Μία αποκαλυπτική τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΕΒ

Απόσπασμα από την ομιλία του Προέδρου του ΣΕΒ, κ. Δημήτρη Δασκαλόπουλου, στην απογευματινή εκδήλωση της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ, 13/5/2013:

"Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι,
Αγαπητοί φίλοι,

Όλοι εμείς, εδώ, μέσα σ’ αυτή την αίθουσα, είμαστε μια τάξη ανθρώπων που εκπροσωπεί την πρώτη γραμμή άμυνας του τόπου απέναντι στη συνεχιζόμενη κρίση.  Και την αιχμή του δόρατος για το ξεπέρασμά της.

Οφείλουμε να μιλάμε.  Γιατί έχει σημασία τι λέμε.
Οφείλουμε, όμως, και να ακούμε.

Έξω απ’ αυτή την αίθουσα, ακούω, πολύ καθαρά, την εκκωφαντική σιωπή των πολιτών.  Δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε.

Είναι η σιωπή της βιοτικής αγωνίας, της υποβαθμισμένης καθημερινότητας, της αδιαφορίας για τα κοινά. Η σιωπή της αποξένωσης.  Είναι η σιωπή ανθρώπων μπερδεμένων, φοβισμένων, εξουθενωμένων.  Είναι η σιωπή της παραίτησης.

Τους ακούτε κι εσείς;

Δεν είναι ίσως οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας…  Είναι, όμως, η ευρύτερη κοινωνία, η αδήριτη πραγματικότητα του τόπου στον οποίο ζούμε και θέλουμε να εξακολουθήσουμε να ζούμε.

Δεν μπορούμε να μοιραστούμε, άμεσα, την ανάγκη τους.  Οφείλουμε όμως να συμμεριστούμε τα βουβά ερωτήματά τους.

Πρέπει να «ακούσουμε» τη σιωπή τους, πριν γίνει κραυγή και μας πάρει τ’ αυτιά.  Γιατί τότε, θα είναι αργά.  Δεν θα θέλουν εκείνοι πια να μας ακούσουν..."

http://www.sev.org.gr/online/viewNews.aspx?id=2288&mid=694&lang=gr#sthash.WO9vG8SS.dpuf

Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι,
Αγαπητοί φίλοι,

Όλοι εμείς, εδώ, μέσα σ’ αυτή την αίθουσα, είμαστε μια τάξη ανθρώπων που εκπροσωπεί την πρώτη γραμμή άμυνας του τόπου απέναντι στη συνεχιζόμενη κρίση.  Και την αιχμή του δόρατος για το ξεπέρασμά της.

Οφείλουμε να μιλάμε.  Γιατί έχει σημασία τι λέμε.
Οφείλουμε, όμως, και να ακούμε.

Έξω απ’ αυτή την αίθουσα, ακούω, πολύ καθαρά, την εκκωφαντική σιωπή των πολιτών.  Δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε.

Είναι η σιωπή της βιοτικής αγωνίας, της υποβαθμισμένης καθημερινότητας, της αδιαφορίας για τα κοινά. Η σιωπή της αποξένωσης.  Είναι η σιωπή ανθρώπων μπερδεμένων, φοβισμένων, εξουθενωμένων.  Είναι η σιωπή της παραίτησης.

Τους ακούτε κι εσείς;

Δεν είναι ίσως οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας…  Είναι, όμως, η ευρύτερη κοινωνία, η αδήριτη πραγματικότητα του τόπου στον οποίο ζούμε και θέλουμε να εξακολουθήσουμε να ζούμε.

Δεν μπορούμε να μοιραστούμε, άμεσα, την ανάγκη τους.  Οφείλουμε όμως να συμμεριστούμε τα βουβά ερωτήματά τους.

Πρέπει να «ακούσουμε» τη σιωπή τους, πριν γίνει κραυγή και μας πάρει τ’ αυτιά.  Γιατί τότε, θα είναι αργά.  Δεν θα θέλουν εκείνοι πια να μας ακούσουν...

- See more at: http://www.sev.org.gr/online/viewNews.aspx?id=2288&mid=694&lang=gr#sthash.WO9vG8SS.dpuf