
1)Κύριε Αλαβάνε, κατ’ αρχάς , πως θα
περιγράφατε τη σημερινή, γενικότερη λογιστική κατάσταση, τη δραματική
κοινωνική οπισθοδρόμηση σε όλους τους τομείς. Υπάρχει κατά τη γνώμη σας,
κάποιο σημάδι προοπτικής για το σήμερα και το αύριο;
Οι
οικονομικοί δείκτες, και περισσότερο ακόμα, τα άγρια βιώματα των
εργαζομένων και των οικογενειών τους, αρκούν για να σκιαγραφήσουν την
σημερινή κατάσταση. Με μια λέξη, όλεθρος. Η κατάσταση όμως δεν είναι
στατική. Εξελίσσεται συνεχώς. Προς το χειρότερο. Τα εργαλεία που
χρησιμοποιούν για την
αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος –μείωση κρατικών δαπανών,
αύξηση λαϊκής φορολογίας, νέος πιο επώδυνος δανεισμός για να
ανταπεξέλθουμε στον παλιό, μείωση της αγοραστικής δύναμης
των εργαζομένων και στον ιδιωτικό τομέα– αντί να αμβλύνουν, βαθαίνουν
την κρίση και τη γενικεύουν σε μια ύφεση, που δύσκολα βρίσκουμε στην
ιστορία παρόμοια παραδείγματα. Η κρίση πλέον αυτοτροφοδοτείται, πράγμα
που σε ένα βαθμό έχει παραδεχθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Προοπτική θα υπάρξει μόνο αν απορρίψουμε ολοκληρωτικά τον θανάσιμο
εναγκαλισμό της Ευρωζώνης.