Σελίδες

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Γενικευμένη αυτοδιάθεση ονομάζεται το πολιτικό αίτημα να είναι ο κάθε κοινωνικός άνθρωπος ελευθερόφρων, αυτοπροαίρετος, αυτεπίτακτος και αυτεξούσιος, να απολαμβάνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις τα πολιτικοθεσμικά και οικονομικοκοινωνικά μέσα που τον καθιστούν ικανό να μετέχει στον ιστορικά κατακτημένο βαθμό ελευθερίας και στην πολιτισμική ακεραιότητα της ιστορικής ολότητας.

Τρίτη 12 Μαΐου 2009

ΑΚΕΠ: Άκυρο στις Ευρωεκλογές

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

«Η Κόλαση παντ’ άγρυπνη σου στήθηκε τριγύρου,
αλλά δεν έχει δύναμη πάρεξ μακριά και πέρα»
Διονύσιος Σολωμός


Το ΑΚΕΠ δεν θα κατέλθει στις Ευρωεκλογές στις 7 Ιουνίου 2009 επειδή οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες δεν του επιτρέπουν να αξιοποιήσει την εκλογική διαδικασία στην κατεύθυνση του στρατηγικού σκοπού του κόμματος.

Το ΑΚΕΠ καλεί τα μέλη του, τους οπαδούς του και το λαό να μετέχουν στην ψηφοφορία για τις Ευρωεκλογές και να ψηφίσουν ΑΚΥΡΟ.

Η αποχή -όταν δεν συντρέχουν ειδικοί λόγοι- υποβαθμίζει τους πολίτες, από φορείς δικαιωμάτων και μέλη του κυριάρχου, σε υπηκόους, δηλαδή σε φορείς μόνον υποχρεώσεων προς την οικονομική ολιγαρχία και τα κόμματα που την υπηρετούν.

Η παραίτηση από την εκλογική μορφή πάλης αποδυναμώνει τους αγώνες που στοχεύουν στην αφύπνιση του λαού και στην κατάληψη της πολιτικής εξουσίας από τις ιστορικές δυνάμεις της εργασίας και του πολιτισμού.

Το ΑΚΥΡΟ είναι πολιτική θέση ενάντια στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα, είναι πολιτική θέση ενάντια στον φιλελευθερισμό, στον κρατισμό, στην μικτή οικονομία, είναι πολιτική θέση που ενισχύει την προοπτική και τις διαδικασίες της σύστασης του επαναστατικού κόμματος.

Σήμερα, οι υποκειμενικές συνθήκες της ελληνικής κοινωνίας για την ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής είναι ακόμα ανώριμες. Η πλειοψηφία του πληθυσμού ηγεμονεύεται από τις αξίες, τα ιδανικά και τα πολιτισμικά πρότυπα του αστισμού. Οι μισθοσυντήρητοι, το πολυπληθέστερο και σημαντικότερο τμήμα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού είναι εγκλωβισμένο στα καθεστωτικά πολιτικά κόμματα.

Σήμερα, η κοινωνική συνείδηση των μισθοσυντήρητων και του λαού απορρίπτει το αβίαστο συμπέρασμα πως οι πόθοι τους, οι στόχοι τους, τα όνειρά τους, στο σημερινό εκφυλισμένο και σάπιο καπιταλιστικό οικονομικοκοινωνικό σύστημα, δεν έχουν ελπίδα δικαίωσης.

Σήμερα, η συνείδηση του απλού ανθρώπου του μόχθου και της εργασίας είναι αλλοτριωμένη. Έχει αποδεχθεί τον συμβιβασμό, την διαφθορά και την εξαθλίωση, καθώς οι σύντροφοι του Οδυσσέα την αποκτήνωση τους από την Κίρκη.

Σήμερα λοιπόν, ο αγώνας για την ανατροπή των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής ανάγεται σε αγώνα για την αφύπνιση του λαού και την ωρίμανση των υποκειμενικών συνθηκών της επανάστασης.

ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΣΚΟΠΟΣ

Στρατηγικός σκοπός του ΑΚΕΠ είναι η δημιουργία των υποκειμενικών προϋποθέσεων για την σύσταση του επαναστατικού κόμματος.

Το επαναστατικό κόμμα υποστατώνει στο πολιτικό εποικοδόμημα το αίτημα της κατάργησης του συστήματος της μισθωτής εργασίας και το αίτημα της γενικευμένης αυτοδιάθεσης.

Το επαναστατικό κόμμα είναι η ενότητα, ο πολιτικός συντονισμός των δυνάμεων που μπορούν και από την κοινωνική τους θέση οφείλουν να καταστήσουν τις ιδέες της επανάστασης υλική δύναμη.

Το επαναστατικό κόμμα είναι η αναγκαία συνθήκη για την διαμόρφωση ενός κινήματος εξουσίας ικανού να καταργήσει το οικονομικοκοινωνικό σύστημα που θεμελιώνεται στην μισθωτή εργασία και στην εκμετάλλευση του εμπορεύματος εργατική δύναμη.

Το ΑΚΕΠ πιστεύει πως στις μετακαπιταλιστικές κοινωνίες θα απουσιάζει η εργατική τάξη, θα ηγεμονεύει ο πολιτικός-οικονομικός δημοκρατισμός και η γενικευμένη αυτοδιάθεση θα είναι αρχή καθολική και απαραβίαστη.

Πολιτικός-οικονομικός δημοκρατισμός ονομάζεται η πολιτική θεωρία που ενοποιεί, εμμεσοποιεί και εκδηλώνει τις αρχές της άμεσης οικονομικής και πολιτικής δημοκρατίας και την νομοτέλεια "στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του, από τον καθένα ανάλογα με την ικανότητά του".

Γενικευμένη αυτοδιάθεση ονομάζεται το πολιτικό αίτημα να είναι ο κάθε κοινωνικός άνθρωπος ελευθερόφρων, αυτοπροαίρετος, αυτεπίτακτος και αυτεξούσιος, να απολαμβάνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις τα πολιτικοθεσμικά και οικονομικοκοινωνικά μέσα που τον καθιστούν ικανό να μετέχει στον ιστορικά κατακτημένο βαθμό ελευθερίας και στην πολιτισμική ακεραιότητα της ιστορικής ολότητας.

Στον καιρό μας, το αίτημα της γενικευμένης αυτοδιάθεσης νοηματοδοτεί και ορίζει την έννοια της κοινωνικής ελευθερίας και εκδηλώνει τους συνυφασμένους με την κοινωνική φύση του ανθρώπου πόθο και βούληση για ελευθερία στο σκοπό και τους στόχους της επανάστασης.

Το αίτημα της γενικευμένης αυτοδιάθεσης αφορά όλες τις κοινωνικές τάξεις, αφού όλες διέπονται από τους καθολικούς καταναγκασμούς του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής. Πρωτίστως, όμως, αφορά τις μη εκμεταλλεύτριες τάξεις και ιδίως την εργατική.

Στους προηγούμενους αιώνες οι κοινωνικές συνθήκες έθεσαν για λύση τα αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της αστικής αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, των ανθρώπινων και ατομικών δικαιωμάτων κι ελευθεριών και ενέπνευσαν τους αγώνες ενάντια στην απολυταρχία, τον δεσποτισμό και την φεουδαρχία. Σήμερα, η οικουμενικότητα της παρακμής του καπιταλιστικού οικονομικοκοινωνικού συστήματος αποκαλύπτει τα όρια, τις ελλείψεις και τις ανεπάρκειες των αιτημάτων και των κατακτήσεων των προηγούμενων αιώνων και καθιστά το αίτημα της γενικευμένης αυτοδιάθεσης αίτημα οικουμενικό και ιστορικά αναγκαίο.

Το αίτημα της γενικευμένης αυτοδιάθεσης δεν είναι πρωταρχικά εκτατικό αλλά πρωταρχικά εντατικό. Δεν ευαγγελίζεται την αυτοδιάθεση της κάθε ενικότητας μέσα από την κατάφαση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, ούτε μέσα από την δεξιόστροφη ή αριστερόστροφη μεταρρύθμιση του εποικοδομήματος που τις υπηρετεί, αλλά μέσα από την άρνηση και την διαλεκτική υπέρβασή τους.

Το αίτημα της γενικευμένης αυτοδιάθεσης, σαν απείκασμα του μελλοντικού, σαν σχέδιο και σαν σκοπός, είναι η ετερότητα που πλοηγεί την ροϊκότητα του κοινωνικού Είναι, από το παρόν Είναι: «το βασίλειο της ανάγκης», στο αναγκαίο Άλλο: «το βασίλειο της ελευθερίας».

Το αίτημα της γενικευμένης αυτοδιάθεσης, σε μορφή διαλεκτικής άρνησης, εμμεσοποιεί στο πεδίο της υποκειμενικότητας την αντίθεση-αντίφαση του δϊιστορικού νόμου της αναγκαίας αντιστοιχίας των παραγωγικών δυνάμεων προς τις σχέσεις παραγωγής και εγκαλεί, με την σύσταση του επαναστατικού κόμματος, τις μη εκμεταλλεύτριες τάξεις και κυρίως την εργατική σε συλλογικό υποκείμενο κοινωνικής απελευθέρωσης.

Η εργατική τάξη, οι μισθοσυντήρητοι, το πολυπληθέστερο τμήμα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, οι σημαντικότερες παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας, ο φορέας του εμπορεύματος εργατική δύναμη, η προσδιοριστικότητα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, η άρνηση του κεφαλαιοκρατικού οικονομικοκοινωνικού συστήματος, είναι η μόνη στην ιστορία της ανθρωπότητας μη εκμεταλλεύτρια τάξη που έχει την ιστορική δυνατότητα και την κοινωνική ικανότητα να είναι φορέας νέων, ανώτερων ποιοτικά, σχέσεων παραγωγής.

Η εργατική τάξη είναι –αναμφισβήτητα- η ηγέτιδα τάξη της επανάστασης, αφού με την κατάργησή της αφανίζονται οι κεφαλαιοκρατικές σχέσεις παραγωγής και καταργείται ιστορικά το κεφαλαιοκρατικό οικονομικοκοινωνικό σύστημα.

Το ιστορικό αίτημα έχει ήδη τεθεί: Μαρξ, Ένγκελς, Λένιν, Γκράμσι. Οι διαδικασίες για την ωρίμανση των συνθηκών της επίλυσης των προβλημάτων της ιστορικής περιόδου που διανύουμε έχουν ήδη αρχίσει.

Η Παρισινή κομμούνα, η Οκτωβριανή επανάσταση και ο Μάης του '68 είναι οι ιστορικοί φάροι που, μέσα από το ανθισμένο μονοπάτι των εμπειριών και των ιδεών τους, θα οδηγήσουν τους μισθοσυντήρητους και τους λαούς στον δρόμο της επανάστασης.

Σήμερα, η πραγματικότητα απέδειξε για μια ακόμη φορά πως ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός είναι κολοσσός με πήλινα πόδια.

Σήμερα, μετά την παταγώδη αποτυχία των μοντέλων του κρατισμού στις χώρες του λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού», μετά την παταγώδη αποτυχία των μοντέλων της μικτής οικονομίας και της σοσιαλδημοκρατίας, ήρθε να προστεθεί και η παταγώδης αποτυχία του φιλελεύθερου μοντέλου ανάπτυξης.

Σήμερα, όπως λέει ο πάντα επίκαιρος φιλόσοφος του ιστορικού υλισμού στο μνημειώδες έργο του το «Μανιφέστο», οι καπιταλιστές και οι πολιτικο-ιδεολογικοί τους εκπρόσωποι μοιάζουν με μαθητευόμενους μάγους που έχουν καλέσει δυνάμεις τις οποίες δεν μπορούν να ελέγξουν.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, οι πρωτοβουλίες για την σύσταση του επαναστατικού κόμματος αποτελούν ορατή κοινωνική και ιστορική ανάγκη.

Το ΑΚΕΠ γνωρίζει πως οι οργανωμένες δυνάμεις του δεν έχουν τα ποσοτικά και ιδίως τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που απαιτούνται για να ασκηθούν τα καθήκοντα του επαναστατικού κόμματος.

Το ΑΚΕΠ γνωρίζει πως το επαναστατικό κόμμα δεν θα προκύψει απλά από την γραμμική ποσοτική και ποιοτική ανάπτυξη των δυνάμεών του, αλλά από την πολύπλευρη συμμετοχή και τις πρωτοβουλίες των πολιτικών δυνάμεων του ριζοσπαστικού πολιτικού χώρου.


"Αλλ’ ήλιος, αλλ’ αόρατος αιθέρας κοσμοφόρος,
από το μαύρο σύγνεφο κι από τη μαύρη πίσσα,
ο στύλος φανερώνεται, με κάτου μαζωμένα
τα παλληκάρια τα καλά, με πάνου τη σημαία..."
Διονύσιος Σολωμός

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου, Μίκα Στάθη