Διαβάστε περισσότερα...
Μιά μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: "Τί είναι το κρυφτό;"
O Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία.
Η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα-να παίξουν όλοι μαζί.
Υπήρχαν όμως πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν.
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε πως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν.
Η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ενα, δύο , τρία, άρχισε να μετρά η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Βαριόταν, οπότε κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς, ενώ η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου (ο Θρίαμβος κατάφερε με την αξία του να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό βουνό).
Η Γενναιοδωρία δεν ήξερε που να κρυφτεί. Κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο για να κρυφτεί κάποιος φίλος της, οπότε το παραχωρούσε. Έτσι κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωϊσμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα. Ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι' αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του Ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμα μέρος να κρυφτεί. Όλες οι κρυψώνες ήταν πιασμένες. Τελικά βρήκε έναν θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί."999....1000", μέτρησε η Τρέλα κι άρχισε να ψάχνει.
Πρώτη βρήκε την Τεμπελιά που δεν είχε κρυφτεί και πολυ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό. Ένιωσε το "ρυθμό" του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε τη Ζήλεια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και το Θρίαμβο. Ανακάλυψε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε αποφασίσει ακόμα που να κρυφτεί, και σιγά σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαξε παντού, πάνω σε κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορυφή βουνού, μα τίποτα. Ήταν έτοιμη να τα παρατήσει. Κάθισε λοιπόν δίπλα σε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι άρχισε να τον κουνάει νευρικά -Τρέλα ήταν ότι ήθελε έκανε-ώσπου άκουσε ένα βογγητό πόνου.
Ήταν ο Έρωτας. Τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα στεναχωρήθηκε πολύ. Έκλαιγε και προσπαθούσε να βρει τρόπο να επανορθώσει.
Ήταν όμως αργά. Ο Έρωτας είχε τυφλωθεί. "Άσε με να σε βοηθήσω...να γίνω οδηγός σου", εκλιπαρούσε η Τρέλα για να εξιλεωθεί.
Έτσι κι έγινε.
Από τότε ο Έρωτας είναι τυφλός και τον συνοδεύει πάντα η Τρέλα !!!
Μιά μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι και περίμενε να ακούσει, ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε: "Τί είναι το κρυφτό;"
O Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία.
Η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα και την Απάθεια -την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα-να παίξουν όλοι μαζί.
Υπήρχαν όμως πολλοί που δεν ήθελαν να παίξουν.
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε πως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν.
Η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό και η Δειλία δεν ήθελε να ρισκάρει.
Ενα, δύο , τρία, άρχισε να μετρά η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά. Βαριόταν, οπότε κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς, ενώ η Ζήλια κρύφτηκε στη σκιά του Θριάμβου (ο Θρίαμβος κατάφερε με την αξία του να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό βουνό).
Η Γενναιοδωρία δεν ήξερε που να κρυφτεί. Κάθε μέρος που έβρισκε της φαινόταν υπέροχο για να κρυφτεί κάποιος φίλος της, οπότε το παραχωρούσε. Έτσι κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωϊσμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα. Ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο γι' αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του Ωκεανού. Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμα μέρος να κρυφτεί. Όλες οι κρυψώνες ήταν πιασμένες. Τελικά βρήκε έναν θάμνο από τριαντάφυλλα και κρύφτηκε εκεί."999....1000", μέτρησε η Τρέλα κι άρχισε να ψάχνει.
Πρώτη βρήκε την Τεμπελιά που δεν είχε κρυφτεί και πολυ μακριά. Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό με το Θεό. Ένιωσε το "ρυθμό" του Πόθου και του Πάθους στο βάθος του ηφαιστείου και αφού βρήκε τη Ζήλεια δεν ήταν καθόλου δύσκολο να βρει και το Θρίαμβο. Ανακάλυψε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε αποφασίσει ακόμα που να κρυφτεί, και σιγά σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαξε παντού, πάνω σε κάθε δέντρο, κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορυφή βουνού, μα τίποτα. Ήταν έτοιμη να τα παρατήσει. Κάθισε λοιπόν δίπλα σε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα κι άρχισε να τον κουνάει νευρικά -Τρέλα ήταν ότι ήθελε έκανε-ώσπου άκουσε ένα βογγητό πόνου.
Ήταν ο Έρωτας. Τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα στεναχωρήθηκε πολύ. Έκλαιγε και προσπαθούσε να βρει τρόπο να επανορθώσει.
Ήταν όμως αργά. Ο Έρωτας είχε τυφλωθεί. "Άσε με να σε βοηθήσω...να γίνω οδηγός σου", εκλιπαρούσε η Τρέλα για να εξιλεωθεί.
Έτσι κι έγινε.
Από τότε ο Έρωτας είναι τυφλός και τον συνοδεύει πάντα η Τρέλα !!!
Print 
PDF
4 σχόλια:
Ρόδου Μοσκοβόλημα
Ἐφέτος ἄγρια μ᾿ ἔδειρεν ἡ βαρυχειμωνιὰ
ποὺ μ᾿ ἔπιασε χωρὶς φωτιὰ καὶ μ᾿ ηὗρε χωρὶς νιάτα,
κι ὥρα τὴν ὥρα πρόσμενα νὰ σωριαστῶ βαριὰ
στὴ χιονισμένη στράτα.
Μὰ χτὲς καθὼς μὲ θάρρεψε τὸ γέλιο τοῦ Μαρτιοῦ
καὶ τράβηξα νὰ ξαναβρῶ τ᾿ ἀρχαῖα τὰ μονοπάτια,
στὸ πρῶτο μοσκοβόλλημα ἑνὸς ρόδου μακρινοῦ
μοῦ δάκρυσαν τὰ μάτια.
Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ
Στὸ νυχτερινὸ κέντρο
Τώρα ποὺ παίζει τὸ βιολὶ κι ἔχουμε πιεῖ τόσο πολύ,
ποὺ μ᾿ ἕναν ἔρωτα τρελὸ σὰ νά ῾μαστε δεμένοι,
σ᾿ ἕνα συντρόφεμα ζεστό, βᾶνε ξανὰ νὰ ζαλιστῶ,
μέσ᾿ στ᾿ ὄνειρό σου νὰ κλειστῶ. Τὸ μόνο ποὺ μοῦ μένει.
Γιατὶ ἂν λείψει τὸ κρασὶ κι φύγεις ἄξαφνα κι ἐσὺ
καὶ βουβαθεῖ καὶ τὸ βιολὶ μὲ τὸ γλυκὸ βραχνᾶ του,
μεσ᾿ στῆς καρδιᾶς μου τὸ κενό, μεγάλο σὰ τὸν οὐρανό,
θ᾿ ἀκούσω πάλι τὸ βραχνὸ τραγούδι τοῦ θανάτου...
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
Σύννεφο με παντελόνια (απόσπασμα)
Τη σκέψη σας που νείρεται
πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας
σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές
σ’ ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,
εγώ θα την τσιγκλάω
επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.
Φαρμακερός κι αγροίκος πάντα
ως να χορτάσω χλευασμό.
Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου
κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.
Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,
ωραίος τραβάω, τραβάω
εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.
Εσείς οι αβροί!
Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.
Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.
Όμως εσείς,
θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,
τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,
έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;
Ελάτε να σας δασκαλέψω,
εσάς τη μπατιστένια απ’ το σαλόνι,
εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων
κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας
σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.
Θέλετε
θα ‘μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος
-κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-
θέλετε-
θα ‘μαι η άχραντη ευγένεια
-όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
(Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος)
ο έρωτας είναι ο βοηθός των συναισθηματικά τσιγκούνηδων ( έτσι γράφεται , η με δύο γ;), καί των δειλών.Κρατάει- επιστημονικώς αποδεδειγμένο- 3 -4 χρόνια.
Διάστημα διόλου τυχαίο.Είναι ακριβώς ο χρόνος πού μας χρειάζεται γιά να πλησιάσει η μιά ψυχή την άλλη, να την καταλαβαίνει, καί να μπορεί να την συν-χωρεί, να την δέχεται ολόκληρη, κι όχι τεμαχισμένη σε καλά καί κακά κομμάτια, καί τα σωματικά στοιχεία να μην έχουν σημασία.
Εγώ είμαι ένα υπέρλαμπρο πλάσμα, αλλά, γαμώτο, γιατί, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ,ο έρωτας προστρέχει βοηθός μου, καί φεύγει κι απο πάνω, ΝΤΡΟΠΙΑΣΜΕΝΟΣ; αναρωτούμενος : αυτή είναι αναίσθητη, η ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ, η εγώ ανίκανος; κι εκεί πού πάει να απογοητευτεί τού έρχονται στο νού τα ΔΕΚΑΔΕΣ ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΥΡΙΑ ζευγάρια πού δεν απέτυχε.
Δημοσίευση σχολίου