ΑΚΕΠ: ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ. Μυθιστόρημα του Τζακ Κέρουακ (εκδ. Πλέθρον).
Ένα μυθιστόρημα που στη σημερινή εποχή της ανεργίας, της φτώχειας και της ανθρωπιστικής κρίσης περιγράφει μια πραγματικότητα τέλη ΄50 - αρχές ΄60, που αν και αναφέρεται στην Αμερική, που αν και, κατά την άποψή μας, δεν αποτελεί «πολιτική πρόταση», θυμίζει τη σημερινή Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο.

«…Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριόνται ή δε λένε κοινότυπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά…» (αφηγητής Σαλ Παραντάιζ)

«…Οι φωλιές των τυφλοπόντικων του αντεργκράουντ άραγε θα είναι τόσες πολλές, τόσο βαθιές, ώστε μια μέρα ηλιόλουστη να γκρεμιστεί ο κόσμος;» (ANDRÉ BRINCOURT, Les Écrivains Du XXe Siècle, σσ 385-387)
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΓ 1: «Οι περισσότεροι γλάροι δε νοιάζονται να μάθουν παρά μόνο τα πιο βασικά πράγματα για το πέταγμα –πώς να πετούν απ’ την ακτή στην τροφή τους και πίσω πάλι. Για τους περισσότερους γλάρους σημασία δεν έχει το πέταγμα, αλλά το φαγητό. Για τούτον, όμως, το γλάρο σημασία δεν είχε το φαγητό, αλλά το πέταγμα. Πάνω από κάθε τι άλλο, ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος αγαπούσε να πετάει. 

Ένας τέτοιος τρόπος σκέψης δεν ήταν, καθώς ανακάλυψε, το καλύτερο μέσο για να γίνεις αγαπητός στ’ άλλα πουλιά. Ακόμα και οι γονείς του ένιωθαν απογοήτευση όταν ο Ιωνάθαν περνούσε μέρες ολόκληρες μόνος, κάνοντας εκατοντάδες χαμηλές πτήσεις με ακίνητα φτερά, κάνοντας δοκιμές.

Δεν ήξερε λόγου χάρη το γιατί, όμως, όταν πετούσε πάνω απ’ το νερό, σε ύψος μικρότερο απ’ το μισό άνοιγμα των φτερών του, μπορούσε να μείνει στον αέρα περισσότερο και με μικρότερη προσπάθεια. Οι πτήσεις με ακίνητα τα φτερά του τελείωναν όχι με το συνηθισμένο πλατσούρισμα των ποδιών στη θάλασσα, αλλά μ’ ένα μακρύ, πλατύ αυλάκι καθώς άγγιζε την επιφάνεια με τα πόδια αεροδυναμικά δεμένα πάνω στο κορμί του. Όταν άρχισε να γλιστρά για να προσγειωθεί με μαζεμένα τα πόδια του στην παραλία, όταν δρασκέλιζε το μήκος της γλίστρας του στην άμμο, οι γονείς του ήσαν στ’ αλήθεια πολύ απογοητευμένοι.

-Γιατί Ίων, γιατί;, ρωτούσε η μάνα του. -Γιατί είναι τόσο δύσκολο, Ίων, να είσαι όπως όλα τ’ άλλα πουλιά στο σμήνος; Γιατί δεν μπορείς ν’ αφήσεις το χαμηλό πέταγμα στους άλμπατρος, στους πελεκάνους; Γιατί δεν τρως; Γιόκα μου, είσαι φτερό και κόκκαλο! 

-Μάνα, δε με πειράζει νάμαι φτερό και κόκκαλο. Θέλω μόνο να ξέρω τί μπορώ και τι δε μπορώ να κατορθώσω στον αέρα. Τίποτ’ άλλο. Θέλω να ξέρω. 

-Άκου εδώ Ιωνάθαν, είπε ο πατέρας του, όχι δίχως καλοσύνη. -Ο χειμώνας πλησιάζει. Οι βάρκες θάναι λιγοστές και τ’ αφρόψαρα θα κολυμπούν βαθιά. Αν πρέπει κάτι να μελετήσεις, μελέτα την τροφή και πώς να την εξασφαλίσεις. Αυτή η υπόθεση με τις πτήσεις είναι πολύ καλή, αλλά μια πτήση μ’ ακίνητα φτερά δεν τρώγεται. Το ξέρεις. Μη ξεχνάς πως αν πετάς είναι για να τρως. 

Ο Ιωνάθαν έσκυψε το κεφάλι υπάκουα. Για λίγες μέρες προσπάθησε να φερθεί όπως οι άλλοι γλάροι· προσπάθησε στ’ αλήθεια, κρώζοντας και πολεμώντας με το σμήνος γύρω στις αποβάθρες και τις ψαρόβαρκες, βουτώντας πάνω σε αποκόμματα ψάρι και ψωμί. Κι όμως δεν τα κατάφερνε.

Δεν έχει κανένα νόημα, σκέφτηκε, αφήνοντας σκόπιμα να πέσει, αφού την κέρδισε με χίλιους κόπους, μια αντσούγια σ’ έναν πεινασμένο γερογλάρο που τον κυνηγούσε. Θα μπορούσα ν’ ασχοληθώ όλ’ αυτό το διάστημα μαθαίνοντας να πετάω. Έχει τόσα να μάθει κανείς.

Και πολύ σύντομα ο Ιωνάθαν Γλάρος ξανάφυγε μόνος πάλι, πέρα στ’ ανοιχτά, πεινασμένος, ευτυχισμένος, μαθαίνοντας.» 
(Απόσπασμα «Ο Γλάρος Ιωνάθαν», Ρίτσαρντ Μπαχ)

ΥΓ 2: 

'Αλμπατρος... χαμηλή πτήση...

ΥΓ 3: ΑΚΕΠ: "Μια χώρα θεωρείται και είναι ανεπτυγμένη πολιτισμικά, όταν μπορεί να εξασφαλίσει, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της το ελάχιστο, πάνω από τα όρια της φτώχειας, εγγυημένο εισόδημα και το θεσμικά κατοχυρωμένο δικαίωμα να μετέχουν στα αγαθά της επιστήμης και του πολιτισμού. Η δυστυχία, η καταπίεση, δεν είναι αποκλειστικό προϊόν της φτώχειας. Προέρχεται επίσης και από την κοινωνική αδυναμία του προσώπου να ασκεί και να αναπτύσσει τις ικανότητες του, να δημιουργεί." (Απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής)

ΑΚΕΠ-Γραφείο τύπου

Μίκα Στάθη

Αθήνα, 25/9/2014