Ο Σεφέρης, σε μιά περιγραφή στο έργο του «Τρεις μέρες στα Μοναστήρια της Καππαδοκίας», για την τοιχογραφία της Προδοσίας στη «Σκοτεινή Εκκλησιά» λαξεμένης σε ένα χοντρό δόντι πωρόλιθου, γράφει:
«Ο Ιησούς είναι στη μέση τριγυρισμένος από κεφάλια· στο δεύτερο πλάνο, λόγχες στρατιωτών. Ο Ιούδας είναι πολύ νέος, φορεί άσπρα και τα μάτια του καταντούν θαμπά μπροστά στα εξαιρετικά δυνατά μάτια των άλλων που τον καρφώνουν. Δε μπορώ να διώξω από τη μνήμη μου τα φοβερά αυτά μάτια ίσως γιατί, την ώρα που τα κοίταζα, συλλογίστηκα πως την προδοσία θα την ονόμαζα σήμερα αδιαφορία».
Μίκα Στάθη,
27-10-2015
Διαβάστε περισσότερα...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΛΗΝΟΣ: «ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ»
«Μέσα στη σκληρότατη και απάνθρωπη σκλαβιά, την πείνα, την αρρώστια και την εξαθλίωση, όπου έριξαν τον ελληνικό λαό οι βάρβαροι καταχτητές του, υπάρχει κι ένας άλλος ακόμη εχθρός, ίσως ο πιο επικίνδυνος απ’ όλους. Ο εχθρός αυτός είναι κείνος, που καλλιεργεί τη μοιρολατρεία και την ψυχική νάρκωση,
όπου έχουν συμφέρον να μας ρίξουν οι κατακτητές μας και οι κάθε λογής
σύμμαχοί τους, φανεροί και κρυφοί. Η μια μορφή της μοιρολατρείας είναι
κείνη, που ψιθυρίζει στον καθένα μας πως είμαστε πολύ μικροί και
αδύναμοι για ν’ αντισταθούμε στην κολοσσιαία υπεροχή της δύναμης, που
έχουν απέναντί μας οι εχθροί οπλισμένοι με φοβερά όπλα, οργανωμένοι,
σκληροί και ανελέητοι. Ό,τι έγινε λοιπόν, έγινε. Νικηθήκαμε, χάσαμε τα
πάντα. Ας υποταχθούμε στη μοίρα μας κι ας κοιτάξει ο καθένας να βολέψει
τον εαυτούλη του, καταφέροντάς τα όπως μπορεί, πιάνοντας σχέσεις,
λυγίζοντας τη ράχη του… Η δεύτερη μορφή της μοιρολατρείας είναι κείνη, που ψιθυρίζει στ’ αυτί του καθενός μας, πως κάθε αντίσταση και κάθε αγώνας ενάντια στον εχθρό είναι άσκοπος και κάθε θυσία μάταιη, αφού έτσι κι αλλιώς άλλοι αγωνίζονται για να μας λυτρώσουν. Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικανοί, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι, όλοι αυτοί παλεύουν τώρα και για λογαριασμό δικό μας. Εμείς αρκετά αγωνιστήκαμε και πάθαμε, ας καθήσουμε τώρα ήσυχοι…
Πρέπει να κατανοήσουμε βαθιά την έννοια του εθνικού αγώνα. Σήμερα μιλάμε για εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο, για εθνικόν αγώνα. Μα την έννοια εθνικός την έχουνε κατατρίψει και της έχουνε δώσει άλλη σημασία στα περασμένα. Σήμερα με την έννοια εθνικός δεν σκεπάζουμε τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας, μιας μικρής μερίδας του λαού, που εκμεταλλευότανε την έννοια αυτή για να προσδώσει γενικό χαρακτήρα σ’ εκείνο που ανταποκρινότανε μόνο στα προνόμια και τα συμφέροντά της. Σήμερα η έννοια εθνικός σημαίνει παλλαϊκός. Σήμερα, που συνειδητοποιούνται όλα τα στρώματα του λαού, έθνος και λαός τείνουν και πρέπει να συμπέσουν. Δεν μπορεί να είναι εθνικό ό,τι δεν είναι παλλαϊκό. Και εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο, σημαίνει παλλαϊκό απελευθερωτικό μέτωπο. Και εθνικός αγώνας για τη λευτεριά, σημαίνει παλλαϊκός αγώνας για τη λευτεριά, και για σήμερα και για αύριο και για πάντα…
Και μόνο σε μια τέτοια παλλαϊκή οργάνωση μπορεί να πετύχει ο γενικός φρονηματισμός του λαού, με το χτύπημα της μοιρολατρείας, της αδιαφορίας, του ατομικισμού, της προδοσίας κάθε μορφής. Γιατί όλοι θα πρέπει να καταλάβουμε, πως η προδοσία αρχίζει από την αδιαφορία…»
***
ΓΚΡΑΜΣΙ: ΜΙΣΩ ΤΟΥΣ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ (απόσπασμα)
«Η αδιαφορία επενεργεί δυναμικά στην
ιστορία. Επενεργεί παθητικά, ωστόσο επενεργεί. Είναι το πεπρωμένο. Είναι
κάτι που δεν μπορούμε να βασιστούμε επάνω του, είναι κάτι που ανατρέπει
τα προγράμματα, που αντιστρέφει τα καλύτερα καταστρωμένα σχέδια, είναι η
ακατέργαστη ύλη που εξεγείρεται ενάντια στη νόηση και την πνίγει. Αυτό
που συμβαίνει, το κακό που πέφτει επάνω σε όλους, το πιθανό καλό που μια
ηρωική πράξη (καθολικής αξίας) μπορεί να γεννήσει, δεν οφείλεται τόσο
στην πρωτοβουλία των λίγων που ενεργούν, όσο στην αδιαφορία, στην
απουσία των πολλών. Αυτό που συμβαίνει, δεν συμβαίνει τόσο γιατί μερικοί
θέλουν να συμβεί, όσο γιατί η μάζα των ανθρώπων παραιτείται από τη
θέλησή της, αδιαφορεί, αφήνει να μαζεύονται οι κόμποι που έπειτα μόνο το
σπαθί θα μπορέσει να κόψει, αφήνει να θεσμοθετούνται οι νόμοι που
έπειτα μόνο η εξέγερση θα καταλύσει, αφήνει ν’ ανέβουν στην εξουσία
άνθρωποι που έπειτα μόνο μια εξέγερση θα μπορέσει να τους ανατρέψει. Το
πεπρωμένο που φαίνεται να κυριαρχεί στην ιστορία δεν είναι τίποτα άλλο
παρά το απατηλό πρόσχημα αυτής της αδιαφορίας, αυτής της απουσίας».
***
ΥΓ: Το παραπάνω κείμενο του Δ. Γληνού έχει δημοσιευτεί στην ΙΣΚΡΑ σαν επίμετρο σε άρθρο της Αμαλίας Κριεζή που φέρει τον τίτλο ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ
Print 
PDF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου