ΑΚΕΠ: Άλλο η Σοφία Βούλτεψη, άλλο "Η Τρελή Ροδιά"

"Σ' αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;"

Διαβάστε περισσότερα...

Τον Ιανουάριο του 2012, η νυν κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη έγραφε σε άρθρο της με τίτλο «Βρισκόμαστε στο 1922 και όχι στο 1999, κ. Χαρδούβελη», μεταξύ των άλλων και τα εξής: "Από εκβιασμό σε εκβιασμό φθάσαμε και στο τελευταίο στάδιο του ραγιαδισμού. Στο «σφάξε με αγά μου, ν' αγιάσω»". Αναδημοσιεύουμε ολόκληρο το άρθρο της κυρίας Σοφίας. Ο ελληνικός λαός, κυρίως οι μισθοσυντήρητοι και οι φτωχοποιημένοι, αντί άλλης αναφοράς στην αθλιότητα και τη σήψη της σημερινής πολιτικής κατάστασης, στην τρελή και ανισόρροπη αθλιότητα και τη σήψη της σημερινής πολιτικής κατάστασης, ας ορθώσουμε το ανάστημά μας κι ας τραγουδήσουμε το ποίημα του Ελύτη «Η τρελή ροδιά». Τον ποιητικό συμβολισμό της αθωότητας, της παιδικότητας, της δημιουργικής ζωτικότητας και της ελπίδας. Επιτέλους!! Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ: μισθωτοί, άνεργοι, συνταξιούχοι, μεσαία στρώματα κλπ., ακόμα και ιδιοκτήτες μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, που καταστρέφονται από τη σημερινή κατάσταση, είτε είναι δεξιοί, είτε είναι αριστεροί, είτε είναι κεντρώοι, στη σημερινή συγκυρία έχουν κοινά συμφέροντα. Οφείλουν, λοιπόν, από καθήκον προς τον εαυτό τους, τα παιδιά τους, την κοινωνία, να παραμερίσουν τις συντεχνιακές και πολιτικές τους διαφορές και να ενεργοποιηθούν και να συμπράξουν στον κοινό αγώνα για το κοινό συμφέρον.

Η Τρελή Ροδιά (Οδυσσέας Ελύτης)

Σ' αυτές τις κάτασπρες αυλές όπου φυσά ο νοτιάς
σφυρίζοντας σε θολωτές καμάρες, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σκιρτάει στο φως σκορπίζοντας το καρποφόρο γέλιο της
με ανέμου πείσματα και ψιθυρίσματα, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπαρταράει με φυλλωσιές νιογέννητες τον όρθρο
ανοίγοντας όλα τα χρώματα ψηλά με ρίγος θριάμβου;

Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια
θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια
γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων τους, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που βάζει ανύποπτη μες τα χλωρά πανέρια τους τα φώτα
που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους - πέστε μου
είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;

Στη μέρα που απ' τη ζήλεια της στολίζεται μ' εφτά λογιώ φτερά
ζώνοντας τον αιώνιο ήλιο με χιλιάδες πρίσματα
εκτυφλωτικά, πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που αρπάει μια χαίτη μ' εκατό βιτσιές στο τρέξιμο της
ποτέ θλιμμένη και ποτέ γκρινιάρα - πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που ξεφωνίζει την καινούργια ελπίδα που ανατέλλει;

Πέστε μου είναι η τρελή ροδιά που χαιρετάει τα μάκρη
τινάζοντας ένα μαντήλι φύλλα από δροσερή φωτιά,
μια θάλασσα ετοιμόγεννη με χίλια δυο καράβια,
με κύματα που χίλιες δυο φορές κινάν και πάνε
σ' αμύριστες ακρογιαλιές - πέστε μου, είναι η τρελή ροδιά
που τρίζει τάρμενα ψηλά στο διάφανο αιθέρα;

Πανύψηλα με το γλαυκό τσαμπί που ανάβει κι' εορτάζει
αγέρωχο, γεμάτο κίνδυνο, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που σπάει με φως καταμεσής του κόσμου τις κακοκαιριές του δαίμονα
που πέρα ως πέρα την κροκάτη απλώνει τραχηλιά της μέρας
τη πολυκεντημένη από σπαρτά τραγούδια -πέστε μου είναι η τρελή ροδιά
που βιαστικά ξεθηλυκώνει τα μεταξωτά της μέρας;

Σε μεσοφούστανα πρωταπριλιάς και σε τζιτζίκια δεκαπενταυγούστου,
πέστε μου, αυτή που παίζει, αυτή που οργίζεται, αυτή που ξελογιάζει,
τινάζοντας απ' τη φοβέρα τα κακά μαύρα σκοτάδια της,
ξεχύνοντας στους κόρφους του ήλιου τα μεθυστικά πουλιά,
πέστε μου, αυτή που ανοίγει τα φτερά στο στήθος των πραγμάτων,
στο στήθος των βαθιών ονείρων μας, είναι η τρελή ροδιά;

                            ***

"Βρισκόμαστε στο 1922 και όχι στο 1999, κ. Χαρδούβελη"
της Σοφίας Βούλτεψη

«Από εκβιασμό σε εκβιασμό φθάσαμε και στο τελευταίο στάδιο του ραγιαδισμού. Στο «σφάξε με αγά μου, ν' αγιάσω».
Όπου και να στραφείς, πάντα πάνω σε κάποιον εθελόδουλο θα πέσεις, έτοιμο να εξηγήσει, να δικαιολογήσει, να ταυτιστεί με τη γνώμη των δανειστών.
Από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Οικονομικών ως τους αρμόδιους (λέμε τώρα) υπουργούς, γενικούς γραμματείς, πρώην και επίδοξους καταστροφείς της χώρας.
Σα να μην μας έφθαναν όλοι αυτοί, τελευταίως προστέθηκε και καινούργιος «αναλυτής» των ψυχαναγκαστικών προβλημάτων των δανειστών μας.
Πρόκειται για τον διευθυντή του Οικονομικού Γραφείου του κ. Παπαδήμου, Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος στα διαλείμματα προσφοράς των υπηρεσιών του μεταξύ Σημίτη και Παπαδήμου (πάντα από το ίδιο πόστο), κάνει και τον καθηγητή στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς.
Όπως είπε μιλώντας στο Σκάι, οι δανειστές μας  «γνωρίζουν πως αν καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός η κατανάλωση θα υποχωρήσει περαιτέρω και θα υπάρξει μεγαλύτερη ύφεση, αλλά… θέλουν με την πίεση αυτή να δουν ότι "οι Έλληνες έχουν σοβαρευτεί και βλέπουν πλέον τα προβλήματα στον τόπο"»!
Αν και οικονομολόγος, αποδέχεται δηλαδή ότι η χώρα στραγγαλίζεται καθαρά για λόγους παραδειγματισμού, για να τιμωρηθεί δηλαδή, να εξουθενωθεί και να μηδενιστεί, να μην υπάρξει η παραμικρή περίπτωση να συνέλθει.
Κάνει, όμως, ένα λάθος. Επειδή η δική του ζωή δεν έχει καθόλου επηρεαστεί από την άθλια κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και επειδή συνέχισε να παρέχει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο τις «υπηρεσίες» του εδώ κι' εκεί χωρίς ποτέ να χρειαστεί να μας εξηγήσει τι διάβολο συμβούλευε τον κ. Σημίτη της λεγόμενης «Ισχυρής Ελλάδας» και των swaps, νομίζει πως διαρκεί ακόμη εκείνη η «χρυσή εποχή» των απευθείας αναθέσεων στα εξοπλιστικά και των πανάκριβων υπογραφών με τη Ζήμενς.
Πιστεύει δηλαδή πως η χώρα θα οδηγηθεί στην απόλυτη φτώχεια και στην (αναπόφευκτη) χρεοκοπία, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.
Πιστεύει πως θα καθίσουμε όλοι να τιμωρηθούμε από τους πρώτους διδάξαντες την διαφθορά, την αρχαιοκαπηλία, τις πελατειακές σχέσεις (βλέπετε τι γίνεται αυτόν τον καιρό με τον Γερμανό Πρόεδρο που κατηγορείται για τις ύποπτες σχέσεις του με το επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας), τις μίζες και την μεταφορά μαύρου χρήματος σε φορολογικούς παραδείσους, ίσως επειδή έχουμε καταληφθεί από ένα είδος Συνδρόμου της Στοκχόλμης.
Φυσικά, κάνει λάθος. Πολύ περισσότερο που αν δεν βάλει το μυαλό του να δουλέψει προς κάποια πιο επιστημονική λύση από αυτήν της τιμωρίας, το μεν καινούργιο του αφεντικό θα φύγει νύχτα – έχοντας λάβει και αυτός μέρος στην εθνική προδοσία – ο δε ίδιος θα δυσκολευτεί να βρει τράπεζα να τον (ξανα)μαζέψει, αφού η χώρα θα έχει οδηγηθεί στην άτακτη χρεοκοπία.
Επειδή, λοιπόν, τα πράγματα δεν είναι όπως παλιά, καλά θα κάνει ο κ. καθηγητής και μόνιμος σύμβουλος πρωθυπουργών – διεκπεραιωτών, να αποφύγει στο μέλλον τις σειρήνες της δημοσιότητας και να σταματήσει τις γελοίες δηλώσεις περί «μεγάλων τιμωρών», διότι και αυτοί (οι γελοίοι τιμωροί) γνωρίζουν πως αν πέσει η Ελλάδα, θα τους πάρει ο διάολος όλους μαζί.
Ας φροντίσει επίσης τόσο ο ίδιος – όπως και κάποιοι άλλοι που έχουν αναλάβει να μας τρομοκρατήσουν, καθηγητές, επικεφαλής τραπεζών και άλλοι σύμβουλοι του πρωθυπουργού, όπως ο Γ. Παγουλάτος – να περνούν όσο το δυνατόν περισσότερο απαρατήρητοι, διότι δεν βρισκόμαστε στο 1999, αλλά στο 1922.
Ας φροντίσει να μην μας εκνευρίσει ξανά, διότι θα θυμηθούμε πως ήταν μέλος της περίφημης επταμελούς επιτροπής καταγραφής του ελλείμματος, που τον Οκτώβριο του 2009 διόρισε ο κ. Παπακωνσταντίνου, προκειμένου να δημιουργηθεί η νομιμοποιητική βάση για να οδηγηθεί η χώρα στο Μνημόνιο.
Για να εξυπηρετήσουν την κυβέρνηση Παπανδρέου και για να διευκολύνουν το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου στα σχέδιά τους, τα μέλη της επιτροπής εξέδωσαν τον Φεβρουάριο του 2012 πόρισμα με το οποίο παρουσίαζαν την Ελλάδα με τα πιο μελανά χρώματα.
Και επειδή δεν πρέπει να τους ξεχάσουμε – διότι θα έλθει η ώρα της Δικαιοσύνης για όλους και ο καθένας θα κληθεί να απολογηθεί για τον ρόλο του – επικεφαλής της επιτροπής εκείνης, για την οποία η αντιπολίτευση δεν κλήθηκε να έχει γνώμη, ήταν ο καθηγητής Γ. Ζανιάς και οι Βασίλης Μανεσιώτης και Γ. Συμιγιάννης από την Τράπεζα της Ελλάδος, Σάββας Ρομπόλης, επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ (και να μην φωνάζει τώρα ο πρόεδρος κ. Παναγόπουλος), Τάκης Πολίτης (γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ τότε), Στέλλα Μπαλφούσια (από το ΚΕΠΕ τότε που μετά μεταφέρθηκε στην ΕΛΣΤΑΤ και μετά στο Γραφείο Παρακολούθησης του Προϋπολογισμού στη Βουλή, από όπου καρατομήθηκε από τον κ. Βενιζέλο) και, βέβαια, ο καταληφθείς από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης Γκίκας Χαρδούβελης.
(Με την ευκαιρία, μπορούμε να μάθουμε τι κάνει ο κ. Ζανιάς ως επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων;)
Πριν από λίγες ημέρες, ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Ιταλίας Τζούλιο Τρεμόντι δήλωσε πως για την Ιταλία το πρόβλημα δεν είναι η κατάρτιση ενός νέου πακέτου λιτότητας, αλλά η προσφυγή στο ΔΝΤ για βοήθεια.
Και αυτό επειδή, όπως προειδοποίησε, η προσφυγή στο Ταμείο οδηγεί σε απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, διότι το ΔΝΤ δανείζει κεφάλαια με αντάλλαγμα την ανάληψη από το ίδιο (το ΔΝΤ) της διακυβέρνησης της χώρας την οποία δανείζει και την οποία ελέγχει με τους δικούς του γραφειοκρατικούς μηχανισμούς.
Σ' αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα. Και γι' αυτό θα κληθεί να απολογηθεί το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου, αλλά και όλοι όσοι δέχθηκαν αυτήν την καταστροφική πορεία και την υπηρέτησαν έκτοτε.
Διότι γνώριζαν. Αν δεν γνώριζαν, τότε πρέπει να καταδικαστούν και για βλακεία.
Το δίδυμο Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου (και όλοι οι άλλοι εκ των υστέρων προσχωρήσαντες με επικεφαλής τον κ. Βενιζέλο), γνώριζαν πολύ καλά όταν μας οδηγούσαν στο ΔΝΤ, το περιεχόμενο της έκθεσης που το Ταμείο έδωσε στη δημοσιότητα στις 6 Αυγούστου του 2009 – όταν αυτοί οι κύριοι μας έλεγαν πως λεφτά υπάρχουν, για να υποκλέψουν την ψήφο των εύπιστων.
Σ' εκείνη την έκθεση, το ΔΝΤ συνιστούσε κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, πάγωμα μισθών, αύξηση φόρων – ιδίως του ΦΠΑ και των φόρων στα ακίνητα – και απελευθέρωση απολύσεων.
Ζητούσε επίσης το ΔΝΤ μέτρα ετήσιας απόδοσης 3,7 δις ευρώ από το 2010 μέχρι το 2013 καθώς επίσης και:
Αυστηρούς περιορισμούς στις αυξήσεις μισθών στο Δημόσιο. Μείωση του πλεονάζοντος προσωπικού στον δημόσιο τομέα. Αναμόρφωση του συστήματος συντάξεων, αλλαγή του καθεστώτος προστασίας της εργασίας με άρση των περιορισμών στις απολύσεις, ενίσχυση της μερικής απασχόλησης, «κοινωνικό συμβόλαιο» εργαζομένων-εργοδοτών-κράτους που θα προβλέπει προσαρμογή των μισθών προς τα κάτω, απελευθέρωση αγορών, προϊόντων και υπηρεσιών.
Επομένως, τα ήξεραν. Τoυς τα είχαν δώσει γραμμένα. Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη. Γι' αυτά προειδοποιεί ο Τρεμόντι.
Και δεν τα ήξεραν από τις 6 Αυγούστου 2009 που δόθηκε στη δημοσιότητα η έκθεση, αλλά πολύ νωρίτερα. Το περιεχόμενο της έκθεσης είχε γίνει γνωστό από τις 31 Ιουλίου 2009.
Και όμως, οι κύριοι που μας φλόμωσαν στο ψέμα για να κερδίσουν τις εκλογές, σκόπιμα δεν τα έλαβαν υπ' όψη τους.
Μάλιστα, στις  5 Αυγούστου του 2009, προηγουμένη της δημοσιοποίησης της έκθεσης του ΔΝΤ (που όπως είπαμε ήταν γνωστή από τις 31 Ιουλίου), ο κ. Παπανδρέου (που τώρα κλαψουρίζει μαζί με τον αδελφό του), ζήτησε ξανά εκλογές και μας διαβεβαίωσε ότι:
«Η ΕΕ και οι διεθνείς αγορές χρηματοδοτούν το χρέος της Ελλάδας και ζητούν ένα μεσοπρόθεσμο σχέδιο με τομές στα έσοδα και τις δαπάνες, καθώς και ένα πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών, μετρήσιμων, που μπορεί να αποδώσουν σε βάθος χρόνου. Χρειάζεται διαπραγμάτευση για το έλλειμμα, που πρέπει να το κάνει κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή. Το ΠΑΣΟΚ θα καταργήσει όλα τα φοροεισπρακτικά μέτρα που ανακοίνωσε τις τελευταίες εβδομάδες η κυβέρνηση και είναι εις βάρος των ασθενεστέρων οικονομικά στρωμάτων».
Επομένως: Διάφοροι κύριοι και διάφορες κυρίες που αποδοκιμάστηκαν και κατά τα Θεοφάνεια (συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Αρχιεπισκόπου), διάφοροι σημερινοί επίδοξοι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ (που προεκλογικά υπόσχονταν τη μάνα τους και τον πατέρα τους), διάφοροι «σημιτοφύλακες» (συμπεριλαμβανομένου του σημερινού πρωθυπουργού, των συμβούλων του, αλλά και του επανακάμψαντος και επίσης αποδοκιμασθέντος κ. Γιαννίτση), καλά θα κάνουν να καταλάβουν πως δεν μπορούν να προχωρήσουν χωρίς εκλογές (τις οποίες πηγαίνουν πίσω παραπίσω για να διασωθούν).
Οι δε σύμβουλοι του πρωθυπουργού και άλλοι καταφεύγοντες στην κατατρομοκράτηση του κόσμου, καλά θα κάνουν να συμβουλέψουν τον κ. Παπαδήμο να συμβουλέψει τον κ. Γερουλάνο (μέλος της πολυπληθούς και ανίκανης κυβέρνησής του) να βρει τρόπο να πληρώνονται οι αρχαιοφύλακες κατά τις αργίες, διότι μουσεία και αρχαιολογικοί χώροι ήσαν κλειστά και το εορταστικό τριήμερο που πέρασε.
Ειδικά ο κ. Χαρδούβελης, αντί να προσπαθεί να μας πείσει ότι πρέπει να δεχθούμε την τιμωρία μας από τους ανίκανους εκπροσώπους των δανειστών μας, να φροντίσει να κόβουμε εισιτήρια στα μουσεία μας, όπου παραμένουν όσα εκθέματα μας επέτρεψαν να κρατήσουμε στη χώρα μας οι αρχαιοκάπηλοι «μεγάλοι τιμωροί».
Υ.Γ. Αν είναι μαζοχιστής και του αρέσουν οι τιμωρίες, κάτι θα βρεθεί και γι' αυτόν…».