Σελίδες

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Γενικευμένη αυτοδιάθεση ονομάζεται το πολιτικό αίτημα να είναι ο κάθε κοινωνικός άνθρωπος ελευθερόφρων, αυτοπροαίρετος, αυτεπίτακτος και αυτεξούσιος, να απολαμβάνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις τα πολιτικοθεσμικά και οικονομικοκοινωνικά μέσα που τον καθιστούν ικανό να μετέχει στον ιστορικά κατακτημένο βαθμό ελευθερίας και στην πολιτισμική ακεραιότητα της ιστορικής ολότητας.

Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2019

Πλούτος και φτώχεια με αριθμούς

Αναδημοσιεύουμε 2 κείμενα: Α) άρθρο από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, που αναφέρεται στην παγκόσμια κατανομή του πλούτου και της φτώχειας με αριθμούς σύμφωνα με την έκθεση Global Wealth Report 2019, και Β) άρθρο από το enallaktikos.gr, που αναφέρεται, μεταξύ άλλων, σε απαντήσεις του βραβευθέντος με το Νόμπελ Οικονομίας 2019 οικονομολόγου Αμπιτζίτ Μπανερτζί, για την αντιμετώπιση της κοινωνικής ανισότητας και της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
Διαβάστε περισσότερα...

Α) Μικρή μειοψηφία ελέγχει τον παγκόσμιο πλούτο
Μπάμπης Μιχάλης

Την ακραία άνιση κατανομή του πλούτου στον πλανήτη αντικατοπτρίζει για ακόμη μια χρονιά η δέκατη ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Ερευνών του ελβετικού τραπεζικού κολοσσού Credit Suisse.
Η έκθεση Global Wealth 2019 που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα δείχνει ότι ο παγκόσμιος πλούτος των νοικοκυριών αυξήθηκε στο 12μηνο Ιουλίου 2018-Ιούνιου 2019 κατά 2,6% σε σχέση με ένα 12μηνο νωρίτερα, φτάνοντας τα 360 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Είναι κατά 70% μεγαλύτερος σε σχέση με δέκα χρόνια πριν (212 τρισ. δολάρια), ενώ οι προβλέψεις της Credit Suisse είναι ότι στα επόμενα πέντε χρόνια θα αυξηθεί κατά ακόμη 27%, αγγίζοντας το 2024 τα 459 τρισ. δολάρια.
Παρά τη μεγάλη άνοδο όμως, το μεγαλύτερο μέρος αυτού του πλούτου βρίσκεται στα χέρια μιας πολύ μικρής μειοψηφίας της ανθρωπότητας που συνεχίζει να συσσωρεύει χωρίς αύριο, στερώντας από δισεκατομμύρια ψυχές τα αναγκαία.
Σύμφωνα με την έκθεση, περίπου 47 εκατομμύρια άνθρωποι, μόλις το 0,9% των ενηλίκων του πλανήτη, κατέχουν σήμερα όλοι μαζί 158,3 τρισ. δολάρια, περίπου, δηλαδή το 44% του παγκόσμιου πλούτου. Εχουν έκαστος περιουσία μεγαλύτερη του ενός εκατομμυρίου δολαρίων, ενώ οι 55.920 εξ αυτών πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια και οι 4.830 πάνω από 500 εκατ. δολάρια.

Η τάξη των εκατομμυριούχων αύξησε πέρυσι κατά 1,1 εκατ. τα μέλη της κυρίως χάρη στη συμβολή των «συνήθων υπόπτων» ΗΠΑ και Κίνας, όπου οι πολιτικές Τραμπ και ακραίας εργασιακής εκμετάλλευσης του Πεκίνου ενισχύουν περαιτέρω τη συσσώρευση στα χέρια των λίγων.
Ο συνολικός πλούτος αυτού του πλουσιότερου 1% του παγκόσμιου ενήλικου πληθυσμού έχει τετραπλασιαστεί μέσα σε μια εικοσαετία, από 39,6 τρισ. δολάρια το 2000 στα 158,3 τρισ. δολάρια το 2019. Το 43% των μελών αυτής της ελίτ κατοικεί στη Βόρεια Αμερική, το 28% στην Ευρώπη ενώ το 16% σε χώρες της Ασίας και του Ειρηνικού (εξαιρουμένων της Κίνας και της Ινδίας).
Είναι δηλαδή συγκεντρωμένη σε συγκεκριμένες χώρες και περιοχές του πλανήτη και τείνει να μοιράζεται τον ίδιο τρόπο ζωής, συμμετέχοντας στις ίδιες παγκόσμιες αγορές ειδών πολυτελείας- ακόμη και όταν κατοικούν σε διαφορετικές ηπείρους.
Το χαρτοφυλάκιο του πλούτου τους είναι παρόμοιο, με έμφαση σε μετοχές, ομόλογα, παράγωγα και άλλες αξίες του χρηματοοικονομικού τομέα που ευνοήθηκαν σκανδαλωδώς από τις πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης και χαμηλών επιτοκίων, τις οποίες πολιτικές ακολούθησαν οι κεντρικές τράπεζες στα τελευταία 10 χρόνια.
Στην «απέναντι όχθη» -και ενώ μεσολαβούν δύο μεσαίες τάξεις- υπάρχουν περίπου τρία τρισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή πάνω από το 55% του ενήλικου πληθυσμού της Γης. Είναι οι ενήλικοι της ανθρωπότητας που έχουν πλούτο μικρότερο των 10.000 δολαρίων. Ολοι μαζί κατέχουν 6,3 τρισ. δολάρια, δηλαδή μόλις το 1,8% του συνολικού παγκόσμιου πλούτου.

Ακραία ανισότητα

Ενα μεγάλο μέρος αυτής της τάξης μαζί με τα εκατοντάδες εκατομμύρια ανηλίκων του Τρίτου Κόσμου συνθέτουν περίπου το 50% της ανθρωπότητας που μετά βίας ξεφεύγει σήμερα από το φάσμα της ακραίας φτώχειας ζώντας με λιγότερα από 5,5 δολάρια τη μέρα.
Γι’ αυτήν την ακραία ανισότητα ο ρόλος των απανταχού κυβερνήσεων δεν είναι άμοιρος. Μόλις το 4% των παγκόσμιων φορολογικών εσόδων προέρχεται σήμερα από τη φορολόγηση του πλούτου, ενώ σε κάποιες χώρες το φτωχότερο 10% του πληθυσμού πληρώνει μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός του σε φόρους απ’ ό,τι το πλουσιότερο 10%.
Πηγή: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

***
Β) Αυτός πήρε το νόμπελ οικονομικών 2019: Είχε προτείνει στην Ελλάδα να κάνει στάση πληρωμών, να μην πληρώσει το χρέος


Αυτός πήρε το Νόμπελ Οικονομίας 2019: Είχε προτείνει στην Ελλάδα να κάνει στάση πληρωμών, να μην πληρώσει το χρέος

Το Οικονομίας 2019 απονεμήθηκε φέτος στον Ινδό οικονομολόγο Αμπιτζίτ Μπανερτζί, από κοινού με την Εστέρ Ντιφλό και τον Μάικλ Κρέμερ, «για την πειραματική προσέγγιση στην ανακούφιση της παγκόσμιας φτώχειας».

Ο Αμπιτζίτ Μπανερτζί, μαζί με άλλους 40 οικονομολόγους, είχε απαντήσει τον Φεβρουάριο του 2015 σε ερωτήσεις του πανεπιστημίου του Σικάγου σχετικά με την ελληνική κρίση, τα αιτήματα της τρόικας και τις επιπτώσεις που θα είχε για τον ελληνικό πληθυσμό μια αθέτηση πληρωμών.
Ο ίδιος σημείωσε ότι η διακοπή της αποπληρωμής του ελληνικού χρέους θα είχε θετικά αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία, ενώ έκανε λόγο και για αλλαγή της ισοτιμίας του νομίσματος, κάτι που μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με έξοδο από το ευρώ.

Οι ερωτηθέντες έπρεπε να απαντήσουν μονολεκτικά αν συμφωνούν ή διαφωνούν με μια πρόταση που τους παρουσιαζόταν και να τεκμηριώσουν την σκέψη τους με μια πρόταση.

Οι τρεις ερωτήσεις και οι αντίστοιχες απαντήσεις του – νομπελίστα πλέον – οικονομολόγου ήταν οι εξής:

1) O μέσος Έλληνας πολίτης θα ευνοηθεί (οικονομικά) εάν επικρατήσει το “ναι” στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου για το αν θα πρέπει να γίνουν δεκτοί οι όροι που προσφέρουν οι δανειστές της Ελλάδας;


– Διαφωνώ. Πιστεύω ότι μια αλλαγή της νομισματικής ισοτιμίας μπορεί να επιφέρει μια πιο βιώσιμη κατεύθυνση για την ελληνική οικονομία.

2) Σε δέκα χρόνια, η κατά κεφαλήν αγοραστική δύναμη στην Ελλάδα θα είναι υψηλότερη εάν – αντί να συνεχίσουν την αποπληρωμή του χρέους για την επόμενη δεκαετία και αποδεχτούν τους δημοσιονομικούς κανόνες που επικρατούν αυτή τη στιγμή – αρνηθεί να συνεχίσει το πρόγραμμα της Τρόικας και προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών;

– Συμφωνώ. Η συσσώρευση δημοσίου χρέους είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα ενώ η εσωτερική ζήτηση αποτελεί σημαντικό πρόβλημα. Η κυβέρνηση αναλώνεται σε προσπάθειες (οικονομικής) πυρόσβεσης αντί να ασκεί πραγματική πολιτική.

3) Η υπερπροσφορά για την έκδοση ομολόγων από την Ελλάδα και την Πορτογαλία, σημαίνει ότι δεν υπάρχει ενδεχόμενο στάσης πληρωμών από κάποιο κράτος στο προσεχές μέλλον;

– Διαφωνώ. Πρόκειται για μικρές χώρες. Αν και δεν είναι πολύ πιθανό, δεν είναι αδύνατο να υπάρξει κάποιο πολιτικό σοκ για κάποια μεγαλύτερη χώρα. Και τότε όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοιχτά.
Πηγή: enallaktikos.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: