Μια φορά και έναν καιρό, μέσα σ' ένα μεγάλο κήπο με κατακόκκινα τριαντάφυλλα, υπήρχε ένα που ήταν διαφορετικό απ' όλα τα άλλα. Αυτό που το έκανε διαφορετικό ήταν πως δεν είχε καθόλου αγκάθια. Έτσι τα υπόλοιπα τριαντάφυλλα του κήπου το κορόιδευαν.
-Χα,χα, οι κάμπιες θα σου φάνε όλα τα φύλλα σου αφού δεν έχεις αγκάθια να προστατευτείς.
Ακόμα και τα μπουμπούκια που δεν είχαν γίνει ακόμα μεγάλα τριαντάφυλλα του φώναζαν:
-Πόσο αδύναμο μοιάζεις. Τα αγκάθια είναι κάτι σαν την πανοπλία μας και εσύ μοιάζεις τόσο ανυπεράσπιστο.
Το τριαντάφυλλο έμοιαζε τόσο μόνο και θλιμμένο που δεν ήταν σαν τους άλλους.
Η αλήθεια είναι όμως πως ο κάθε κίνδυνος που θα μπορούσε να υπάρξει για το τριαντάφυλλο, εξαφανιζόταν με μιας. Δηλαδή η καλύτερη του φίλη ήταν μια κάμπια που φυσικά δεν του έτρωγε τα φύλλα, γιατί την άφηνε να ανεβαίνει μέχρι την κορυφή του και να μπορεί κι αυτή να βλέπει τον κήπο από ψηλά.
Γενικά το τριαντάφυλλο είχε κάνει πολλούς φίλους. Οι δροσοσταλίδες έκαναν τσουλήθρα πάνω του χωρίς να φοβούνται μήπως πέσουν πάνω σε κανένα αγκάθι. Όλοι το λάτρευαν το τριαντάφυλλο μέσα στον κήπο, εκτός από τα άλλα τριαντάφυλλα του κήπου, που μάλλον το ζήλευαν.
Ένα βράδυ, λοιπόν, πριν κοιμηθεί το τριαντάφυλλο επειδή δεν άντεχε πια την περιφρόνηση των άλλων λουλουδιών, ευχήθηκε να ξυπνήσει με αγκάθια. Το ευχήθηκε με τόση δύναμη που το επόμενο πρωί, ξύπνησε με αγκάθια σε όλο του τον κορμό.
Χάρηκε τόσο πολύ γι’ αυτό! Μα δυστυχώς η χαρά του δεν κράτησε για πολύ.
-Καλημέρα, όμορφο μου τριαντάφυλλο, λέει η κάμπια. Άσε με να ανέβω πάνω σου!
-Ανέβα, λέει το τριαντάφυλλο ,μόνο που έβγαλα αγκάθια.
-Έβγαλες αγκάθια; Μα γιατί; Κρίμα γιατί τότε δεν θα μπορέσω ποτέ ξανά να δω τον κήπο από ψηλά.
Έτσι σιγά σιγά έχασε όλους τους παλιούς του φίλους.
Και τα άλλα τριαντάφυλλα σταμάτησαν να το κοροϊδεύουν, όχι γιατί ήταν πιο όμορφο με τα αγκάθια αλλά γιατί τώρα πια έμοιαζε με όλα τα άλλα τριαντάφυλλα του κήπου και δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποιο είναι το τριαντάφυλλο που κορόιδευαν πριν.
Μια μέρα λέει ένα τριαντάφυλλο σε ένα άλλο:
-Τελικά το τριαντάφυλλο που δεν είχε αγκάθια το έβαλε στα πόδια, δεν άντεξε άλλο εδώ, ε?
Μα το τριαντάφυλλο μας ήταν εκεί, δεν έφυγε ποτέ...
Είχε μετανιώσει που ευχήθηκε να αλλάξει. Δεν είχε καταλάβει πως του είχε δοθεί ένα δώρο. Νόμιζε πως το σημαντικό είναι να μην ξεχωρίζει.
Ο χειμώνας ήρθε και τα ροδοπέταλα του τριαντάφυλλου χάθηκαν όλα.
Ας ευχηθούμε πως την άνοιξη που θα ξυπνήσει ξανά και θα ανθίσει, να μην έχει αγκάθια. Μα κι αν έχει, να βρει αυτό που το κάνει διαφορετικό για να μπορούν να το ξεχωρίζουν τα άλλα τριαντάφυλλα του κήπου.
Print 
PDF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου