Η διαχρονική σεισάχθεια

Αναδημοσιεύουμε δύο ενδιαφέροντα άρθρα του Γ. Καισάριου: α) "Η μισή ελληνική κοινωνία...offline", και β) "Η διαχρονική σεισάχθεια". 
Διαβάστε περισσότερα...

Η μισή ελληνική κοινωνία...offline
Του Γιώργου Καισάριου

Συνεχίζοντας λίγο την χτεσινή κουβέντα του Θανάση Μαυρίδη, ας δούμε λίγο τι θα γίνει αν συνεχιστεί αυτή η φορομπηχτική πολιτική και, πως θα παραλύσει η χώρα και πως η φορομπηχτική αυτή πολιτική θα έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που ορισμένοι νομίζουν.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι φόροι που δεν μπορούν να πληρωθούν, δεν θα πληρωθούν διότι αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το πρόβλημα το μεγάλο είναι ότι θα μπλοκάρει η αγορά και η χώρα στο σύνολο και θα καθυστερήσει η όποια ανάκαμψη όταν θα έρθει.
Εξηγούμεθα...
Το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, σημαίνει αυτόματα ότι θα μπουν στη μαύρη λίστα της εφορίας. Αυτό επίσης σημαίνει ότι δεν θα μπορούν να πάρουν φορολογική ενημερότητα και ότι δεν θα μπορούν να κάνουν τις συναλλαγές τους με το κράτος που όλοι εμείς μπορούμε.
Αλλά αυτό επίσης σημαίνει και κάτι ακόμα. Αν κάποιοι μελλοντικά αποπειραθούν να ανοίξουν ένα μαγαζί ή κάποια μικρή επιχείρηση, σημαίνει ότι δεν θα μπορούν.
Σημαίνει επίσης ότι ένα μεγάλο μέρος της κρατικής μηχανής θα είναι απασχολημένο με υποθέσεις που δεν θα έχουν λύση. Η κρατική μηχανή, από την εφορία έως τα δικαστήρια θα είναι μπλοκαρισμένη με μάταιες υποθέσεις και το μόνο αποτέλεσμα που θα έχουν είναι να ξοδεύουμε χρήμα και πολύτιμους πόρους προς κανένα όφελος.
Το χειρότερο όμως δεν είναι αυτό, υπάρχει και συνέχεια. Σε κάποια στιγμή, θα πρέπει να γίνει ένας εθνικός διάλογος εκ του μηδενός για το πως θα ξεμπερδέψουμε με αυτό το κουβάρι. Πως δηλαδή θα διαγράψει το κράτος όλες αυτές τις υποχρεώσεις που κάνει να λαμβάνει, που όμως δεν μπορούν να εισπραχτούν και που προκαλούν απεριόριστη ζημιά στην εθνική οικονομία, διότι ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θα είναι εκτός συστήματος (offline).
Και όταν κάποιος θα εμφανιστεί και θα τολμήσει να πει ότι όλα αυτά θα πρέπει να διαγραφούν και να συγχωρεθούν, θα εμφανιστούν πολλοί και θα πουν, “μας εμείς είμαστε χαζοί που πληρώσαμε”;.
Και όπως η πολιτική ηγεσία σήμερα δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διαγράψει δια παντός χρέη της ΚΛΩΝΚ, της ΕΝΚΛΩ και του συχωρεμένου του Θωμά του ίδιου (διότι νομίζουν ορισμένοι ότι θα τους τα στείλουν από τον Άγιο Πέτρο), έτσι το πολιτικό κατεστημένο δεν θα έχει το θάρρος (κύριος διότι δεν έχει το μυαλό) να κάνει τις απαιτούμενες διαγραφές για να πάμε μπροστά. Αφήστε δε τα διάφορα λαϊκίστικα ΜΜΕ (κυρίως της αριστεράς) που θα βγουν και να πουν ότι χαρίζουμε λεφτά που θα μπορούσαν να πάνε για συντάξεις κτλ.
Εν ολίγοις αγαπητέ αναγνώστη, υφαίνουμε ένα κουβάρι πολύ επικίνδυνο, διότι αν δεν προσέξουμε τι πολιτικές θα ακολουθήσουμε το επόμενο διάστημα, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ξεμπερδέψει η Ευρώπη με το πρόβλημα χρέους που έχει (που εκτιμώ ότι δεν θα ξεμπερδέψει), υπάρχει περίπτωση εμείς να ζούμε αιώνια στην ύφεση και στον μαρασμό, κυρίως διότι δεν έχουμε το θάρρος να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, η οποία κάνει λόγο ότι χρέη που δεν μπορεί να πληρωθούν, καλύτερα να μην τα επιβάλουμε, διότι μακροπρόθεσμα θα μας κάνουν πολύ μεγάλο κακό, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι ένα μεγάλο μέρους των φόρων αυτών σήμερα πληρωθούν.
Διότι μελλοντικά θα αντιμετωπίσουμε τον λεγόμενο “ηθικό κίνδυνο”, αλλά κανένας δεν θα έχει λύση και όλοι θα έχουν δίκαιο, αλλά στο μεταξύ η μισή ελληνική κοινωνία θα είναι... offline.

Πηγή: Capital.gr

***

Η διαχρονική σεισάχθεια

Του Γιώργου Καισάριου

Συνεχίζοντας πάνω στο χτεσινό θέμα... Όταν κάποιος πάει στην τράπεζα και κάνει αίτηση για μια πιστωτική κάρτα με πιστωτικό όριο 6.000 ευρώ και δεν πληρώσει την οφειλή του (είτε επίτηδες είτε διότι δεν μπορεί), την ευθύνη την έχει η τράπεζα και λιγότερο αυτός που του χορηγήθηκε η πίστωση. Αν η τράπεζα δεν έχει τους μηχανισμούς να ζυγίσει σωστά το ρίσκο για να αποφύγει τη χασούρα, τότε καλύτερα να μην είχε δώσει αυτή την πίστωση.
Για πόσο καιρό όμως αυτός που δεν πλήρωσε αυτή την οφειλή θα τιμωρείται από την αγορά και την πολιτεία, μέχρι τη στιγμή που θα μπορεί ξανά να κάνει αίτηση για να πάρει ξανά πίστωση; Η απάντηση είναι ότι θα πρέπει να υπάρχουν χρονικά περιθώρια και όχι δια παντός.
Εξηγούμεθα...
Στις ΗΠΑ με βάση το Fair Credit Reporting Act (του 1970), οι πληροφορίες που είναι δυνατόν να υπάρχουν στην πιστωτική ιστορία ιδιωτών έχουν περίπου ως εξής: 
* Πληροφορίες σχετικά με ποινικές καταδικαστικές αποφάσεις δεν έχουν χρονική λήξη
* Πληροφορίες σχετικά με πτωχευτικές αποφάσεις δικαστηρίων έως 10 χρόνια
* Πληροφορίες σχετικά με καταδικαστικές αποφάσεις διαταγής πληρωμών έως 7 χρόνια
* Πληροφορίες σχετικά με μη πληρωμή δανείων (πάσης φύσεως) έως 7 χρόνια
* Πληροφορίες σχετικά με δάνεια άνω των $150.000 χωρίς λήξη.

Για να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό, σημαίνει το εξής. Αν κάποιος πάρει ένα δάνειο (τραπεζικό, πιστωτική κάρτα κτλ) και δεν το πληρώσει, η πληροφορία σχετικά με αυτή την μη πληρωμή μπορεί να κρατηθεί στο αρχείο της πιστωτικής του ιστορίας (Τειρεσία) έως 7 χρονιά. Έπειτα από αυτό το διάστημα, η πληροφορία αυτή υποχρεωτικά θα πρέπει να διαγραφεί.
Αν έπειτα από 7,5 χρόνια αυτό το φυσικό πρόσωπο αποφασίσει να πάει στην τράπεζα να πάρει ένα δάνειο και πληροί τις προϋποθέσεις (έχει δουλειά δηλαδή και το ανάλογο εισόδημα για να αποπληρώσει αυτό το δάνειο), τότε η τράπεζα θα του δώσει ξανά δάνειο, διότι δεν γνωρίζει (η τράπεζα) ότι παλιότερα ήταν κάποιος που δεν είχε πληρώσει κάποια οφειλή, διότι δεν υπάρχουν αρχεία του γεγονότος αυτού, ακόμα και αν είναι ήταν η ίδια η τράπεζα που έφαγε το ζημιά.
Όπως καταλάβετε, μιλάμε για ένα διαχρονικό σύστημα σεισάχθειας. Με λίγα λόγια, χρέη που δεν μπορούν να πληρωθούν, συνεχώς διαγράφονται και συχωριούνται και έτσι η κοινωνία και η αγορά μπορούν και συνεχίζουν, χωρίς μονίμως να μας απασχολεί τι έχει γίνει στο παρελθόν. Στον Καναδά υπάρχει παρόμοιο καθεστώς, αλλά το χρονικό περιθώριο είναι 6 χρόνια και όχι 7-10 όπως στις ΗΠΑ.
Στο ερώτημα αν ορισμένοι θα κοιτάξουν να εκμεταλλευτούν το σύστημα αυτό, η απάντηση είναι ότι πάντα υπάρχουν αυτοί που θα πράξουν άπατες, αλλά το ποσοστό άπατης, ή της συνειδητοποιημένης μη πληρωμής, είναι εντός των ορίων αντοχής του συστήματος και σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να σχεδιάσουμε το σύστημα με σκοπό να αποφύγουμε την απάτη, αλλά στο πως μπορεί η κοινωνία να λειτουργήσει σωστά.
Βέβαια για να μπορούν να γίνουν αυτά κατανοητά, θα πρέπει κανείς να έχει και λίγο φιλελεύθερο προσανατολισμό, διότι σε διαφορετική περίπτωση δεν μπορεί να το χωνέψει ο νους τους.
Όσον αφορά την Ελλάδα, αν ήμουν νομοθέτης, θα εισήγαγα νομοθεσία στη βουλή με τον ακόλουθο τρόπο:
Όλες οι οφειλές ιδιωτών και νομικών προσώπων παλαιότερες των 7 ετών να διαγραφούν και να μην υπάρχει αναφορά στον Τειρεσία ή σε ιδιωτικά αρχεία καταγραφής πιστωτικής ιστορίας. Αν ο οφειλέτης έχει περιουσιακά στοιχεία που μπορεί η τράπεζα ή το κράτος να τα διεκδικήσει, θα μπορεί να το κάνει αλλά όχι πέραν των 10 ετών. Ύστερα από αυτή την δεκαετία, παύει το χρονικό δικαίωμα διεκδίκησης οφειλών.
Από δω και πέρα, η πιστωτική ιστορία του καθενός θα διατηρείται μόνο για 6 χρόνια.
Μια τέτοια νομοθεσία επιβάλει ο πιστωτής να προσέξει που δίνει λεφτά και με ποιους όρους και να ζυγίζει το ενέχυρο. Μια τέτοια ρύθμιση θα καθαρίσει τα δικαστήρια έτσι ώστε οι τράπεζες και το κράτος να μπορούν να διεκδικήσουν οφειλές με μεγαλύτερη ταχύτητα. 
Όσοι από εσάς νομίζετε ότι είσαστε φιλελεύθεροι αλλά είσαστε αντίθετοι με ένα τέτοιο σύστημα, τότε δεν είσαστε φιλελεύθεροι.
Όσοι από εσάς είσαστε αριστεροί και νομίζετε ότι υπάρχει περίπτωση το κράτος να πάρει οφειλές από αποθανόντες επιχειρηματίες για να μην σας κοπεί η σύνταξη, ζείτε σε ένα παράλληλο σύμπαν (προφανώς αριστερό).
Τέλος, σημειώστε ότι παρόμοιο καθεστώς έχουν όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες στον κόσμο. Δηλαδή χώρες με ένα πολύ καλύτερο βιοτικό επίπεδο από ό,τι έχουμε εμείς. Και αν νομίζετε ορισμένοι ότι αυτοί έχουν άδικο και το δικό μας το σύστημα είναι καλύτερο, τότε συνεχίστε να ψηφίζετε αυτούς που ψηφίζετε.

Πηγή: Capital.gr

Πηγή:www.capital.gr