Αναδημοσιεύουμε δύο κείμενα: "Πρεσβείες και κυβερνήσεις" του Γ. Μαλούχου, "Το ελληνικό γεωπολιτικό χαρτί έχει αξία!" από ΤΟ ΒΗΜΑ (3-9-2014), και παραπέμπουμε με link σε κείμενο του Βασ. Βιλιάρδου με τίτλο "Χρεοκοπία, το ελιξίριο του καπιταλισμου".
Διαβάστε περισσότερα...
1) Πρεσβείες και κυβερνήσεις
του Γ. Π. Μαλούχου
Στην καρδιά του Εμφυλίου, μια μέρα σαν τη σημερινή, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1947, οι αρχηγοί των δύο τότε μεγάλων κομμάτων Τσαλδάρης και Σοφούλης, συναντήθηκαν και συμφώνησαν. Που συναντήθηκαν; Στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Τι συμφώνησαν; Το σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Σοφούλη.
Σήμερα, σχεδόν εβδομήντα χρόνια μετά, φτάνουμε στο σημείο ο αρχηγός του ενός εκ των (πάλαι ποτέ) «αντίστοιχων» «μεγάλων» κυβερνητικών κομμάτων, να νιώθει την ανάγκη σε ομιλία του να διευκρινίσει ότι «η κυβέρνηση δεν ήταν προιόν καμιάς συνωμοσίας».
Αυτό είπε χθες επί λέξει στο Ζάππειο ο Βαγγέλης Βενιζέλος αναφερόμενος προδήλως στην πτώση της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου του δευτέρου – δευτέρου από κάθε άποψη και απόλυτα καταστρεπτικού για τον τόπο αφού τον οδήγησε κυριολεκτικά στα βράχια...
Το αν υπήρξε ή όχι συνωμοσία, θα το βρει η ιστορία.
Εκείνο όμως που είναι βέβαιο, είναι ότι, σήμερα, αν και δεν ζούμε σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου, οι κυβερνήσεις αναμφισβήτητα «περνάνε» και πάλι μέσα από τις πρεσβείες, οι οποίες έχουν καθοριστικό ρόλο στο σχηματισμό τους.
Η μεγάλη αλλαγή είναι φυσικά ότι η διαδρομή αυτή δεν διέρχεται μέσα από την αμερικανική πρεσβεία, αλλά μέσα από εκείνη του Βερολίνου, καθώς και από τα αντίστοιχα «ευρωπαικά», δηλαδή επί της ουσίας γερμανικά όργανα.
Δυστυχώς, παραδόξως, αυτό αρέσει σε πολλούς στην Ελλάδα – αυτό απαιτεί πολύ ανάλυση…
Πάντως, η ουσία είναι μία: ότι έτσι δεν μπορεί να συνεχίσει το πράγμα.
Η χώρα πρέπει επιτέλους να επιστρέψει σε μία ελάχιστη μορφή πολιτικής και πολιτειακής κανονικότητας και μάλιστα το συντομότερο δυνατό.
Οσο αυτή η επιστροφή αργεί, τόσο το συνολικό ελληνικό οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο και το ενδεχόμενο μιας ήρεμης σταδιακής επίλυσής του απομακρύνεται, έστω κι αν αυτή τη στιγμή πολλοί κάνουν ότι δεν το βλέπουν.
Αναδημοσίευση από: ΤΟ ΒΗΜΑ (4-9-2014)
2) Χρεοκοπία, το ελιξίριο του καπιταλισμού
του Βασίλη Βιλιάρδου
βλέπε link: http://www.analyst.gr/2014/09/02/xreokopia-to-eliksirio-tou-kapitalismou/
3) Το ελληνικό γεωπολιτικό χαρτί έχει αξία!
ΤΟ ΒΗΜΑ, 3-9-2014
Ο αποκεφαλισμός και δεύτερου αμερικανού δημοσιογράφου από τους δήμιους του Ισλαμικού Κράτους επαναφέρει με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο τη γεωπολιτική κρίση που κυριαρχεί στην ευρύτατη ζώνη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Συνδυαζόμενη μάλιστα με την εξελισσόμενη ουκρανική κρίση λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, φανερώνοντας στους πάντες ότι ο κόσμος ανισορροπεί και κινδυνεύει να βυθιστεί σε μακροχρόνια αστάθεια.
Το γεγονός δε ότι η σοβαρότερη εστία της διεθνούς έντασης και αβεβαιότητας βρίσκεται στην ευρύτερη δική μας ζώνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου,διαμορφώνει σοβαρές απειλές και κινδύνους για την Ελλάδα.
Με άλλα λόγια δεν είναι μόνο η διαχείριση της οικονομικής κρίσης που πρέπει να μας απασχολεί, αλλά και η διαχείριση της γεωπολιτικής μας θέσης.
Μάλιστα όπως εξελίσσονται τα πράγματα η γεωπολιτική κρίση μπορεί να αποδειχθεί κρισιμότερη από την οικονομική.
Το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική πολιτική τάξη ελάχιστα απασχολείται με τα γεωπολιτικά προβλήματα, τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες που μπορούν να αναδεχθούν από την επαφή μας με τη ζώνη της μεγάλης κρίσης και σύγκρουσης.
Η Ελλάδα δεν έχει αξιολογήσει, δεν έχει εκτιμήσει, ούτε έχει παίξει έως τώρα το γεωπολιτικό χαρτί.
Ωστόσο τα συμβαίνοντα στη γειτονιά μας,αλλά και ευρύτερα στον κόσμο επιβάλλουν άλλη στάση.
Θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και ευρύτερα τις οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις να έχουν αξιολογήσει τις νέες διεθνο - γεωπολιτικές συνθήκες και τουλάχιστον να προετοιμάσουν μια συζήτηση για όσα μας απειλούν, αλλά και για όσα πιθανώς ενισχύουν τη θέση μας έναντι των ευρωπαίων, των Αμερικανών, των Αράβων, των Ρώσων και γενικά των εμπλεκομένων.
Η Ελλάδα έχει παραδοσιακούς δεσμούς και σχέσεις με τους εμπλεκόμενους στη μεγάλη σύγκρουση, μπορεί να προσφέρει καλές υπηρεσίες, να διαμεσολαβήσει και εντέλει συμβάλει στην ειρήνευση της περιοχής.
Η χώρας μας μπορεί να συνομιλεί ταυτόχρονα με Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Ρώσους, Ιρανούς, Ισραηλινούς, Άραβες, Κούρδους, με τους Σύρους, τους Παλαιστίνιους, τους Αιγυπτίους, Ιρακινούς και τόσους άλλους, τους οποίους οι υπόλοιποι ως εμπλεκόμενοι δεν δύνανται να προσεγγίσουν.
Το ελληνικό γεωπολιτικό χαρτί αποκτά πλέον αξία, που στις συνθήκες που ζούμε είναι κρισιμότερο κάθε άλλου. Αρκεί να το καταλάβει και η πολιτική μας τάξη που συνήθως βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Διαβάστε περισσότερα...
1) Πρεσβείες και κυβερνήσεις
του Γ. Π. Μαλούχου
Στην καρδιά του Εμφυλίου, μια μέρα σαν τη σημερινή, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1947, οι αρχηγοί των δύο τότε μεγάλων κομμάτων Τσαλδάρης και Σοφούλης, συναντήθηκαν και συμφώνησαν. Που συναντήθηκαν; Στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα. Τι συμφώνησαν; Το σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Σοφούλη.
Σήμερα, σχεδόν εβδομήντα χρόνια μετά, φτάνουμε στο σημείο ο αρχηγός του ενός εκ των (πάλαι ποτέ) «αντίστοιχων» «μεγάλων» κυβερνητικών κομμάτων, να νιώθει την ανάγκη σε ομιλία του να διευκρινίσει ότι «η κυβέρνηση δεν ήταν προιόν καμιάς συνωμοσίας».
Αυτό είπε χθες επί λέξει στο Ζάππειο ο Βαγγέλης Βενιζέλος αναφερόμενος προδήλως στην πτώση της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου του δευτέρου – δευτέρου από κάθε άποψη και απόλυτα καταστρεπτικού για τον τόπο αφού τον οδήγησε κυριολεκτικά στα βράχια...
Το αν υπήρξε ή όχι συνωμοσία, θα το βρει η ιστορία.
Εκείνο όμως που είναι βέβαιο, είναι ότι, σήμερα, αν και δεν ζούμε σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου, οι κυβερνήσεις αναμφισβήτητα «περνάνε» και πάλι μέσα από τις πρεσβείες, οι οποίες έχουν καθοριστικό ρόλο στο σχηματισμό τους.
Η μεγάλη αλλαγή είναι φυσικά ότι η διαδρομή αυτή δεν διέρχεται μέσα από την αμερικανική πρεσβεία, αλλά μέσα από εκείνη του Βερολίνου, καθώς και από τα αντίστοιχα «ευρωπαικά», δηλαδή επί της ουσίας γερμανικά όργανα.
Δυστυχώς, παραδόξως, αυτό αρέσει σε πολλούς στην Ελλάδα – αυτό απαιτεί πολύ ανάλυση…
Πάντως, η ουσία είναι μία: ότι έτσι δεν μπορεί να συνεχίσει το πράγμα.
Η χώρα πρέπει επιτέλους να επιστρέψει σε μία ελάχιστη μορφή πολιτικής και πολιτειακής κανονικότητας και μάλιστα το συντομότερο δυνατό.
Οσο αυτή η επιστροφή αργεί, τόσο το συνολικό ελληνικό οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο και το ενδεχόμενο μιας ήρεμης σταδιακής επίλυσής του απομακρύνεται, έστω κι αν αυτή τη στιγμή πολλοί κάνουν ότι δεν το βλέπουν.
Αναδημοσίευση από: ΤΟ ΒΗΜΑ (4-9-2014)
***
2) Χρεοκοπία, το ελιξίριο του καπιταλισμού
του Βασίλη Βιλιάρδου
βλέπε link: http://www.analyst.gr/2014/09/02/xreokopia-to-eliksirio-tou-kapitalismou/
***
3) Το ελληνικό γεωπολιτικό χαρτί έχει αξία!
ΤΟ ΒΗΜΑ, 3-9-2014
Ο αποκεφαλισμός και δεύτερου αμερικανού δημοσιογράφου από τους δήμιους του Ισλαμικού Κράτους επαναφέρει με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο τη γεωπολιτική κρίση που κυριαρχεί στην ευρύτατη ζώνη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής.
Συνδυαζόμενη μάλιστα με την εξελισσόμενη ουκρανική κρίση λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, φανερώνοντας στους πάντες ότι ο κόσμος ανισορροπεί και κινδυνεύει να βυθιστεί σε μακροχρόνια αστάθεια.
Το γεγονός δε ότι η σοβαρότερη εστία της διεθνούς έντασης και αβεβαιότητας βρίσκεται στην ευρύτερη δική μας ζώνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου,διαμορφώνει σοβαρές απειλές και κινδύνους για την Ελλάδα.
Με άλλα λόγια δεν είναι μόνο η διαχείριση της οικονομικής κρίσης που πρέπει να μας απασχολεί, αλλά και η διαχείριση της γεωπολιτικής μας θέσης.
Μάλιστα όπως εξελίσσονται τα πράγματα η γεωπολιτική κρίση μπορεί να αποδειχθεί κρισιμότερη από την οικονομική.
Το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική πολιτική τάξη ελάχιστα απασχολείται με τα γεωπολιτικά προβλήματα, τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες που μπορούν να αναδεχθούν από την επαφή μας με τη ζώνη της μεγάλης κρίσης και σύγκρουσης.
Η Ελλάδα δεν έχει αξιολογήσει, δεν έχει εκτιμήσει, ούτε έχει παίξει έως τώρα το γεωπολιτικό χαρτί.
Ωστόσο τα συμβαίνοντα στη γειτονιά μας,αλλά και ευρύτερα στον κόσμο επιβάλλουν άλλη στάση.
Θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και ευρύτερα τις οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις να έχουν αξιολογήσει τις νέες διεθνο - γεωπολιτικές συνθήκες και τουλάχιστον να προετοιμάσουν μια συζήτηση για όσα μας απειλούν, αλλά και για όσα πιθανώς ενισχύουν τη θέση μας έναντι των ευρωπαίων, των Αμερικανών, των Αράβων, των Ρώσων και γενικά των εμπλεκομένων.
Η Ελλάδα έχει παραδοσιακούς δεσμούς και σχέσεις με τους εμπλεκόμενους στη μεγάλη σύγκρουση, μπορεί να προσφέρει καλές υπηρεσίες, να διαμεσολαβήσει και εντέλει συμβάλει στην ειρήνευση της περιοχής.
Η χώρας μας μπορεί να συνομιλεί ταυτόχρονα με Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Ρώσους, Ιρανούς, Ισραηλινούς, Άραβες, Κούρδους, με τους Σύρους, τους Παλαιστίνιους, τους Αιγυπτίους, Ιρακινούς και τόσους άλλους, τους οποίους οι υπόλοιποι ως εμπλεκόμενοι δεν δύνανται να προσεγγίσουν.
Το ελληνικό γεωπολιτικό χαρτί αποκτά πλέον αξία, που στις συνθήκες που ζούμε είναι κρισιμότερο κάθε άλλου. Αρκεί να το καταλάβει και η πολιτική μας τάξη που συνήθως βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος.
ΤΟ ΒΗΜΑ
Print 
PDF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου