ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ. Τι νόημα μπορεί να έχουν σε κατεχόμενη χώρα;

Αναδημοσιεύουμε 3 κείμενα: 1) "ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ. Τι νόημα μπορεί να έχουν σε κατεχόμενη χώρα;" της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη, 2) "ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΟΙΚ στην Κυριακάτικη  Εφημερίδα  Real News της 21.02. 2016" της Μαρίας Νεγρεπόντη Δελιβάνη, 3) "Ομόφωνη ανακοίνωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων"
Διαβάστε περισσότερα...

1) ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ-ΠΟΡΕΙΕΣ. Τι νόημα μπορεί να έχουν σε κατεχόμενη  χώρα;

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                   13.02.2016

================================================

Περνώντας   σήμερα το πρωί από το Σύνταγμα  άκουσα για λίγο τους ομιλητές, που εξακόντιζαν πύρινα βέλη εναντίον  της Κυβέρνησης και απαιτούσαν την άμεση  απόσυρση του επίμαχου νομοσχεδίου, εναντίον των αγροτών.

Και διερωτήθηκα: από  ποιόν απαιτούν αυτήν την απόσυρση; Από μια Κυβέρνηση η οποία εμφανίζεται επίσημα πια,   ως το  εκτελεστικό όργανο των δανειστών και του κουαρτέτου;  Από μια Κυβέρνηση της οποίας, χωρίς υπερβολή, το 100% της δραστηριότητάς της καταναλίσκεται  σε ατέρμονες συζητήσεις και προσπάθειες  για το πως θα ικανοποιήσει όσο γίνεται καλύτερα  το κλιμάκιο των ελεγκτών; Από  μια Κυβέρνηση που αγωνιά για το αν και πότε θα δεήσουν να έρθουν τα παιδάκια  του κλιμακίου του ΔΝΤ για να την συγχαρούν για την κατανόηση των σχετικών διαταγών τους και  την  εφαρμογή τους, αλλά ταυτόχρονα και να την επιπλήξουν επειδή όφειλε να κάνει περισσότερα;  Αλλά κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι, σαφώς  παρανοϊκό,  το αίτημα των εξαθλιωμένων κοινωνικό-επαγγελματικών ομάδων για επιβίωση, να απευθύνεται  προς την Κυβέρνηση, που επέλεξε ακριβώς  ως ρόλο της,  να φέρει, με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία,  σε πέρας αυτά τα εγκληματικά μέτρα.

Η λογική, φυσικά, υπόθεση είναι ότι οι εξαθλιωμένες κοινωνικό-επαγγελματικές ομάδες απευθύνονται προς την Κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι είναι κατοχική, αλλά  εκλιπαρώντας την να ανανήψει. Απαιτώντας από την ελληνική Κυβέρνηση να τολμήσει  ανυπακοή στα μέτρα που τελειώνουν  την Ελλάδα.  Να ορθώσει ανάστημα και να προστατεύσει  τους πολίτες, που βιώνουν σε συνθήκες πειραματόζωου για έξη ατέλειωτα χρόνια.

Με ποικίλους τρόπους, και σκληρή γλώσσα εναντίον των Μνημονίων,  το αίτημα αυτό εκφράζεται, εκτός από το σύνολο των κοινωνικό-επαγγελματικών ομάδων, που πια  καμία τους δεν  παραμένει στο απυρόβλητο, και από το σώμα των Ελλήνων δικαστών, και  από τον Μίκη Θεοδωράκη και από πλήθος   Ιδρυμάτων, επωνύμων πολιτών και από ολόκληρο τον ελληνικό λαό που φωνάζει με όσες  δυνάμεις του απέμειναν "ως εδώ και μη παρέκει"…. ιδίως που εντελώς πρόσφατα του γνωστοποιήθηκε και  νέα εξωφρενική απαίτηση των δανειστών για την υποχρέωσή του να εξεύρει και να καταβάλει  επιπλέον 9 δις ευρώ ως  το 2018. Ο ελληνικός λαός, έστω και με κάποια αργοπορία, που οφείλεται βέβαια  στις χωρίς βάση και αλλοπρόσαλλες  κυβερνητικές υποσχέσεις, συνειδητοποίησε, επιτέλους, ότι δεν υπάρχει, και δεν θα υπάρξει τέλος στην εμφάνιση νέων  κεφαλών της Λερναίας Ύδρας του χρέους. Να προσθέσω, ακόμη ότι και η Ν.Δ. μέσω του νέου της προέδρου αντιδρά στα τελευταία μέτρα του κουαρτέτου. Δεν είναι, ωστόσο, διόλου σαφές το πως αντιλαμβάνονται όλοι μαζί και καθένας  από τους διαμαρτυρόμενους  χωριστά το "ως εδώ και μη παρέκει". Για αυτό, και η εντολή προς την Κυβέρνηση εμφανίζεται  αρκετά μπερδεμένη.

Διότι, καταρχήν πρέπει να είναι ξεκάθαρο, ότι η μη εφαρμογή των διαταγών των δανειστών οδηγεί σε σίγουρη  ρήξη, εφόσον ο ανένδοτος χαρακτήρας τους έχει αποκαλυφθεί πολλές φορές στο παρελθόν. Συνεπώς, λαός και Κυβέρνηση θα πρέπει να προετοιμαστούν για τις συνέπειες της  ρήξης.

Τι συνεπάγεται αυτή  η ρήξη; Στοχεύει σαφώς  σε  ανεξαρτησία και εθνική κυριαρχία, στο  βαθμό, βέβαια, που θα είναι εφικτός για μικρή χώρα, ενόψει του ότι   στο επίκεντρο του  διεθνούς  περίγυρου παραμένει πάντοτε η παγκοσμιοποίηση σε συνδυασμό και με τον φανατικό νεοφιλελευθερισμό. Παράλληλα, όμως, θα είναι αναπότρεπτη, μετά τη ρήξη, η  εγκατάλειψη της Ευρωζώνης και  η επιστροφή  στο εθνικό μας νόμισμα, κάτι που οφείλει να συνειδητοποιηθεί από όλους όσοι απαιτούν ανυπακοή από την Κυβέρνηση με συγκεντρώσεις, πορείες, καταγγελίες κλπ. Παρενθετικά να  παρατηρήσω ότι φαίνεται να υπάρχει όντως σοβαρή διάσταση ανάμεσα στη λαϊκή εντολή, για εγκατάλειψη των Μνημονίων, και στην κορυφαία της συνέπεια που θα είναι η δραχμή. Η διάσταση αυτή, είτε θα πρέπει να απαλειφθεί  στη συνείδηση του  ελληνικού λαού, είτε διαφορετικά  ο λαός θα πρέπει να δεχθεί τη μοίρα του με τα Μνημόνια, την χωρίς τέλος φτωχοποίησή του, την αέναη συνέχεια των παράλογων απαιτήσεων των δανειστών, τη διόγκωση του χρέους που θα είναι μη βιώσιμο στο διηνεκές, το ξεπούλημα  των πάντων, συμπεριλαμβανομένου και του Αιγαίου  και τη μόνιμη επιτήρηση των ξένων, που εξαφανίζει κάθε ίχνος  εθνικής κυριαρχίας. Αυτό είναι το μέγα δίλημμα, και ακριβώς έτσι θα πρέπει να τεθεί με ξεκάθαρο τρόπο στον ελληνικό λαό, χωρίς παραπειστικές υποσχέσεις και χωρίς ουτοπικούς εφησυχασμούς για την έλευση δήθεν καλύτερων ημερών. Οι καλύτερες ημέρες  μπορεί να προκύψουν μόνο με τη βοήθεια ταχύρρυθμης ανάπτυξης. Και επιτέλους, ας γίνει κατανοητό ότι η ανάπτυξη είναι, παντελώς  αδύνατη, αν παραμείνουμε παρέα με τη στραγγαλιστική λιτότητα των Μνημονίων, Να σημειώσω, με την ευκαιρία, ότι χθες αναγγέλθηκε και επίσημα ότι η Ελλάδα, μέσα στο 2015, είχε  ύφεση της τάξεως του 0,7%. Αναμενόμενη,  φυσικά, απολύτως και εξαρχής.  Ωστόσο, η δημοσίευση αυτής της είδησης εξέθεσε   για πολλοστή  φορά κυβερνητικούς και μη που συνεχίζουν να εξαγγέλλουν (περιχαρείς)  το τέλος της ύφεσης, ενώ τίποτε δεν δικαιολογεί αυτήν τους την αισιοδοξία στον ελληνικό  κρανίου τόπο!

Να προσθέσω, ακόμη, ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα περιπλέκεται μεταξύ άλλων και επειδή ο κ. Σόιμπλε επανέρχεται συνεχώς στο GREXIT και  δείχνει να το  επιθυμεί διακαώς,  από κοινού με κάποιους δορυφόρους της Γερμανίας, που πιστεύουν ότι έτσι αποκτούν βαρύτητα στην ευρωπαϊκή σκηνή. Και δεν αποκλείεται, αυτή η φρενήρης  αδιαλλαξία των δανειστών να μπορεί να αποτελεί μέρος της προσπάθειας να οδηγηθεί η Ελλάδα στα άκρα, ώστε να ζητήσει η ίδια έξοδο από την Ευρωζώνη. Επιβάλλεται, συνεπώς, με αφορμή, αυτό το GREXIT κατά Σόιμπλε  να επισημανθεί κάτι πολύ σημαντικό, που πρόσφατα λησμονείται, παρότι  στη συνείδησή μου  είναι αυταπόδεικτο. Ότι, δηλαδή, το ελληνικό  GREXIT, αν και όταν αποφασιστεί, δεν θα έχει καμία  απολύτως σχέση με ότι σκοτεινό επιδιώκει, σχετικά, ο κ. Σόιμπλε χρησιμοποιώντας φευ τον ίδιο όρο . Η κεφαλαιώδης διαφορά ανάμεσά στα δύο GREXIT είναι ξεκάθαρα η εξασφάλιση μη επιτήρησης, από τους δανειστές, έτσι ώστε να είναι δυνατή η χάραξη εθνικής οικονομικής, νομισματικής και αναπτυξιακής πολιτικής  στα πλαίσια ενός  GREXIT με ελληνικές προδιαγραφές.

Αναδημοσίευση από: ΜΑΡΙΑ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ

***

2) ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΥΠΟΙΚ στην Κυριακάτικη  Εφημερίδα  Real News της 21.02. 2016

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 

Εύλογο είναι  το ενδιαφέρον που συγκεντρώνει  η συνέντευξη του κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, στην αποφράδα αυτήν περίοδο. Και τούτο,  όχι μόνον επειδή του έχει ανατεθεί η οικονομική διευθέτηση της καταρρέουσας ελληνικής οικονομίας, αλλά επιπλέον και κυρίως, γιατί είναι ο ίδιος οικονομολόγος και μάλιστα μακροοικονομολόγος, και συνεπώς ο λόγος του  έχει βαρύτητα.

Α. Όμως ο Ελληνας ΥΠΟΙΚ λειτουργεί σε  ανθυγιεινό οικονομικό περιβάλλον

Συνειδητοποιώ τις,  τεραστίων διαστάσεων,  δυσχέρειες που αντιμετωπίζει, σε καθημερινή βάση ο κ. Τσακαλώτος. Με συντριβή, ωστόσο, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι,  για τη θέση που κατέχει, ουδόλως τον βοηθούν  οι σοβαρές οικονομικές γνώσεις του. Και τούτο, επειδή  ο κάθε Έλληνας ΥΠΟΙΚ, που  θα δεχόταν να λειτουργήσει εντός Μνημονίων, δεν είναι παρά πιστός εκτελεστής των απλοϊκών εντολών του κουαρτέτου, και συνεπώς για το καθήκον αυτό θα  έφθαναν κάποιες στοιχειώδεις  γνώσεις Λογιστικής. Είναι, δυστυχώς, εκτελεστής αυτών των κατά συρροή εγκληματικών  μέτρων, που επιτάσσουν τα παιδάκια του κουαρτέτου, που βαθαίνουν την κρίση και που προωθούν μια μη αντιστρέψιμη, για δεκαετίες και γενιές, διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.  

Είναι βέβαιο ότι παρότι, ο κ ΥΠΟΙΚ  εξαντλείται σε καθημερινές, ανούσιες αλλά όμως  ατέρμονες συζητήσεις για το αν

*   οι συντάξεις θα μειωθούν κατά 5% ή 10% επιπλέον,

*  ο ανώτατος  συντελεστής φόρου για τα ενοίκια θα είναι  40% ή 45%,

* οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό  τομέα έχουν και άλλα περιθώρια δουλοποίησης και εξευτελισμού, 

* οι αγρότες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες θα  εξουθενωθούν με   λίγο πιο χαμηλή ή  με λίγο πιο υψηλή φορολογία,

*  τα κόκκινα δάνεια,  θα αρπαχτούν από τα  αλλοδαπά κοράκια για  μόνον 5%  ή και λίγο περισσότερο της αρχικής τους  αξίας,

 γνωρίζει  ωστόσο καλώς ότι όλοι αυτοί οι προβληματισμοί αφορούν  απλώς και μόνον την εντελώς βραχυχρόνια πλευρά του ελληνικού δράματος.  Διότι, αυτό  που στραγγαλίζει  την Ελλάδα, ολοένα και πιο εξοντωτικά με την πάροδο του χρόνου, είναι το σβήσιμο κάθε  ελπίδας για καλύτερες ημέρες,  του χρόνου, σε 5 χρόνια, σε 10 χρόνια, σε 30 χρόνια, από σήμερα. Αυτό που ισοπεδώνει την Ελλάδα είναι το  πλήρες αδιέξοδο της μνημονιακής πορείας, είναι οι υπέρογκες θυσίες του λαού χωρίς ανταπόδοση. Αλλά, βέβαια, είναι και η συνωμοσία  των  ψευδών υποσχέσεων για  την δήθεν έξοδο  από την κρίση.

Είναι, πράγματι, εντελώς  ανεξήγητο  το γιατί δεν αντέδρασαν οι ελληνικές κυβερνήσεις των 6 τελευταίων ετών, στις απροκάλυπτες και πολυάριθμες αποκαλύψεις, που έγιναν  από  αξιωματούχους του ΔΝΤ, από  εκθέσεις διεθνών οργανισμών και  από γνωστούς  οικονομολόγους, για το ότι «το ελληνικό πρόγραμμα ήταν από την αρχή τραγικά λανθασμένο». Φυσικά, και χωρίς αυτές τις δηλώσεις των κατεξοχήν ειδικών, το σύνολο του ελληνικού λαού, και συνεπώς και οι κυβερνήσεις του,  είχαν συνειδητοποιήσει πως το κάθε  νέο Μνημόνιο και  η κάθε    πρόσθετη ομάδα μέτρων  απέβλεπε στην  εκ βάθρων καταστροφή της    ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.

Ι. Μερικά συντριπτικά στοιχεία  της οικονομικής και κοινωνικής  εξαθλίωσης, ως υπενθύμιση:

*Η επένδυση  παγίου κεφαλαίου, δημόσια και ιδιωτική εμφανίζει εικόνα πραγματικής πανωλεθρίας. Από 57,2 δις ευρώ πριν από την κρίση, είναι τώρα μόνο 18,7δις. ευρώ.

*Η ιδιωτική κατανάλωση συρρικνώθηκε κατά, περίπου, 47 δις. ευρώ στο κρίσιμο διάστημα των 6 ετών.

*Το ελληνικό κατά κεφαλή εισόδημα που αναλογούσε στο  84, 4% του αντίστοιχου Μ.Ο. των κρατών-μελών της ΕΕ, εκτιμάται  τώρα στο 53,6% αντίστοιχα.

*Η ανεργία ήταν 7,8% πριν από την κρίση και ήδη τώρα έχει αναρριχηθεί  στο 27% του ενεργού πληθυσμού.

*Το 40% των επιχειρήσεων, με έσοδα πάνω από 10 εκατ. ευρώ θεωρούνται  «τελειωμένες" εξαιτίας   δανείων που δεν μπορούν να ξεπληρώσουν.

*Το χρέος, ως ποσοστό στο ΑΕΠ ήταν γύρω στο 100 πριν από την κρίση και ήδη τώρα έχει σχεδόν διπλασιαστεί.

*Σε πείσμα  της ανελέητης φοροκαταιγίδας, τα δημόσια έσοδα μειώνονται (εξέλιξη που όφειλε, βέβαια, να είναι αναμενόμενη). Τα δηλωθέντα εισοδήματα φυσικών προσώπων από 100,3 δις ευρώ το 2009 καταποντίστηκαν σε 73 αντίστοιχα το 2014.

Με αυτήν την πανωλεθρία (τα στοιχεία είναι ενδεικτικά και όχι εξαντλητικά)  είναι  λογικό να αναμένονται καλύτερες ημέρες, ανάπτυξη, έξοδος από την κρίση, επιστροφή στις αγορές, προσέλκυση επενδύσεων και όλα αυτά τα άκρως ουτοπικά, για την κατάστασή μας.;

Οι κυβερνώντες, ωστόσο, αποστρέφοντας το βλέμμα και τη σκέψη από τα απελπιστικά αυτά στοιχεία, εμφανίζονται άνετα  αισιόδοξοι και ….υπόσχονται «καλύτερες ημέρες», εκλαμβάνουν την προσεχή αξιολόγηση ως δήθεν τελευταία, ελπίζουν σε θεαματική μείωση του χρέους (παρότι οι δανειστές έχουν αποκλείσει το κούρεμα), και προετοιμάζονται να υποδεχθούν  επενδυτές που….δεν θα είναι κοράκια! Προσδοκούν, ακόμη, το τέλος των δεινών μας, παρότι γνωρίζουν καλώς ότι η επιτήρηση των δανειστών με τις ολοένα και πιο  αλλοπρόσαλλες απαιτήσεις, δεν  πρόκειται να διακοπεί  πριν η Ελλάδα αποπληρώσει το 75% του τελεσίδικα μη βιώσιμου χρέους της.

Είναι βάσιμη αυτή η αισιοδοξία των κυβερνώντων; Βεβαιότητα  όχι. Παραθέτω στη συνέχεια  σχετικές προβλέψεις, αφού υπενθυμίσω ότι οι δανειστές απαιτούν ήδη (προς το παρόν) 9.5 δις. ευρώ επιπλέον των συμφωνηθέντων, ως το 2018.

ΙΙ. Προβλέψεις (από την εταιρία  PROGNOS AG) :

*Το χρέος αναρριχάται συνεχώς, εφόσον τα νέα δάνεια πηγαίνουν αυτούσια για την πληρωμή τόκων και προστίθενται στο χρέος. Προβλέπεται, έτσι, ότι το 2022 το χρέος θα  αντιπροσωπεύει το 245% του ΑΕΠ.

*Εκτιμάται ότι η ανεργία θα χρειαστεί 25 χρόνια από σήμερα για να πέσει κάτω από το 10% του ενεργού πληθυσμού.

*Ως το 2020 η οικονομία θα συρρικνώνεται με ετήσιο ρυθμό 0.8%.

*Το 2034 η οικονομία, ελπίζεται ότι  επιτέλους, θα επιστρέψει στο επίπεδο που βρισκόταν πριν από την κρίση.

*Η Ελλάδα έχει απολέσει, ως σήμερα,  170 δις ευρώ από την φυγή  εγκεφάλων

*Τα έσοδα κυρίως από άμεσους φόρους θα συνεχίσουν να μειώνονται και θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο το ποσό που διατίθεται για το κράτος πρόνοιας

*Στην Ελλάδα εγκλωβίζονται εκατομμύρια μεταναστών-προσφύγων, χωρίς να προτείνονται από την ΕΕ λειτουργικές λύσεις

Β. Τα πολλά και αναπάντητα ερωτηματικά, που αναφέρονται στη συνέντευξη του κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, ενόψει του ελληνικού αδιέξοδου

-Το ξέσπασμα του Έλληνα ΥΠΟΙΚ εναντίον  του ΔΝΤ είναι απολύτως δικαιολογημένο.  Ωστόσο, αυτό που εκπλήσσει είναι η καθυστέρηση! Είναι δυνατόν να μην γνώριζε ο οικονομολόγος κ. ΥΠΟΙΚ τον βίο και την πολιτεία του ΔΝΤ, που έχει σωρεία καταστροφών υπανάπτυκτων οικονομιών στο ενεργητικό του; Μπορεί δηλαδή βάσιμα  να υποτεθεί,  ότι ο κ. ΥΠΟΙΚ. εκλάμβανε  ως τώρα το ΔΝΤ, ως οργανισμό που πάσχιζε  να στοιχειοθετήσει  προγράμματα και μεταρρυθμίσεις  για τη σωτηρία της Ελλάδας; Είναι δυνατόν, δηλαδή, να συμφωνεί με τον Γερμανό ΥΠΟΙΚ που "θεωρεί εξαιρετικό το πρόγραμμα, αλλά οι ανίκανοι Έλληνες δεν  το εφαρμόζουν σωστά;

-Ο κ. ΥΠΟΙΚ αναφέρεται σε «κόκκινες  γραμμές».... Διερωτώμαι (και πιστεύω ότι δεν είμαι η μόνη) σε ποιους απευθύνεται, για να τις κάνουν σεβαστές. Είναι δυνατόν να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι η πάγια τακτική των δανειστών είναι οι εκβιασμοί, και  οι συνεχώς εμφανιζόμενες νέες και πιο καταστρεπτικές των προηγούμενων  απαιτήσεις τους; Είναι δυνατόν, ο σοβαρός οικονομολόγος κ. Τσακαλώτος να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι τα Μνημόνια ουδόλως αποσκοπούν στη διάσωση της Ελλάδας, αλλά στο ακριβώς αντίστροφο. Είναι δυνατόν;;;

-Ο κ ΥΠΟΙΚ «ελπίζει» στην επιστροφή, όσο γίνεται πιο σύντομα, του κουαρτέτου για την περίφημη αξιολόγηση"!  Αλλά, τι θετικό,  μπορεί να περιμένει  από αυτήν; Που όπως είναι γνωστό, έπεται πολυάριθμων άλλων, και πιθανότατα προηγείται πολλών μελλοντικών (αν παραμείνουμε στα Μνημόνια), μέχρι τελικής πτώσης.

-Αμήχανες, απολογητικές και άκρως απογοητευτικές  είναι οι δικαιολογίες  του κ ΥΠΟΙΚ, σχετικά με τον ορισμό ξένου επικεφαλής του  νέου  Ταμείου Αξιοποίησης  της Δημόσιας Περιουσίας (ορθότερα, του Ταμείου Ξεπουλήματος της Χώρας). Αλλά, και τι να πει για αυτό το νέο χτύπημα των "εταίρων" μας;

-Ωστόσο, οι πιο εκπληκτικές απαντήσεις του οικονομολόγου κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, στην περί ης συνέντευξη, αφορούν στην πεποίθησή του ότι με αυτές τις συνθήκες θα….προσελκυστούν στην Ελλάδα υγιείς/αναπτυξιακές επενδύσεις. Φρονώ, ότι  είναι αδύνατον ο κ. ΥΠΟΙΚ  να πιστεύει  σοβαρά σε μια τέτοια εξέλιξη, εν μέσω των  συνεχώς μειούμενων εισοδημάτων, της κατακόρυφης πτώσης της ζήτησης, της αλλοπρόσαλλης  και συνεχούς  αύξηση των φόρων και των φορολογικών συντελεστών (που αναπότρεπτα έχουν αντίθετα, των επιδιωκόμενων, αποτελέσματα),  του εξανδραποδισμό όλων των κοινωνικο-επαγγελματικών τάξεων, της ξέφρενης λειτουργίας των αρνητικών πολλαπλασιαστών,  της καταστροφής της δημόσιας διοίκησης και του κράτους πρόνοιας, της απτόητα εντεινόμενης  στραγγαλιστικής λιτότητας και των μόνιμα εγκαταστημένων  capital controls. Απλώς υπενθυμίζω, διότι αποκλείεται να μην είναι εν γνώσει του  Τσακαλώτου, την αντίστροφη φορά των επενδύσεων, δηλαδή την καταστρεπτική μετεγκατάσταση  στη Βουλγαρία 60.000 ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς και τα χαιρέκακα ευχαριστήρια των γειτόνων μας για την.....προσφορά μας αυτήν.

Υπενθυμίζω,  τέλος, ως ανακεφαλαίωση των παραπάνω,  και την πρόσφατη δήλωση του προέδρου των Ελλήνων Βιομηχάνων, ότι για να σταθεί και πάλι στα πόδια της η ελληνική οικονομία απαιτούνται  επενδύσεις τουλάχιστον της τάξης των 100 δις. ευρώ (και λίγα είναι, κατά την κρίση μου) Ε, λοιπόν,  όχι, ο κ. ΥΠΟΙΚ που είναι σοβαρός οικονομολόγος,  αποκλείεται να πιστεύει στην έλευση πραγματικών επενδυτών, πέραν των κορακιών.

-Κατανοητή, καταρχήν, η ανησυχία των μελών της Κυβέρνησης για την τυχόν μη ψήφιση των δραματικού περιεχομένου νομοσχεδίων. Ωστόσο, φοβούμαι ότι ο κ. ΥΠΟΙΚ υποτιμά, με τον τρόπο του,  το σύνολο των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ  δηλώνοντας ότι  «Δεν εκτιμώ ότι απειλείται η συνοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ  με τα μέτρα πολιτικής που καταθέτουμε, όσο δύσκολα και αν είναι….». Φρονεί, αλήθεια, ο κ. ΥΠΟΙΚ ότι οι βουλευτές ψηφίζονται από τον ελληνικό λαό για να λειτουργούν ως νεοσύλακτα φανταράκια;

Γ. Και κάποιες δικές μου γενικότερες απορίες, με αφορμή τη συνέντευξη του κ. ΥΠΟΙΚ

1. Είναι δυνατόν να έχει πειστεί ο κ. ΥΠΟΙΚ. ότι τα Μνημόνια είναι μονόδρομος; Και αν όχι, για ποιο λόγο διαθέτει ώρες και φαιά ουσία για δήθεν «βελτιώσεις» μιας εγγενούς καταστρεπτικής και παγιωμένης κατάστασης, που αποδεκατίζει σταδιακά τον ελληνικό λαό, τη ζωή, την υγεία, την αναπαραγωγή, τις προοπτικές του; Γιατί δέχεται να γίνει συνεργός ενός ειδεχθούς εγκλήματος, και φυσικά μη αντιστρέψιμου, αλλά και γιατί εκλαμβάνει ως  δεδομένη τη συνενοχή  σε αυτό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ; Πάνω από όλα, γιατί δεν χρησιμοποιεί τις πολύτιμες γνώσεις του για την εξεύρεση παράλληλων ή και κάθετων οδών στα Μνημόνια; Βεβαιότατα υπάρχουν! Και βεβαιότατα υπόσχονται να μας τραβήξουν  από την τωρινή κατοχή.
2. Αναγνωρίζει, αλήθεια, ο κ. ΥΠΟΙΚ  στο χρέος, που εξελίσσεται σαφώς πια ως Λερναία ΥΔΡΑ, το δικαίωμα να εξαθλιώνει ένα ολόκληρο Έθνος, παρότι αποδεδειγμένα πρόκειται για επονείδιστο χρέος από πολλές πλευρές; Γ ιατί, αλήθεια, δεν επιδιώκεται συμψηφισμός του με το κατοχικό δάνειο και τις πολεμικές καταστροφές;  Τελικά, ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ σε ποιους χρωστά υποταγή, στους συμπατριώτες του, που δεινοπαθούν ή στους δανειστές, που  ακολουθούν εμφανώς απάνθρωπες και βάρβαρες  πολιτικές;
3. Και στο θέμα των προσφύγων πως αντιμετωπίζει η H EE-Ευρωζώνη το ανήκουστο ελληνικό δράμα; Μας βοηθά να το επιλύσουμε, ή....προσποιείται ότι μας βοηθά, καταστρέφοντάς μας, παρότι δεν πρόκειται για ελληνικό, αλλά για ευρωπαϊκό πρόβλημα.;
4. Η απάντηση στα παραπάνω αγωνιώδη ερωτήματα  μπορεί να είναι ο φόβος, για μεγαλύτερες καταστροφές, αν τα Μνημόνια παύσουν να εκλαμβάνονται ως μονόδρομος. Τι μπορεί, όμως να αποτελεί μεγαλύτερη καταστροφή από τη βέβαιη εξαφάνιση της Ελλάδας και των Ελλήνων; Ο φόβος είναι πάντοτε κάκιστος σύμβουλος, ειδικά για μια μικρή και αδύναμη χώρα, που καταπατιέται με μεγάλη ευκολία, αν δεν αντιδράσει. Και…για να λαϊκίσω: Αν οι πρόγονοί μας είχαν σύμβουλο το φόβο, θα ήμασταν ακόμη σκλάβοι των Τούρκων.
5. Αλλά, τι, συγκεκριμένα, μπορεί να   φοβούνται οι Μνημονιακοί (Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση) ;

-Να….πάψουμε να είμαστε Ευρωπαίοι, και να ….γίνουμε Βαλκάνιοι! Δεν κατανοώ τι θα πει αυτό, αλλά πάντως η ΕΕ-Ευρωζώνη δεν φαίνεται να έχει μπροστά της μεγάλη διάρκεια  ζωής. Και, ακόμη, ας αναρωτηθούμε αν αυτή ήταν η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε και σε αυτήν θα θέλαμε να ζήσουμε εμείς και  οι απόγονοί μας.

-Να μας τιμωρήσουν οι δανειστές για την ανυπακοή μας! Αλλά, εξυπακούεται ότι το αίτημά μας  θα είναι η  πληρωμή του  μη επονείδιστου χρέους, αλλά  με ανάπτυξη και όχι με αίμα. Με αυτήν, ακριβώς, την ανάπτυξη που οι δανειστές μας μάς αρνούνται με όλα τα μέσα, επί 6 χρόνια.

-Να μην μπορέσουμε να αναπτυχθούμε, επειδή (εμμέσως) δεχόμαστε ότι είμαστε λαός ανίκανος για ο,τιδήποτε. Αλλά, μια τέτοια  εξήγηση  δεν δέχομαι σε καμιά περίπτωση ότι  μπορεί  να εκφράζει ελληνική θέση.

6. Ο κ. ΥΠΟΙΚ  ορθώς  υποστηρίζει ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρήκε καμμένη Γη, και σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα που είναι στην εξουσία, δεν θα μπορούσε να κάνει θαύματα. Έχει δίκαιο ! Όμως, αυτό που ο λαός ανέμενε από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν η αποφασιστική διακοπή της ολέθριας πορείας, και όχι η συνέχιση της. Η έναρξη της ανάπτυξης που είναι αδύνατη αν παραμείνουμε με τα Μνημόνια.

Τι κρίμα, λοιπόν,  που επέλεξε να λειτουργήσει τόσο άδοξα, τόσο άτολμα, τόσο αποκαρδιωτικά, η πρώτη  αριστερή (σύμφωνα, βέβαια, με την ετικέτα της) ελληνική Κυβέρνηση!

Αναδημοσίευση από: ΜΑΡΙΑ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ

***

3) Ομόφωνη ανακοίνωση του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κατά τη συνεδρίαση της 6ης -2 -2016 στην πόλη της Θεσσαλονίκης

To Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, κατά τη συνεδρίασή του στην πόλη της Θεσσαλονίκης, την 6-2-2016, μετά από ομόφωνη απόφαση, εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

    Το καθεστώς των μνημονίων, που έχει επιβληθεί στη Χώρα μας οδηγεί, πλέον, σε αδιέξοδο. Μετά από έξι χρόνια παρατεινόμενης οικονομικής κρίσης, που ανέδειξε συγχρόνως θεσμική και αξιακή κρίση και διασάλευσης των αρχών του Κράτους Δικαίου και του Κράτους Πρόνοιας, από τις οποίες διαπνέεται η δημοκρατική έννομη τάξη μας, η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, η οποία, ως θεσμικός φορέας, έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει όχι μόνον επί ζητημάτων, που άπτονται της απονομής της Δικαιοσύνης αλλά και επί μείζονος και ευρύτερης δικαιοπολιτικής σημασίας θεμάτων, επισημαίνει τα ακόλουθα:

Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχει ξεπεράσει τα όρια της αυτοθυσίας προς τον σκοπό της οικονομικής διάσωσης της χώρας. Ωστόσο, συνεχίζεται η επιβολή νέων μέτρων (ασφαλιστικό – φορολογικό), που πλέον πλήττουν τον πυρήνα της αξιοπρεπούς διαβίωσης των πολιτών.

Η λογιστική αντιμετώπιση όλων των κρίσιμων τομέων  της χώρας και ο προσανατολισμός μόνο στην κάλυψη δημοσιονομικών στόχων δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης.

Η οικονομική διάσωση της χώρας δεν θα επέλθει με συρρίκνωση των δικαιωμάτων των πολιτών (δικαίωμα στην υγεία, στην παιδεία κλπ.), δεν θα επέλθει με τη θέσπιση ενός ασφαλιστικού συστήματος εισπρακτικού και μόνο χαρακτήρα, όπως αυτό που προωθείται, ούτε με την υπερφορολόγηση των πολιτών, με τον εξαναγκασμό σε μετανάστευση των νέων επιστημόνων, με το μαρασμό της ελληνικής επαρχίας και του αγροτικού τομέα   και την φτωχοποίηση των πόλεων αλλά με τη σύνταξη ενός  μακροπρόθεσμου προγράμματος ανάπτυξης της χώρας, με τη καθιέρωση ενός σταθερού φορολογικού συστήματος, που θα προσφέρει ασφάλεια σε πολίτες και επενδυτές, με τη σύνταξη ενός ανθρωποκεντρικού ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος,  με μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, που θα πληρεί τις βασικές αρχές  της ισότητας, της αναλογικότητας εισφορών-παροχών και της αλληλεγγύης των γενεών, που πρέπει να διέπουν κάθε ασφαλιστικό σύστημα

Ειδικότερα ως προς το θεσμό της Δικαιοσύνης επισημαίνει τα ακόλουθα:

Η συνταγματικά κατοχυρωμένη παροχή έννομης προστασίας περιορίζεται συνεχώς, αφενός ως προς τις πλέον ευάλωτες κατηγορίες πολιτών με τη θέσπιση μέτρων εισπρακτικού  χαρακτήρα (υψηλά παράβολα, ένσημα κλπ.), με συνέπεια να αμφισβητείται εάν το σύστημα απονομής της δικαιοσύνης στη χώρα μας υπηρετεί τις γενικές αρχές του Κράτους δικαίου διασφαλίζοντας όλα τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα και αφετέρου με τη μη συμμόρφωση της Πολιτείας σε αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις.

Η νομοθέτηση καθ’ υπόδειξη των θεσμών και με έξωθεν παρεμβάσεις υποβαθμίζει την ποιότητα απονομής της Δικαιοσύνης.

Η συνεχιζόμενη άσκηση πολιτικής, κατά τρόπο που επιφέρει την υποβάθμιση του δικηγορικού λειτουργήματος και έχει ως συνέπεια την εξαθλίωση, οικονομική εξόντωση και εν τέλει την αναξιοπρεπή διαβίωση του συνόλου των δικηγόρων  πλήττει τον ίδιο το θεσμό της Δικαιοσύνης, δεδομένου ότι οι δικηγόροι ως συλλειτουργοί στην απονομή αυτής συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία του Κράτους Δικαίου και στην προάσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών.

Η Ελλάδα πρέπει να παύσει να αποτελεί το «οικονομικό πειραματόζωο της Ευρώπης», όπως πολλές φορές μέχρι σήμερα έχουν επισημάνει μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων ζητεί την άμεση απόσυρση διατάξεων που μειώνουν σε οποιονδήποτε βαθμό, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τις κύριες και τις επικουρικές συντάξεις, επαυξάνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές και είναι αλληλέγγυα στους αγώνες των Δικηγορικών Συλλόγων και όλων των Κοινωνικών Ομάδων, που πλήττονται από το προσχέδιο για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού Δικαίου.     

 

Αναδημοσίευση από: ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ και ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ