Η σύγκρουση Ρωσίας – ΗΠΑ στην περιοχή του Καυκάσου είναι η κορυφή του παγόβουνου της διαμάχης των ιμπεριαλιστικών κέντρων δύναμης για ανακατανομή των σφαιρών επιρροής και τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και των εμπορικών δρόμων μεταφοράς τους.
Η de jure ανισχυροποίηση των συμφωνιών της Γιάλτας, που συνέβη με την ενοποίηση της Γερμανίας, την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, την κατάρρευση των κρατικοκαπιταλιστικών καθεστώτων του λεγόμενου «υπαρκτού» σοσιαλισμού, και η de facto αναίρεση του διπολισμού ΗΠΑ-Ρωσίας του Ψυχρού Πολέμου, διαμόρφωσαν συνθήκες πενταπολισμού στις παγκόσμιες σχέσεις κι έφεραν την υπερδύναμη των ΗΠΑ σε γεωπολιτική απόκλιση παραγόντων θέσης, που προσιδιάζει με την θέση της αυτοκρατορικής Αγγλίας τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η στρατιωτική ναυτική παρουσία της Ιαπωνίας στον Ινδικό Ωκεανό και την αραβική θάλασσα μετά το 2001, η επίσκεψη του Ιάπωνα Πρωθυπουργού Shinzo Abe στην έδρα του NATO τον Ιανουάριο του 2007 κλπ., που αναβαθμίζουν πολιτικοστρατιωτικά την Ιαπωνία, η υπογραφή Κοινής Δήλωσης Ρωσίας-Κίνας τον Ιούλιο 2005 για την "Διεθνή Τάξη στον 21ο αιώνα" με στόχο την εγκαθίδρυση πολυπολικής παγκόσμιας τάξης κλπ., και η στάση του γάλλο-γερμανικού άξονα στον πόλεμο του Ιράκ, στην Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο, αποδελτιώνουν τις προθέσεις για τους ρόλους των Μεγάλων Δυνάμεων στο υπό διαμόρφωση πενταπολικό σύστημα συλλογικής ασφάλειας.
Η ένταξη της Αμπχαζίας και της Ν. Οσσετίας στο μετασοβιετικό Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας και η προοπτική ένταξής τους στην Ένωση Ρωσίας – Λευκορωσίας δημιούργησε στρατηγική επισφάλεια στους ενεργειακούς δρόμους της περιοχής που ελέγχονται από τις ΗΠΑ και ανέδειξε δυναμικά την πενταπολική διαμόρφωση των διεθνών σχέσεων και των υποσυστημάτων ασφάλειας, και στην περιοχή του Καυκάσου και στον κόσμο.
Οι πρωτοβουλίες του γάλλο-γερμανικού άξονα με τον Σαρκοζί και η ανάλογη στάση της Κίνας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης κλπ., υπονομεύουν με το «γάντι» την ηγεμονία των ΗΠΑ.
Ο εντεινόμενος ανταγωνισμός των καπιταλιστικών κέντρων δύναμης γίνεται μεσούσης της βαθιάς οικονομικο-πιστωτικής κρίσης του καπιταλιστικού οικονομικοκοινωνικού συστήματος. Γίνεται ερήμην των λαών και των υπό εκμετάλλευση κοινωνικών τάξεων. Αναδεικνύει το πολιτικό κενό ιστορικοπολιτικής τάξης από την κρίση του πολιτικού επαναστατικού κινήματος που επήλθε με την διάλυση της Γ’ Διεθνούς κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κι εμφανίζει, με αναγκαιότητα φυσικού φαινομένου, το «φάντασμα» της επανάστασης και τις επαναστατικές ιδέες της Α’ Διεθνούς και του «Μανιφέστου» ξανά πάνω από την Ευρώπη και τον κόσμο. Οι αρχές της παρισινής Κομμούνας, της Οκτωβριανής επανάστασης και του Μάη του ’68 είναι οι οδηγητικοί φάροι που, μέσα από το ανθισμένο μονοπάτι της επανάστασης, «οι λαοί θα υψώσουν την στέγη τους πιο ψηλά και από τον Φάρο της Αλεξάνδρειας».
7/9/2008
Υποσημείωση:
Α) ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης αποτελείται από τις εξής χώρες: Ρωσία, Κίνα, Καζακστάν, Κιργιζία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν, και περιλαμβάνει ως παρατηρητές Ιράν, Ινδία, Μογγολία, Πακιστάν. Ιδρύθηκε το 1996 ως πιθανό αντι-ΝΑΤΟ στην Ευρασία. Η επίλυση των συνοριακών διαφορών μεταξύ Κίνας-Ρωσίας πρέπει ν’ αναγνωσθεί υπό το πρίσμα της νέας αντι-status quo δυναμικής που αναπτύσσεται στην περιοχή αυτή.
Β) το μετασοβιετικό Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας αποτελείται από 7 πρώην σοβιετικές δημοκρατίες: Ρωσία, Αρμενία, Λευκορωσία, Καζακστάν, Κιργιζία, Τατζικιστάν, Ουζμπεκιστάν. Πολλές απ’ αυτές μετέχουν και στον Οργανισμό της Σαγκάης. Η φιλορωσική δυναμική που αναπτύσσεται στην Ουκρανία και τα γεγονότα στην Γεωργία πιστοποιούν την δυναμική επανάκαμψη της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στο διεθνές προσκήνιο.
Γ) η Γιάλτα μπορεί να φαίνεται μια παλιά ξεχασμένη ιστορία. Δεν είναι όμως έτσι. Τα γεγονότα που προηγήθηκαν της Γιάλτας και τα οποία αποτέλεσαν την προϋπόθεση αυτών των συμφωνιών, αλλά και τα γεγονότα που προέκυψαν από την υλοποίησή τους, επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τις εξελίξεις και στην χώρα μας και στον κόσμο.
Π.χ. Γκαζέρτα, Λίβανος, Βάρκιζα και τα τόσα όσα επακολούθησαν μέχρι σήμερα.
Π.χ. διάλυση της Γ’ Διεθνούς. Η Διεθνής αντικαταστάθηκε από τις διασκέψεις όσων κομμουνιστικών κομμάτων βρίσκονταν στην επιρροή της Μόσχας. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Η επαναστατική θέση για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού αντικαταστάθηκε με τις ρεφορμιστικές θεωρίες «περί ειρηνικής συνύπαρξης» και «αντιπαράθεσης των δυο (δήθεν) διαφορετικών κοινωνικών συστημάτων».
Σήμερα, η έλλειψη της Διεθνούς είναι εμφανής στον καθένα. Σήμερα, οι ιμπεριαλιστές τσακώνονται για την λεία τους ερήμην των λαών και των υπό εκμετάλλευση τάξεων που πλήττονται από την εντεινόμενη οικονομικο-πιστωτική και κοινωνική κρίση.
Υπό το πρίσμα, λοιπόν, αυτών των γεγονότων, οι ιδέες της Α’ Διεθνούς και του «Μανιφέστου», παρά τις αντιρρήσεις πολλών…, γίνονται πάλι επίκαιρες.
Print 
PDF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου