«Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, βάζει
νερό στο κρασί της, αλλά μετά την ομιλία και συνέντευξη στη Διεθνή
Έκθεση Θεσ/νίκης, δεν έμεινε τελικά καθόλου κρασί για να νερωθεί»…..
Διαβάστε περισσότερα...
«Η παρουσία και τα λεχθέντα του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσ/νίκη περιλαμβάνουν τέσσερις εξαιρετικά σημαντικές καινοτομίες σε σχέση με τις προηγούμενες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτο, λύση στο χρέος μόνο με την συναίνεση των δανειστών. Δεύτερο, μη αναγκαία η εναλλακτική λύση, το σχέδιο Β, στις διαπραγματεύσεις. Θετική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και κατά της ΝΔ η σημερινή πολιτική στην Ευρωζώνη. Τέταρτο, δυνατότητα ενός προγράμματος σωτηρίας στα πλαίσια του μνημονίου.
Το Σχέδιο Β έχει να κάνει στις τοποθετήσεις του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Διεθνή Έκθεση Θεσ/νίκης τις εξής τέσσερις παρατηρήσεις:
Πρώτο, ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον υιοθετεί ανοικτά επίλυση στο πρόβλημα του χρέους μόνο με την συναίνεση της Γερμανίας και των άλλων δανειστών. Τελεία και παύλα στο ζήτημα οποιασδήποτε ρήξης και φυσικά μονομερούς ελληνικής ενέργειας για το χρέος. Είτε με συνδιάσκεψη, είτε με άλλο τρόπο, ξεκαθάρισε ο κ. Τσίπρας ότι το ζήτημα είναι ευρωπαϊκό, άρα θα γίνει με συναίνεση της άλλης πλευράς. Αυτή είναι και η έννοια του όρου «μορατόριουμ» που είναι ό όρος – κλειδί για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις πληρωμές τοκοχρεολυσίων και είναι άγνωστη στον πλατύ κόσμο: «επίσημη συμφωνία ανάμεσα σε πρόσωπα ή κράτη για την αναστολή ενεργειών».
Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ταυτίζεται επικίνδυνα με την κυβέρνηση της ΝΔ, που και εκείνη “περιμένει” συναινετική λύση. Πρόκειται για πλήρη ενσωμάτωση πια του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωζωνικό-πλαίσιο και στους όρους κυριαρχίας της Μέρκελ και της Γερμανίας. Αν μάλιστα, συνδυάσουμε και την σιωπή του για ιδιωτικοποιήσεις ή επανεθνικοποιήσεις, τότε βλέπουμε ένα «αριστερό» κόμμα που έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα, όσον αφορά κάθε διάθεση σύγκρουσης με τον ξένο παράγοντα, αλλά και το εγχώριο κατεστημένο.
Δεύτερο: Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως κεντρικό στοιχείο της διαφοράς της πολιτικής του με τη σημερινή κυβέρνηση το θέμα «διαπραγμάτευσης». Διαπραγμάτευση σημαίνει ότι κάποιος ζητάει αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης, κι αν δεν υπάρξει συναίνεση με την άλλη πλευρά, προχωράει σε μονομερείς ενέργειες. Αυτό έχει γίνει στο ζήτημα του χρέους με την Ισλανδία, με την Αργεντινή, με τη Ρωσία, παλιότερα με την ίδια τη Γερμανία, με τις περισσότερες κατά καιρούς υπερχρεωμένες χώρες. Μονομερείς ενέργειες επιβίωσης, αν οι δανειστές είναι αμείλικτοι.
Με αυτή την έννοια διαπραγμάτευση με την Ευρωζώνη, για όποιον πιστεύει ότι αυτή είναι εφικτή, πράγμα αμφισβητήσιμο, σημαίνει τουλάχιστον την ύπαρξη εναλλακτικού σχεδίου για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τα δεινά της τρόικα. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να περικλείει ως βασικό του στοιχείο την αποχώρηση από την Ευρωζώνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα απορρίπτει την έννοια της εναλλακτικής λύσης, τόσο σε σχέση με το μνημόνιο όσο και σε σχέση με το χρέος διαφοροποίηση με τη στάση του μέχρι πριν ένα χρόνο όπου έκανε έστω κάποιους υπαινιγμούς με την έκφραση «το ευρώ δεν είναι ταμπού». Αυτού του είδους η διαπραγμάτευση χωρίς αντίκρισμα είναι και χωρίς νόημα, πλησιάζει πια στον κενό λόγο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και είναι λιγότερο ειλικρινής, δυστυχώς. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από την θεαματική αδυναμία και εντυπωσιακή υπεκφυγή του Αλ. Τσίπρα να απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου για Σχέδιο Β. «Εσείς μιλώντας για Σχέδιο Β δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε», είπε χαρακτηριστικά….
Τρίτο: Σε μια πρώτη φάση μεταλλαγής ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να προβαίνει σε μετριοπαθείς κρίσεις για την Ευρωζώνη. Σε μια δεύτερη ο ΣΥΡΙΖΑ παρέκαμπτε και αποσιωπούσε το θέμα. Η παρουσία στη ΔΕΘ ορίζει μια τρίτη φάση. Η αξιωματική αντιπολίτευση προβάλλει τις ευρωπαϊκές πολιτικές ως στήριξη της δικής του πολιτικής, ως κεντρικό επιχείρημα σε βάρος της ΝΔ. Με σαφήνεια διατυπώθηκε αυτή η θέση σε σχέση με την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την ενδεχόμενη αγορά κρατικών ομολόγων, για τη μείωση των επιτοκίων, για την κυκλοφορία ευρώ για την αγορά μετοχών.
Το να παρουσιάσει κανείς τα σπασμωδικά μέτρα της Ευρωζώνης ενάντια στον αποπληθωρισμό ως ένδειξη της αποτυχίας της μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενης πολιτικής λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας έχει ίσως νόημα. Το να τα παρουσιάσει όμως ως ένδειξη μιας νέας επεκτατικής ευρωπαϊκής πολιτικής με βάση τα ψίχουλα του κοινοτικού προϋπολογισμού και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων είναι εντελώς αβάσιμο, όταν όλα δείχνουν ότι η πολιτική δημοσιονομικής ασφυξίας και λιτότητας συνεχίζεται ακάθεκτη: Η πανηγυρική υπερψήφιση της Δημοσιονομικής Συνθήκης από 25 χώρες που μπροστά της το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι παιδική χαρά. Το καθεστώς «επιτήρησης» για όλες τις χώρες του ευρώ, στην περίπτωση της Ελλάδας μάλιστα ενισχυμένης. Η μείωση των δαπανών του επταετούς δημοσιονομικού προγράμματος της Ευρ. Ένωσης. Οι αντιδραστικοί πολιτικοί συσχετισμοί. Οι τοποθετήσεις της Γερμανίας. Η σύνθεση της νέας Επιτροπής και Ευρωκοινοβουλίου. Η στάση της Ευρωζώνης απέναντι σε χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα όπως η Γαλλία. Οι συζητήσεις για το ελληνικό χρέος Η δράση της τρόικα. Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης λόγω κυρώσεων στη Ρωσία.
Τέταρτο: Για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ένα πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση που κινείται μέσα σε μνημονιακό πλαίσιο, μέσα στα δημοσιονομικά, μακροοικονομικά και πολιτικά δεδομένα της Ευρωζώνης, όπως εμφατικά το πρόβαλε ο πρόεδρός του στη Θεσ/νίκη: «Ένα εθνικό σχέδιο υλοποιήσιμο προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης». Είναι ακριβώς το ίδιο εγχείρημα (άλλες πολιτικές μέσα στο ίδιο πλαίσιο) και η ίδια ψευδαίσθηση που είχε η ΝΔ όταν ήταν αντιπολίτευση και που, όταν ανήλθε στην κυβέρνηση, κατέρρευσε ολοκληρωτικά μαζί με τη χώρα. Είναι ακριβώς το ίδιο εγχείρημα που ανέλαβε η ΔΗΜΑΡ, την οδήγησε στη γελοιοποίηση και την οδηγεί τώρα στη διάλυση.
Ενώ η χώρα βαδιζει προς την «ενισχυμένη επιτήρηση» ή ένα τρίτο μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι θα «εμείς θα βρούμε λεφτά» Από πού; Από τη μείωση του χρέους; Αυτό κατά τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί τη συμφωνία των δανειστών από την μια μεριά, ενώ από την άλλη, τα 9 δις τόκοι δημοσίου χρέους που θα πληρώνει η Ελλάδα από το 2016 και μετά δεν μπορούν να προκύψουν από τον προϋπολογισμό, παρά μόνον αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση ακολουθήσει σκληρή πολιτική λιτότητας και εάν υπάρξει ανάπτυξη κοντά στο 3% του ΑΕΠ. Πράγματα που και η σημερινή κυβέρνηση αμφισβητεί ότι είναι εφικτά και για αυτό ζητάει αναδιάρθρωση του χρέους, καθώς και να μπορεί να δανείζεται για εξυπηρετεί τους τόκους από τις αγορές.
Από πού αλλού; Από το ΕΣΠΑ; Μα ο κοινοτικός προϋπολογισμός είναι μειωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης κι ο αποπληθωρισμός περιορίζει τη διάθεση για μεταβιβαστικές πληρωμές των ισχυρών χωρών της ΕΕ. Από τον καλύτερο διακανονισμό των δόσεων στις εφορίες; Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει ότι θα έχει καλύτερη φοροεισπρακτική πολιτική από τη ΝΔ; Από την φοροδιαφυγή; Σημαντικό θέμα, αλλά αν αυτό έλυνε το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας θα το είχε λύσει η τρόικα για να γλυτώνει κι αυτή από τους μπελάδες. Η λογική Τσίπρα παραπέμπει στη λογική «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, στη λογική «εμείς θα κάνουμε ανάπτυξη» του Σαμαρά, στη λογική «εμείς θα υπερασπισθούμε τους εργαζόμενους» του Κουβέλη.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, βάζει νερό στο κρασί της, αλλά μετά την ομιλία και συνέντευξη στη Διεθνή Έκθεση Θεσ/νίκης, δεν έμεινε τελικά καθόλου κρασί για να νερωθεί…..
Πέντε χρόνια έχουν σχεδόν περάσει ουσιαστικής κατοχής και αφανισμού της πατρίδας μας, και του λαού της, από την Γερμανία, το ευρώ και την Ε.Ε. Και όμως η ηγεσία και πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και στο και παρά 5’, δεν σκέφτεται την πιθανότητα ρήξης με την ζώνη του ευρώ και τα αφεντικά των Βρυξελών. Και όλα αυτά, ενώ μέσα σε αυτό το κόμμα, υπάρχει η μειοψηφία της αριστερής πλατφόρμας, που τους τα έχει εξηγήσει και τους τα εξηγεί καθημερινά, όλα, χαρτί και καλαμάρι. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν και πως θα απαντήσουν, μετά «την αποκάλυψη τώρα» της πολιτικής πλήρους ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ από τον Τσίπρα; Θα εξακολουθούν τη λογική του «πάνω από όλα το καλό του κόμματος» ή θα ακολουθήσουν τη συνείδησή τους και το χρέος της ειλικρίνειας προς τον λαό;»
Διαβάστε περισσότερα...
«Η παρουσία και τα λεχθέντα του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσ/νίκη περιλαμβάνουν τέσσερις εξαιρετικά σημαντικές καινοτομίες σε σχέση με τις προηγούμενες θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτο, λύση στο χρέος μόνο με την συναίνεση των δανειστών. Δεύτερο, μη αναγκαία η εναλλακτική λύση, το σχέδιο Β, στις διαπραγματεύσεις. Θετική υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ και κατά της ΝΔ η σημερινή πολιτική στην Ευρωζώνη. Τέταρτο, δυνατότητα ενός προγράμματος σωτηρίας στα πλαίσια του μνημονίου.
Το Σχέδιο Β έχει να κάνει στις τοποθετήσεις του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Διεθνή Έκθεση Θεσ/νίκης τις εξής τέσσερις παρατηρήσεις:
Πρώτο, ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον υιοθετεί ανοικτά επίλυση στο πρόβλημα του χρέους μόνο με την συναίνεση της Γερμανίας και των άλλων δανειστών. Τελεία και παύλα στο ζήτημα οποιασδήποτε ρήξης και φυσικά μονομερούς ελληνικής ενέργειας για το χρέος. Είτε με συνδιάσκεψη, είτε με άλλο τρόπο, ξεκαθάρισε ο κ. Τσίπρας ότι το ζήτημα είναι ευρωπαϊκό, άρα θα γίνει με συναίνεση της άλλης πλευράς. Αυτή είναι και η έννοια του όρου «μορατόριουμ» που είναι ό όρος – κλειδί για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις πληρωμές τοκοχρεολυσίων και είναι άγνωστη στον πλατύ κόσμο: «επίσημη συμφωνία ανάμεσα σε πρόσωπα ή κράτη για την αναστολή ενεργειών».
Ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ, ταυτίζεται επικίνδυνα με την κυβέρνηση της ΝΔ, που και εκείνη “περιμένει” συναινετική λύση. Πρόκειται για πλήρη ενσωμάτωση πια του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωζωνικό-πλαίσιο και στους όρους κυριαρχίας της Μέρκελ και της Γερμανίας. Αν μάλιστα, συνδυάσουμε και την σιωπή του για ιδιωτικοποιήσεις ή επανεθνικοποιήσεις, τότε βλέπουμε ένα «αριστερό» κόμμα που έχει διαβεί τον Ρουβίκωνα, όσον αφορά κάθε διάθεση σύγκρουσης με τον ξένο παράγοντα, αλλά και το εγχώριο κατεστημένο.
Δεύτερο: Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ως κεντρικό στοιχείο της διαφοράς της πολιτικής του με τη σημερινή κυβέρνηση το θέμα «διαπραγμάτευσης». Διαπραγμάτευση σημαίνει ότι κάποιος ζητάει αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης, κι αν δεν υπάρξει συναίνεση με την άλλη πλευρά, προχωράει σε μονομερείς ενέργειες. Αυτό έχει γίνει στο ζήτημα του χρέους με την Ισλανδία, με την Αργεντινή, με τη Ρωσία, παλιότερα με την ίδια τη Γερμανία, με τις περισσότερες κατά καιρούς υπερχρεωμένες χώρες. Μονομερείς ενέργειες επιβίωσης, αν οι δανειστές είναι αμείλικτοι.
Με αυτή την έννοια διαπραγμάτευση με την Ευρωζώνη, για όποιον πιστεύει ότι αυτή είναι εφικτή, πράγμα αμφισβητήσιμο, σημαίνει τουλάχιστον την ύπαρξη εναλλακτικού σχεδίου για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τα δεινά της τρόικα. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να περικλείει ως βασικό του στοιχείο την αποχώρηση από την Ευρωζώνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα απορρίπτει την έννοια της εναλλακτικής λύσης, τόσο σε σχέση με το μνημόνιο όσο και σε σχέση με το χρέος διαφοροποίηση με τη στάση του μέχρι πριν ένα χρόνο όπου έκανε έστω κάποιους υπαινιγμούς με την έκφραση «το ευρώ δεν είναι ταμπού». Αυτού του είδους η διαπραγμάτευση χωρίς αντίκρισμα είναι και χωρίς νόημα, πλησιάζει πια στον κενό λόγο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Και είναι λιγότερο ειλικρινής, δυστυχώς. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από την θεαματική αδυναμία και εντυπωσιακή υπεκφυγή του Αλ. Τσίπρα να απαντήσει σε ερώτηση δημοσιογράφου για Σχέδιο Β. «Εσείς μιλώντας για Σχέδιο Β δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε», είπε χαρακτηριστικά….
Τρίτο: Σε μια πρώτη φάση μεταλλαγής ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να προβαίνει σε μετριοπαθείς κρίσεις για την Ευρωζώνη. Σε μια δεύτερη ο ΣΥΡΙΖΑ παρέκαμπτε και αποσιωπούσε το θέμα. Η παρουσία στη ΔΕΘ ορίζει μια τρίτη φάση. Η αξιωματική αντιπολίτευση προβάλλει τις ευρωπαϊκές πολιτικές ως στήριξη της δικής του πολιτικής, ως κεντρικό επιχείρημα σε βάρος της ΝΔ. Με σαφήνεια διατυπώθηκε αυτή η θέση σε σχέση με την πρόθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την ενδεχόμενη αγορά κρατικών ομολόγων, για τη μείωση των επιτοκίων, για την κυκλοφορία ευρώ για την αγορά μετοχών.
Το να παρουσιάσει κανείς τα σπασμωδικά μέτρα της Ευρωζώνης ενάντια στον αποπληθωρισμό ως ένδειξη της αποτυχίας της μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενης πολιτικής λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας έχει ίσως νόημα. Το να τα παρουσιάσει όμως ως ένδειξη μιας νέας επεκτατικής ευρωπαϊκής πολιτικής με βάση τα ψίχουλα του κοινοτικού προϋπολογισμού και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων είναι εντελώς αβάσιμο, όταν όλα δείχνουν ότι η πολιτική δημοσιονομικής ασφυξίας και λιτότητας συνεχίζεται ακάθεκτη: Η πανηγυρική υπερψήφιση της Δημοσιονομικής Συνθήκης από 25 χώρες που μπροστά της το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι παιδική χαρά. Το καθεστώς «επιτήρησης» για όλες τις χώρες του ευρώ, στην περίπτωση της Ελλάδας μάλιστα ενισχυμένης. Η μείωση των δαπανών του επταετούς δημοσιονομικού προγράμματος της Ευρ. Ένωσης. Οι αντιδραστικοί πολιτικοί συσχετισμοί. Οι τοποθετήσεις της Γερμανίας. Η σύνθεση της νέας Επιτροπής και Ευρωκοινοβουλίου. Η στάση της Ευρωζώνης απέναντι σε χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα όπως η Γαλλία. Οι συζητήσεις για το ελληνικό χρέος Η δράση της τρόικα. Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης λόγω κυρώσεων στη Ρωσία.
Τέταρτο: Για πρώτη φορά ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει ένα πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση που κινείται μέσα σε μνημονιακό πλαίσιο, μέσα στα δημοσιονομικά, μακροοικονομικά και πολιτικά δεδομένα της Ευρωζώνης, όπως εμφατικά το πρόβαλε ο πρόεδρός του στη Θεσ/νίκη: «Ένα εθνικό σχέδιο υλοποιήσιμο προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης». Είναι ακριβώς το ίδιο εγχείρημα (άλλες πολιτικές μέσα στο ίδιο πλαίσιο) και η ίδια ψευδαίσθηση που είχε η ΝΔ όταν ήταν αντιπολίτευση και που, όταν ανήλθε στην κυβέρνηση, κατέρρευσε ολοκληρωτικά μαζί με τη χώρα. Είναι ακριβώς το ίδιο εγχείρημα που ανέλαβε η ΔΗΜΑΡ, την οδήγησε στη γελοιοποίηση και την οδηγεί τώρα στη διάλυση.
Ενώ η χώρα βαδιζει προς την «ενισχυμένη επιτήρηση» ή ένα τρίτο μνημόνιο, ο ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι θα «εμείς θα βρούμε λεφτά» Από πού; Από τη μείωση του χρέους; Αυτό κατά τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί τη συμφωνία των δανειστών από την μια μεριά, ενώ από την άλλη, τα 9 δις τόκοι δημοσίου χρέους που θα πληρώνει η Ελλάδα από το 2016 και μετά δεν μπορούν να προκύψουν από τον προϋπολογισμό, παρά μόνον αν η οποιαδήποτε κυβέρνηση ακολουθήσει σκληρή πολιτική λιτότητας και εάν υπάρξει ανάπτυξη κοντά στο 3% του ΑΕΠ. Πράγματα που και η σημερινή κυβέρνηση αμφισβητεί ότι είναι εφικτά και για αυτό ζητάει αναδιάρθρωση του χρέους, καθώς και να μπορεί να δανείζεται για εξυπηρετεί τους τόκους από τις αγορές.
Από πού αλλού; Από το ΕΣΠΑ; Μα ο κοινοτικός προϋπολογισμός είναι μειωμένος σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης κι ο αποπληθωρισμός περιορίζει τη διάθεση για μεταβιβαστικές πληρωμές των ισχυρών χωρών της ΕΕ. Από τον καλύτερο διακανονισμό των δόσεων στις εφορίες; Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει ότι θα έχει καλύτερη φοροεισπρακτική πολιτική από τη ΝΔ; Από την φοροδιαφυγή; Σημαντικό θέμα, αλλά αν αυτό έλυνε το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας θα το είχε λύσει η τρόικα για να γλυτώνει κι αυτή από τους μπελάδες. Η λογική Τσίπρα παραπέμπει στη λογική «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, στη λογική «εμείς θα κάνουμε ανάπτυξη» του Σαμαρά, στη λογική «εμείς θα υπερασπισθούμε τους εργαζόμενους» του Κουβέλη.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, βάζει νερό στο κρασί της, αλλά μετά την ομιλία και συνέντευξη στη Διεθνή Έκθεση Θεσ/νίκης, δεν έμεινε τελικά καθόλου κρασί για να νερωθεί…..
Πέντε χρόνια έχουν σχεδόν περάσει ουσιαστικής κατοχής και αφανισμού της πατρίδας μας, και του λαού της, από την Γερμανία, το ευρώ και την Ε.Ε. Και όμως η ηγεσία και πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε και στο και παρά 5’, δεν σκέφτεται την πιθανότητα ρήξης με την ζώνη του ευρώ και τα αφεντικά των Βρυξελών. Και όλα αυτά, ενώ μέσα σε αυτό το κόμμα, υπάρχει η μειοψηφία της αριστερής πλατφόρμας, που τους τα έχει εξηγήσει και τους τα εξηγεί καθημερινά, όλα, χαρτί και καλαμάρι. Το ερώτημα είναι τι θα κάνουν και πως θα απαντήσουν, μετά «την αποκάλυψη τώρα» της πολιτικής πλήρους ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ από τον Τσίπρα; Θα εξακολουθούν τη λογική του «πάνω από όλα το καλό του κόμματος» ή θα ακολουθήσουν τη συνείδησή τους και το χρέος της ειλικρίνειας προς τον λαό;»
Print 
PDF
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου