Ενιαίο κόμμα ή ενιαίος φορέας

Μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση της Εύης Καρακώστα από την Κίνηση Ενεργών Πολιτών του Μ. Γλέζου, για το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ( πηγή περιοδικό "Πολίτες")

H αναγκαιότητα της ενότητας των αριστερών διαφορετικών απόψεων, ομαδοποιήσεων με υπαρκτό ιδεολογικό υπόβαθρο, οργανωτική δομή και αυτοτέλεια στη δράση τους μας οδήγησε, ξεκινώντας από το 2000 με την “πρωτοβουλία για την ενότητα της αριστεράς” με πρωτεργάτη τον Γιάννη Μπανιά στην ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ με νονό τον Μανώλη Γλέζο.

Διαβάστε περισσότερα...

Όλοι και όλοι θυμόμαστε στις νομαρχιακές εκλογές το 2000 τον Μανώλη Γλέζο να έχει ως κυρίαρχο σύνθημα “Η ψήφος αυτή να είναι δημοψήφισμα για την ενότητα της αριστεράς”.

Με αυτή τον προτροπή και σ’ αυτή την αναγκαιότητα το εγχείρημα στηρίχθηκε στη δημιουργία ενός νέου φορέα όπου οι δυνάμεις που τον απαρτίζουν να διατηρούν την ιδεολογική τους και οργανωτικής τους αυτοτέλεια. Με κοινή δράση και συνεχή ανεύρεση των κοινών πολιτικών τους στόχων να διεκδικήσουν την αλλαγή του Συστήματος.

Στοίχημά μας είναι να διευκολύνουμε, να ωθήσουμε να έρθει ο λαός στην εξουσία και όχι το κόμμα στην εξουσία. Αυτό για την αριστερά δοκιμάστηκε και απέτυχε. Όπου το ένα και μοναδικό σωστό κόμμα, έστω και της αριστεράς κυβέρνησε, απέτυχε γιατί ουδέποτε κατάφερε να φέρει τον λαό στην εξουσία. Αντίθετα, του έδωσε δουλειά, υγεία, παιδεία, αλλά τον έβαλε και στη Γωνία. Κατάργησε εν ολίγοις τη δημοκρατία και τη δυνατότητα της ιδεολογικής και οργανωτικής αυτοτέλειας των επί μέρους απόψεων.

Το στοίχημά μας λοιπόν, ήταν, είναι και θα είναι, να διατηρήσουμε, να αναπτύξουμε και να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού τη μορφή του ΣΥΡΙΖΑ που με τόση επιτυχία μας έφτασε ως εδώ.

Γι’αυτό εμείς που τον ιδρύσαμε οφείλουμε στο πρώτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ να βάλουμε τις βάσεις για έναν φορέα ανοικτό, όπου: Και στην πορεία του χρόνου και των πολιτικών εξελίξεων, όποια συγκροτημένη πολιτική ομάδα αντιλαμβάνεται πως μπορεί να συμπορευτεί με τους στόχους του ΣΥΡΙΖΑ, διατηρώντας την οργανωτική και πολιτική της αυτοτέλεια να μπορεί να γίνει μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Να μην είναι απαραίτητη προϋπόθεση η αυτοδιάλυσή της.

Οφείλουμε να πιστέψουμε βαθιά πως το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα καινοτόμο εγχείρημα για την αριστερά.

Οφείλουμε να αντιληφθούμε πως η διατήρηση της απόλυτης αλήθειας της κάθε πολιτικής συγκρότησης έφερνε επί πολλά χρόνια διασπάσεις και εχθρούς στο χώρο της αριστεράς. Αυτό συνέβαινε γιατί δεν άφηνε το ένα ενιαίο κόμμα περιθώρια στην αυτοτελή οργανωτική ύπαρξη των διαφορετικών απόψεων.

Στην ανάγκη δικαιολόγησης της αυτοτελούς ύπαρξης και έκφρασης δεν υπήρχαν περιθώρια να συνεννοηθούμε σε κοινές δράσεις και να συζητήσουμε τις κοινές απόψεις και κοινούς στόχους. Ό,τι δηλαδή έχουν ανάγκη τα λαϊκά κινήματα προκειμένου να οδηγηθεί ο λαός στην εξουσία.

Τι εξασφάλισε η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα και απέδειξε τον τρόπο της ενότητας των διαφορετικών Συγκροτημένων απόψεων;

Πώς έγινε η συνεχής ροή συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ τόσο πριν τις τελευταίες εκλογές όσο και μετά από αυτές;

Είναι Σίγουρο πως προσήλθαν διατηρώντας τη Συγκρότησή τους και την Αυτοτέλειά τους!

Πώς λοιπόν εμείς τολμούμε μέσα από συνεδριακές διαδικασίες παλαιού τύπου να διαλύσουμε το καινούργιο και επιτυχημένο μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ; Το μοντέλο αυτό που άσκησε και συνεχίζει να ασκεί τους συντρόφους των διαφορετικών απόψεων να βρίσκουν την κοινή συνισταμένη.

Δεν μας εμπόδισε ποτέ αν και προέκυπτε με πολύ κόπο να συνθέσουμε ενιαία κείμενα και ενιαίο λόγο. Μα κι αυτός ο κόπος ήταν και είναι το κέρδος της Σύνθεσης. Και ο λαός ενέκρινε και ψήφισε αυτή την προσπάθεια. Οφείλουμε να τη συνεχίσουμε και να τη διευρύνουμε συνεχώς.

Ένα ενιαίο κόμμα οφείλει να έχει ιδεολογική ταυτότητα, πράγμα που δεν είναι αληθές στον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό δεν γίνεται με το ζόρι. Επίσης, ο φορέας ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να έχει καταστατικό, αλλά «κανονισμό λειτουργίας», από όπου καθορίζεται η ενιαία έκφραση και δράση του.

Τίθεται τα ερωτήματα «γιατί όχι τάσεις» και «πώς εκφράζονται ισότιμα οι ανένταχτοι που γράφονται στις οργανώσεις βάσης»;

Στο πρώτο ερώτημα απαντούμε με ιστορικούς όρους. Αποδείχθηκε ότι η τάσεις περισσότερο διαμόρφωναν φράξιες, αλλά και δεν εμπόδισαν διασπάσεις του ενιαίου κόμματος (βλέπε ιστορία ΚΚΕ εσ. και Συνασπισμού).

Στο δεύτερο ερώτημα απαντούμε «ενιαίο φορέα με μέλη βάσης ισότιμα σε όλες τις διεργασίες» και:

1.   Προτείνουμε την εναλλαγή σε όλα τα όργανα.

2.   Προτείνουμε την κλήρωση των μελών για τη συγκρότηση των οργάνων, γιατί θεωρούμε κάθε μέλος αυτού του φορέα ικανό και υπεύθυνο να αποφασίσει αν θα είναι υποψήφιο σε αντίστοιχα όργανα, όπου θέτει υποψηφιότητα. Άλλωστε, η εναλλαγή στα όργανα δίνει τη δυνατότητα να βρεθούν όλοι και όλες σε θέσεις υπευθυνότητας και έντονης εργασίας για το καλό της ιδεολογίας τους. Έτσι, δεν γίνονται ομαδοποιήσεις παραγόντων που δεν είναι στα χαρακτηριστικά της αριστεράς.

3.   Προτείνουμε ελάχιστη εξασφάλιση έκφρασης των Συνιστωσών στα όργανα ώστε να ακούγονται οι συλλογικότητες.

4.   Δεν θα πρέπει να δεχόμαστε ως Συνιστώσες τις διασπάσεις τους.

5.   Ενιαίο ταμείο του φορέα, ο οποίος αναλαμβάνει τα έξοδα των δράσεων και υποχρεώσεων των Συνιστωσών.

Τέλος, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διασφαλίσουμε την ενιαία έκφραση και δράση (την οποία ουδέποτε εμπόδισαν οι Συνιστώσες, αλλά οι τάσεις του ΣΥΝ) προκειμένου να πάρει η αριστερά την κυβέρνηση και ο λαός να έρθει στην εξουσία. Είναι μεγάλο το στοίχημα, οφείλουμε να τα καταφέρουμε.

Εύη Καρακώστα

πηγή περιοδικό "Πολίτες"