Σελίδες

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Γενικευμένη αυτοδιάθεση ονομάζεται το πολιτικό αίτημα να είναι ο κάθε κοινωνικός άνθρωπος ελευθερόφρων, αυτοπροαίρετος, αυτεπίτακτος και αυτεξούσιος, να απολαμβάνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις τα πολιτικοθεσμικά και οικονομικοκοινωνικά μέσα που τον καθιστούν ικανό να μετέχει στον ιστορικά κατακτημένο βαθμό ελευθερίας και στην πολιτισμική ακεραιότητα της ιστορικής ολότητας.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

ΟΗΕ: Να διαγραφεί το χρέος 1 τρισ. δολ. των αναπτυσσόμενων χωρών


Αναδημοσιεύουμε 2 κείμενα: 1) Άρθρο από ΟΗΕ: Να διαγραφεί το χρέος 1 τρισ. δολ. των αναπτυσσόμενων χωρών", 2) Συμπεράσματα από μελέτη οικονομολόγων από τη Deutsche Welle με τίτλο "Συνήθως οι χώρες που χρεοκοπούν σημειώνουν στη συνέχεια οικονομικό θαύμα"
(απόσπασμα)
«Αυτός είναι ένας κόσμος όπου οι αθετήσεις χρεών από αναπτυσσόμενες χώρες είναι αναπόφευκτες», δήλωσε ο Ρίτσαρντ Κόζουλ Ράιτ, διευθυντής του τμήματος της UNCTAD για την παγκοσμιοποίηση και τις αναπτυξιακές στρατηγικές.

Διαβάστε περισσότερα...

1) ΟΗΕ: Να διαγραφεί το χρέος 1 τρισ. δολ. των αναπτυσσόμενων χωρών"

Περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια χρέους που οφείλουν αναπτυσσόμενες χώρες θα πρέπει να διαγραφεί στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας συμφωνίας που πρότεινε σήμερα η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD) για να βοηθηθούν αυτές οι χώρες να ανταπεξέλθουν στις επιπτώσεις της πανδημίας του νέου κορονοϊού.
Οι αναπτυσσόμενες οικονομίες του κόσμου, οι οποίες ήδη πασχίζουν με μια ταχέως αυξανόμενη επιβάρυνση χρέους, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με μια ιστορική παγκόσμια ύφεση, την κατάρρευση των τιμών των εξαγωγών πετρελαίου και των εμπορευμάτων τους και την αποδυνάμωση των εθνικών τους νομισμάτων.
«Αυτός είναι ένας κόσμος όπου οι αθετήσεις χρεών από αναπτυσσόμενες χώρες είναι αναπόφευκτες», δήλωσε ο Ρίτσαρντ Κόζουλ Ράιτ, διευθυντής του τμήματος της UNCTAD για την παγκοσμιοποίηση και τις αναπτυξιακές στρατηγικές.

Ξοδεύουν για το χρέος περισσότερα από ότι για το σύστημα Υγείας

Περίπου 64 χώρες χαμηλού εισοδήματος ξοδεύουν ήδη περισσότερα για την εξυπηρέτηση χρέους από όσο για τα συστήματα υγείας τους, ανέφερε η UNCTAD σε μια έκθεση που καλεί σε ένα παγκόσμιο σχέδιο για την ελάφρυνση του βάρους εξυπηρέτησης του χρέους για φτωχές χώρες, που θα χρειαστεί να αυξήσουν τις δαπάνες για τα συστήματα υγείας τους και για οικονομική τόνωση.
Οι αναπτυσσόμενες χώρες υψηλού εισοδήματος έχουν υποχρεώσεις εξυπηρέτησης χρέους μεταξύ 2 και 2,3 τρισεκατομμυρίων δολαρίων μόνο το 2020 και το 2021. Οι χώρες μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος έχουν υποχρεώσεις εξυπηρέτησης οφειλών από 700 δισεκατομμύρια έως 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια.

ΑΠΕ-ΜΠΕ-Reuters

***
2) "Συνήθως οι χώρες που χρεοκοπούν σημειώνουν στη συνέχεια οικονομικό θαύμα"
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΕΛΕΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΩΝ

Η κατηγορία είναι σαφής: χώρες που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα χρέη τους, θέτουν σε κίνδυνο την ευημερία των επερχόμενων γενεών. Ισχύει; Όχι, λέει μια νέα επιστημονική έρευνα. Πρόκειται για ένα θέμα στο οποίο συγκρούονται οι απόψεις οικονομολόγων, πολιτικών και δημοσιογράφων από το ξέσπασμα της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη. Όταν μια βιομηχανική χώρα δεν μπορεί να πληρώσει τα χρέη της και κηρύσσει πτώχευση πρόκειται για μια οικονομική καταστροφή ή μια ελάφρυνση για τους κατοίκους της;

«ΜΙΚΡΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΘΑΥΜΑ»

Καθαρή απάντηση στο ερώτημα δεν έδωσε ούτε το κούρεμα χρέους της Ελλάδας, το μοναδικό στην ΕΕ. Αρχές του 2012 η Ελλάδα διέγραψε τμήμα του χρέους της παίρνοντας δημοσιονομική ανάσα, αλλά από τότε η ελληνική οικονομία πήρε την κατιούσα και μέχρι σήμερα η χώρα δεν μπορεί να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά της.

Αναζητώντας διδάγματα για το παρόν δύο οικονομολόγοι, η καθηγήτρια στο Χάρβαρντ Κάρμεν Ράινχαρτ και ο γερμανός συνάδελφος της Κρίστοφ Τρέμπες, ανέλυσαν μια σειρά από χρεοκοπίες του παρελθόντος θέτοντας το εξής βασικό ερώτημα: πώς επιδρά μια απομείωση χρέους ή χρεοκοπία μιας χώρας στην ανάπτυξη και στην ευημερία του λαού της;

Η απάντηση υπάρχει σε μια ερευνητική μελέτη των δύο οικονομολόγων με τον τίτλο «A distant mirror of debt, default and relief» που μόλις δημοσιεύτηκε και γίνεται αναφορά σε αυτή στην αυστριακή εφημερίδα der Standard.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, υποστηρίζουν οι δύο συγγραφείς, οι χρεοκοπίες επιφέρουν ένα μικρό οικονομικό θαύμα. Χώρες που κηρύσσουν στάση πληρωμών και, με ή χωρίς τη συναίνεση των δανειστών τους, κουρεύουν τμήμα του χρέους τους, αναπτύσσονται στη συνέχεια με γρηγορότερο ρυθμό από ότι πριν.

ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΑΝ ΣΕ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Στη μελέτη τους οι Ράινχαρτ και Τρέμπες ανέλυσαν συνολικά 47 χρεοκοπίες χωρών, οι περισσότερες στο διάστημα του μεσοπολέμου και στη Λατινική Αμερική των δεκαετιών του '80 και του '90. Από τα 47 κράτη τα 39 κατέγραψαν γοργούς ρυθμούς ανάπτυξη μετά την κήρυξη μερικής ή ολικής στάσης πληρωμών. Σε 6 περιπτώσεις παρατηρήθηκε στασιμότητα και μόνο σε δύο χώρες συρρικνώθηκε η οικονομία.Τα αξιοπερίεργο είναι ότι η ανάπτυξη κινήθηκε με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Στα πρώτα 4 χρόνια μετά την χρεοκοπία στο διάστημα του μεσοπολέμου ο μέσος όρος ήταν της τάξης του 16% και στις χώρες της Λατινικής Αμερικής 9%.
Οι δύο οικονομολόγοι αποδεικνύουν με βάση ιστορικά δεδομένα ότι η διαγραφή χρεών έλαβε μεγάλες διαστάσεις. Το 1934 πολλές ευρωπαϊκές χώρες δήλωσαν ότι δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν άλλο τα δάνεια από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έναντι της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Και ενώ για παράδειγμα το χρέος της Αυστρίας ήταν σχετικά μικρό, 23 εκ. δολάρια το 1934, η Γαλλία εξοικονόμησε ποσό της τάξης των δισεκατομμυρίων, μειώνοντας το χρέος της κατά 50% μετά το 1934.

«ΚΑΘΑΡΟ ΚΟΥΡΕΜΑ»

Μια συνηθισμένη αντίρρηση για τις διαγραφές χρεών είναι ότι ναι μεν οι βιομηχανικές χώρες εξοικονομούν βραχυπρόθεσμα χρήματα, μακροπρόθεσμα όμως «υποφέρουν» γιατί μετά τη χρεοκοπία κανείς δεν τις εμπιστεύεται, αφού έχουν διακινδυνεύσει την αξιοπιστία τους. Αλλά και αυτό φαίνεται να μην ισχύει, σύμφωνα με την μελέτη.
Μετά από μια χρεοκοπία το 1980 χρειάζονταν 4 χρόνια για να πάρει η χώρα νέα δάνεια. Την δεκαετία του '90 οι χώρες που κήρυξαν στάση πληρωμών πήραν σχεδόν αμέσως φρέσκο χρήμα. Για τους νέους δανειστές ήταν προφανώς αδιάφορο εάν οι προηγούμενοι «αιμορράγησαν».
Το συμπέρασμα της μελέτης των Ράινχαρντ και Τρέμπες είναι σαφές: όταν οι χώρες είναι υπερχρεωμένες εκείνο που χρειάζεται είναι ένα καθαρό κούρεμα και όχι μακροχρόνιοι πολιτικοί τακτικισμοί.
Βέβαια σε όλα αυτά αναμένεται πολύ γρήγορα και ο προκατειλημμένος αντίλογος, δεδομένου ότι η Ράινχαρτ γίνεται αντικείμενο στενής παρακολούθησης, αφότου ''ανακαλύφθηκε'' ότι δήθεν σε δημοσιεύσεις της μετά το 2013 με θέμα το χρέος, τις οποίες έκανε μαζί με τον οικονομολόγο Κένεθ Ρογκόφ, καθηγητή στο Χάρβαρντ, κρύβονταν, τάχα, πολλά λάθη.

Bασική πηγή: Deutsche Welle

Δεν υπάρχουν σχόλια: