Σελίδες

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Γενικευμένη αυτοδιάθεση ονομάζεται το πολιτικό αίτημα να είναι ο κάθε κοινωνικός άνθρωπος ελευθερόφρων, αυτοπροαίρετος, αυτεπίτακτος και αυτεξούσιος, να απολαμβάνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις τα πολιτικοθεσμικά και οικονομικοκοινωνικά μέσα που τον καθιστούν ικανό να μετέχει στον ιστορικά κατακτημένο βαθμό ελευθερίας και στην πολιτισμική ακεραιότητα της ιστορικής ολότητας.

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

ΑΚΕΠ: Το εθνικό ζήτημα και η μετανάστευση

Αντώνης Χάλαρης

Το έθνος, η έννοια του έθνους, είναι μια μορφή συλλογικής ταυτότητας που εμπεριέχει τις κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες που την διαμόρφωσαν. Το ιστορικό παρελθόν, το παρόν και ιδίως η προοπτική του μέλλοντος υπολανθάνει συνεκτικά σε κάθε συλλογική εθνική ταυτότητα, με διαφορετικό τρόπο κάθε ιστορική εποχή και σε κάθε οικονομικο-κοινωνικό σύστημα.

Στην νεώτερη ιστορία, η αστική τάξη ενσωμάτωσε στην έννοια του «έθνους-κράτους» τις θεωρητικές προσεγγίσεις της ιδεολογίας του ρομαντισμού, όπου κυριαρχούσε το «όμαιμον», το γένος, η φυλή. Σήμερα, οι κυρίαρχες τάσεις στο εθνικό ζήτημα, που εκπορεύονται από την νεο-ουϊγική αντίληψη της πολιτικής των ΗΠΑ περί εθνότητας, αναδιαμορφώνουν την ρομαντική εκδοχή της εθνότητας κι αντιπαραθέτουν την υπηκοότητα στην ιθαγένεια. Όταν ο Φουκουγιάμα, με αφορμή την εξέγερση των μεταναστών στην Γαλλία, αιτιολογούσε την αναταραχή σαν αντίφαση «υπηκοότητας-ιθαγένειας-εθνότητας», προπαγάνδιζε με τον πιο εκλεπτυσμένο τρόπο και με προοδευτικό προσωπείο τα κοσμοπολίτικα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ.

Διαβάστε περισσότερα...

Είναι προφανές πως οι διαφορετικές προσεγγίσεις των αστικών τάξεων -ή μερίδων τους- στο ζήτημα της εθνότητας δεν υπηρετούν την επιστημονική ιστορική αλήθεια, αλλά υπηρετούν μόνο ιδιοτελή ταξικά συμφέροντα. Η ρομαντική αντίληψη της αστικής τάξης κάθε χώρας για το έθνος προβάλει υπέρμετρα το «ειδικό», το «ιδιόμορφο», όταν τα συμφέροντά της συγκρούονται με τα συμφέροντα των αστικών τάξεων άλλων χωρών, ενώ προπαγανδίζει τις κοσμοπολίτικες αντιλήψεις για το έθνος στους λαούς και τα έθνη που θέλει να υποτάξει.

Η μαρξιστική κοσμοθεωρία, όταν λέει πως σε κάθε έθνος-κράτος της νεώτερης ιστορίας υπάρχουν δύο έθνη, που το καθένα από αυτά έχει διαφορετικά κοινωνικά και ιστορικά συμφέροντα, διαφορετική κοινωνική και ιστορική προοπτική και, ορίζοντας την έννοια της εθνότητας της αστικής τάξης, προτείνει, σαν προϋπόθεση της ανατροπής των εκμεταλλευτικών καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, να καταστεί η εργατική τάξη «εθνική τάξη-ηγέτιδα τάξη του έθνους», τοποθετεί την έννοια της εθνότητας στην πραγματική κοινωνική και ιστορική της βάση. Όταν ο Λένιν προπαγάνδιζε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης των ταξικά διαρθρωμένων εθνών της νεώτερης ιστορίας, αντιπαρέθετε τον ταξικό διεθνισμό της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης στον αστικό κοσμοπολιτισμό.

Η δι-εθνιστική κοσμοθεωρία της εργατικής τάξης είναι πολυεθνική, επειδή σέβεται και αναγνωρίζει την ιστορική ιδιαιτερότητα και τον πολιτισμό της κάθε εθνότητας, επειδή αντιλαμβάνεται διαλεκτικά την πολλαπλότητα των ιστορικών φαινομένων σαν πολιτισμικές εκδηλώσεις της ανθρώπινης ιστορικής ολότητας. Η εργατική τάξη της κάθε χώρας, αναπόσπαστο τμήμα της παγκόσμιας εργατικής τάξης, όταν καταστεί ηγέτιδα τάξη του έθνους και όταν κατακτήσει την πολιτική εξουσία, θα εκδηλώσει μέσα από το «ειδικό», το «ιδιόμορφο», τον πλούτο του «γενικού», θα καταστήσει τον δημοκρατισμό αρχή καθολική και απαραβίαστη, και θα κάνει πράξη την θέση της για το εθνικό ζήτημα.

Οι πάγιες θέσεις του ΑΚΕΠ για το μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι οι εξής:

α) Η εργατική μετανάστευση είναι νομοτελειακό αποτέλεσμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής εμπορευματικής παραγωγής και της ανισόμετρης οικονομικής και πολιτικής ανάπτυξης του παγκόσμιου καπιταλιστικού οικονομικο-κοινωνικού συστήματος.

Η μετανάστευση δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Από την αυγή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, η ανακάλυψη των θαλάσσιων δρόμων προς ανατολάς (Ινδία κλπ.), η ανακάλυψη της αμερικανικής ηπείρου, μαζί με την χρήση του ατμού κλπ, διαμόρφωσαν συνθήκες μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων. Ακόμα και η σημερινή ηγέτιδα δύναμη του παγκόσμιου οικονομικο-κοινωνικού συστήματος, οι ΗΠΑ και η πολυφυλετική κοινωνία της, είναι αποτέλεσμα των μεταναστευτικών ρευμάτων που δημιούργησαν οι ιστορικοί όροι ανάπτυξης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής μέσα στα σπλάχνα της φεουδαρχίας.

β) Οι μετανάστες-εργάτες, φορείς του εμπορεύματος «εργατική δύναμη», ανεξάρτητα από την χώρα προέλευσής τους κι ανεξάρτητα από το αν ασκούν απλή ή σύνθετη εργασία, είναι αναπόσπαστο τμήμα της παγκόσμιας εργατικής τάξης.

γ) Η πολιτική της αστικής τάξης να διαιρεί, να διασπά την ενότητα και να αποπροσανατολίζει την εργατική τάξη είναι πάγια, είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν μετανάστες. Άλλωστε ο ενεργός υπερπληθυσμός, που συμπιέζει και ρίχνει τα μεροκάματα, είναι αποτέλεσμα του γενικού και απόλυτου νόμου της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης, και όχι της ύπαρξης ή μη μεταναστευτικού ρεύματος.

δ) Τα συμφέροντα της εγχώριας εργατικής τάξης και των εργατών-μεταναστών είναι ποιοτικά όμοια, και γι’ αυτό πρέπει να αντιμετωπίζουν ενωμένοι τον κοινό εχθρό: το κεφάλαιο, την αστική τάξη και το κράτος.

ε) Η πολιτική ανωριμότητα της εγχώριας εργατικής τάξης τις τελευταίες δεκαετίες είναι τόσο μεγάλη και τόσο εμφανής, ώστε είναι τουλάχιστον απαράδεκτο να χρησιμοποιείται η πολιτική ανωριμότητα των μεταναστών σαν επιχείρημα εναντίον τους, ιδιαίτερα από κάποιους που θέλουν να είναι μαρξιστές.

στ) Η κρίση του πολιτικού κινήματος της εργατικής τάξης γίνεται εμφανής και στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος, που το αντιμετωπίζει περισσότερο μηχανιστικά και ηθικά, και λιγότερο διαλεκτικά, κοινωνικά και πολιτικά.

Αντώνης Π. Χάλαρης

Δεν υπάρχουν σχόλια: