Σελίδες

ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ

Γενικευμένη αυτοδιάθεση ονομάζεται το πολιτικό αίτημα να είναι ο κάθε κοινωνικός άνθρωπος ελευθερόφρων, αυτοπροαίρετος, αυτεπίτακτος και αυτεξούσιος, να απολαμβάνει χωρίς όρους και προϋποθέσεις τα πολιτικοθεσμικά και οικονομικοκοινωνικά μέσα που τον καθιστούν ικανό να μετέχει στον ιστορικά κατακτημένο βαθμό ελευθερίας και στην πολιτισμική ακεραιότητα της ιστορικής ολότητας.

Κυριακή 26 Απριλίου 2020

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΚΕΠ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ


Διαβάστε περισσότερα..

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η σημερινή Ελλάδα έχει τις αντικειμενικές και υποκειμενικές δυνατότητες να μην υπάρχει ούτε ένας στη χώρα φτωχός, ούτε ένας δυστυχισμένος, ούτε ένας καταπιεστής.

Για να γίνουν, όμως, οι δυνατότητες της χώρας κοινωνική ικανότητα να εξαλειφθεί η φτώχεια και η δυστυχία με οικονομική ανάπτυξη, πλούτο, πολιτισμό, είναι απαραίτητο τα τμήματα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, οι κοινωνικές ομάδες ισχύος που πλήττονται από τη σημερινή κατάσταση, να ενεργοποιηθούν, να συνειδητοποιήσουν τα πραγματικά τους συμφέροντα και να ενοποιηθούν.

Είναι βέβαιο, οι μισθοσυντήρητοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, τα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού, οι αγρότες, οι βιοτέχνες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, ακόμα και οι ιδιοκτήτες μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων, που καταστρέφονται από τη σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση, είτε είναι δεξιοί, είτε είναι αριστεροί, είτε είναι κεντρώοι, στη σημερινή συγκυρία έχουν κοινά συμφέροντα. Οφείλουν, λοιπόν, από καθήκον προς τον εαυτό τους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, την κοινωνία, να παραμερίσουν τις συντεχνιακές και πολιτικές τους διαφορές και να ενεργοποιηθούν, να συντονιστούν και να συμπράξουν στον κοινό αγώνα για το κοινό συμφέρον.

Η μάχη που οφείλουμε να δώσουμε σήμερα για να εξαλειφθεί η δυστυχία που πηγάζει από τη φτώχεια, να εξαλειφθεί η καταπίεση και ο καταναγκασμός που στηρίζεται στην ανάγκη της επιβίωσης, δεν είναι αγώνας κατά του πλουτισμού από υγιή επιχειρηματική δραστηριότητα –κρατική, συνεταιριστική, συνεργατική, ιδιωτική- αλλά πρωτίστως είναι μάχη κατά της φτώχειας, της δυστυχίας, της καταπίεσης. Το αντίθετο στις σημερινές συνθήκες θα ήταν ανεδαφικό, ουτοπικό και ατελέσφορο.

Μια χώρα θεωρείται και είναι ανεπτυγμένη πολιτισμικά, όταν μπορεί να εξασφαλίσει, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, σε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες της το ελάχιστο, πάνω από τα όρια της φτώχειας, εγγυημένο εισόδημα και το θεσμικά κατοχυρωμένο δικαίωμα να μετέχουν στα αγαθά της επιστήμης και του πολιτισμού. Η δυστυχία, η καταπίεση, δεν είναι αποκλειστικό προϊόν της φτώχειας. Προέρχεται επίσης και από την κοινωνική αδυναμία του προσώπου να ασκεί και να αναπτύσσει τις ικανότητες του, να δημιουργεί.

«ΑΝΕΥ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΚΑΙ ΖΗΝ ΚΑΙ ΕΥ ΖΗΝ» (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ)

Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΠΗΓΗ
ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Η Ελλάδα είναι ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα. Παρά τις διαρθρωτικές αδυναμίες της οικονομίας της, ομοιάζει ποιοτικά με τα μητροπολιτικά καπιταλιστικά κέντρα. Ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός κατανέμεται περίπου ως εξής: α) απασχολούμενοι 3642102 άτομα, εκ των οποίων μισθωτοί 2400000, αυτοαπασχολούμενοι 950000, κλπ. β) άνεργοι 1350181 άτομα (πηγή ΕΛΣΤΑΤ 2012). Το κατά κεφαλήν ονομαστικό ΑΕΠ το 2008 ήταν 32000 δολάρια, σήμερα -που έχει απωλεσθεί 25% του ΑΕΠ- είναι 22000 δολάρια. Συγκριτικά κατά κεφαλήν ΑΕΠ 2008 σε δολάρια: ΗΠΑ 46800,  Γερμανία 44600, Ιαπωνία 38500,  Ιταλία 39000,  Ρωσία 11800, Κίνα 3300, Ισπανία 35300, Πορτογαλία 23000,  Ισραήλ 28300, Τουρκία 10400,  Βουλγαρία 6800,  Βραζιλία 8200,  Αίγυπτος 2100, κλπ κλπ. (πηγή ΔΝΤ).

Για του λόγου το αληθές, ενδεικτικά αναφέρουμε: Α) οι εξαγωγές βιομηχανικών προϊόντων, π.χ. φάρμακα, πετρελαιοειδή, χημικά, προϊόντα μετάλλου κλπ. (άνω των 27,7 δις ευρώ κατά ΕΛΣΤΑΤ και 21,3 δις ευρώ κατά ΤτΕ) ανέρχονται σε αξία όσο τα συνολικά έσοδα από ναυτιλία και υπηρεσίες, κυρίως τουρισμό (24,5 δις ευρώ ΕΛΣΤΑΤ και 23,3 δις ευρώ  κατά ΤτE) (πηγή ΣΕΒ). Β) Η ελληνόκτητη Ναυτιλία ελέγχει το 20%του παγκόσμιου στόλου των τάνκερ και το 23% του παγκόσμιου στόλου για την μεταφορά ξηρού φορτίου. Γ) Για τον τουρισμό η επιχειρηματολογία είναι μάλλον άνευ αντικειμένου, αφού η χώρα μας, λόγω της φυσικής ομορφιάς και των ιστορικών μνημείων πολύ μεγάλης πολιτιστικής αξίας, είναι ήδη σημαντικός τουριστικός προορισμός. Μπορεί να αναπτυχθεί ακόμη περισσότερο σε αρμονία με τη φύση και το ανθρωπογενές περιβάλλον. Υπολογίζεται ότι πάνω από 11 δις ευρώ  θα είναι τα άμεσα έσοδα και πάνω από 30 δις ευρώ τα έμμεσα έσοδα από τον τουρισμό το 2013. Δ) Η αγροτική παραγωγή είναι προφανές ότι μπορεί να επιστρέψει, τουλάχιστον, στα επίπεδα του 1980, όπου είχαμε επάρκεια και εξαγωγές αντί εισαγωγών που έχουμε σήμερα. Το αξιακό ισοζύγιο εξαγωγών-εισαγωγών αγροτικών προϊόντων το 1980 ήταν πλεονασματικό, κλπ. κλπ.

Η Ελλάδα είναι μία από τις πιο πλούσιες και πιο όμορφες χώρες του κόσμου. Με υπέργειο, υπόγειο, θαλάσσιο και υποθαλάσσιο πλούτο. Με φυσικό περιβάλλον και κλίμα απαράμιλλο.  Για του λόγου το αληθές, ενδεικτικά αναφέρουμε: τα κοιτάσματα στρατηγικών πρώτων υλών (βωξίτης, νικέλιο, μαγγάνιο, ουράνιο, χρυσός, κτλ). Τα κοιτάσματα κόκκινου υδραργύρου, ραδόνιου, τα μη συμβατικά κοιτάσματα υδρίτη-ασβεστίτη, τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Βάσει εκτιμήσεων του Γεωλογικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ (USGS), μόνο η αξία των κοιτασμάτων του πετρελαίου και του φυσικού αερίου ανέρχεται σε 10 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ενώ, η αξία ενός κιλού οσμίου -που υπάρχει αρκετό στην Ελλάδα- ισοδυναμεί με την αξία 8 χιλιάδων κιλών χρυσού.  Σε παγκόσμια κλίμακα η Ελλάδα είναι η βασικότερη χώρα παραγωγής χουντίτη, η 2η χώρα στην παραγωγή μπεντονίτη, η 1η σε εξαγωγές και η 2η στην παραγωγή περλίτη.  Κατέχει τη 2η θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την 11η θέση παγκόσμια στην παραγωγή λιγνίτη, κλπ. κλπ.

Πράγματι, η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα. Είναι ευλογημένη απ’ το «Θεό»! Έχει τα «πάντα». Μπορεί να εξασφαλιστεί όχι μόνον ευμάρεια αλλά και ευημερία σε κάθε Ελληνίδα και σε κάθε Έλληνα, αν αξιοποιηθούν ορθά το ανθρώπινο δυναμικό και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας. Μπορεί να εξασφαλιστεί όχι απλά το "ζην" αλλά το "ευ ζην". Και η ευημερία, το «ευ ζην», μπορεί να επιτευχθεί μόνον όταν η παραγωγική διαδικασία σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Μόνον όταν, οι ζωντανές παραγωγικές δυνάμεις, δηλαδή οι δυνάμεις της εργασίας και του πολιτισμού, αποκτήσουν την ηγεμονική πολιτική και κοινωνική δύναμη να καταστήσουν τα μέσα παραγωγής, τους όρους εργασίας -είτε λειτουργούν με τη μορφή Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, είτε λειτουργούν με τη μορφή Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου- καθολικό κοινωνικό αγαθό. Μόνον όταν, η κάθε Ελληνίδα και ο κάθε Έλληνας απολαμβάνει, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και τις ελευθερίες που έχουν ιστορικά κατακτηθεί και αποτελούν συνεκτική αρχή κάθε πολιτισμένης κοινωνίας.

«ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΤΕ, ΟΤΑΝ ΥΠΟΤΑΧΘΕΙΤΕ
ΥΠΟΤΑΧΘΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΗ ΣΤΑΧΤΗ»
Γ. Σεφέρης

Η σημερινή πραγματικότητα διατυπώνει μια από τις πιο εφιαλτικές περιόδους της νεοελληνικής ιστορίας. Οι τοκογλύφοι δανειστές του κράτους -εγχώριοι και ξένοι, οι κερδοσκόποι που ονομάζονται «αγορές», οι κάτοχοι του συσσωρευμένου χρηματικού κεφάλαιου και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι, οδηγούν με βεβαιότητα, την Ελλάδα και το λαό της, στον εξανδραποδισμό και στον όλεθρο.

Η εθνική ανεξαρτησία έχει φαλκιδευτεί!  Η λαϊκή κυριαρχία έχει φαλκιδευτεί!  Η δημόσια περιουσία και οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας παζαρεύονται και εκποιούνται αντί πινακίου φακής! Οι θεσμικές και οι οικονομικές κατακτήσεις των μισθοσυντήρητων και του λαού έχουν αναιρεθεί!

Η εφιαλτική σημερινή κατάσταση πρέπει οπωσδήποτε ν’ ανατραπεί. Ο κυρίαρχος λαός πρέπει οπωσδήποτε να υψώσει το ανάστημά του. Πρέπει οπωσδήποτε να μετατραπεί από παθητικό σε ενεργητικό πολιτικό υποκείμενο, δηλαδή σε πολιτικό κίνημα που θα απαιτήσει και θα επιβάλει:

Α) Παύση πληρωμών του εξωτερικού δημόσιου χρέους στους τοκογλύφους δανειστές. Η προτεραιότητα στην κυριαρχία, την επιβίωση και τα δικαιώματα της κοινωνίας έναντι των αξιώσεων των δανειστών, είναι αρχή συμβατή με το Διεθνές Δίκαιο (περί «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» άρθρο 25 παρ. 1 κλπ), πολλές χώρες την έχουν επικαλεσθεί και έχει ενσωματωθεί σε εθνικές νομοθεσίες όπως των ΗΠΑ. Τα μνημόνια «δεν αποτελούν διεθνή συμφωνία» (απόφαση Συμβούλιο της Επικρατείας Ολ 668/2012), επομένως απλώς καταργούνται με άλλο νόμο. Οι δανειακές συμβάσεις, σαν δεσμεύσεις Δημόσιου Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου, υπάγονται κατευθείαν στις ρυθμίσεις και τις πρόνοιες της Σύμβασης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών (άρθρα 26, 31, 61, 62 κλπ.) και υφίστανται απόλυτη ακυρότητα. Εξάλλου, η απόφαση υπέρ της Ελλάδας το 1936, του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της  Κοινωνίας των Εθνών, αποτελεί αναμφισβήτητα δεδικασμένο.

Β) «Σεισάχθεια», δηλαδή τη διαγραφή χρεών όλων των νοικοκυριών και όλων των επιχειρήσεων προς το τραπεζικό σύστημα και το Δημόσιο. Η «σεισάχθεια» δεν είναι μέτρο ελεημοσύνης. Η πρόταση για «σεισάχθεια», παρόλο που είναι και δίκαιη και ηθική, είναι κυρίως και πρωτίστως μέτρο οικονομικής πολιτικής -και από μόνη της, και σε συνδυασμό με την πρόταση για «παύση πληρωμών». Είναι αναγκαίο μέτρο οικονομικής ανάπτυξης, που θα συμβάλλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση της «παγίδας ρευστότητας» που έχει περιπέσει η οικονομία, θα δημιουργήσει «ενεργό ζήτηση», και θ’ αυξήσει την «καταναλωτική παραγωγή» και την «παραγωγική κατανάλωση» των όρων παραγωγής σε όλους τους τομείς της παραγωγής (πρωτογενή, δευτερογενή, τριτογενή).

Γ) Έξοδο από τη ζώνη του ευρώ και κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των μέσων ανταλλαγής. Η ανάκτηση των νομισματικών εργαλείων άσκησης κρατικής πολιτικής είναι αναγκαία επιλογή. Είναι παράλογο και δεν έχει καμία οικονομική βασιμότητα το γεγονός του ότι, το κράτος δανείζεται «ευρώ», όχι απευθείας από την ΕΚΤ που τα εκδίδει, αλλά με τη διαμεσολάβηση τραπεζών που κερδοσκοπούν τοκογλυφικά. Με την κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος θ’ αποκατασταθεί η νομιμότητα και η λογική. Ας γίνει σαφές: οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει, από το 2008 έως σήμερα, εκατοντάδες δισ. ευρώ από το κράτος (σε εγγυήσεις, αγορά μετοχών και παροχή ρευστότητας). Τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών είναι σκανδαλωδώς λίγα αν συγκριθούν με τα κεφάλαια που σίγουρα ανήκουν στο ελληνικό δημόσιο.

Δ) Η δημόσια περιουσία να παραχωρηθεί και να αξιοποιηθεί παραγωγικά από τα ασφαλιστικά ταμεία. Η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων έχει λεηλατηθεί. Αναφέρουμε, για παράδειγμα, το νόμο Μαρκεζίνη (ΑΝ 101/1950, 31/12/1950) -που οδήγησε σε υποχρεωτική δέσμευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων από την Τράπεζα της Ελλάδας με μηδενικές αποδόσεις, το «τζογάρισμα» στο Χρηματιστήριο, το πρόσφατο κούρεμα που υπέστησαν στο πλαίσιο του PSΙ κλπ. Η παραχώρηση της δημόσιας περιουσίας στα ασφαλιστικά ταμεία και η παραγωγική αξιοποίησή της, είναι, ταυτόχρονα, και πράξη δικαιοσύνης και μοχλός οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Θα συμβάλει στην αύξηση του ΑΕΠ,  θα τροφοδοτήσει με έσοδα τον κρατικό προϋπολογισμό, θα συμβάλει στην αύξηση των θέσεων εργασίας και θα δημιουργήσει συνθήκες για μεγαλύτερες συντάξεις, ποιοτική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, αξιοπρεπή επιδόματα ανεργίας σε όλους τους ανέργους κτλ.

ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΑΝΕΙΑΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ

Στη σημερινή Ελλάδα, που είναι χωρίς καμία αμφιβολία μία από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου, με ιστορικό παρελθόν μοναδικό και λαϊκές αγωνιστικές παραδόσεις αξιοθαύμαστες, η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης από τις πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων και της τρόικας έχει σαν αποτέλεσμα την όξυνση και τη μεγιστοποίηση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης. Εκατομμύρια Ελληνίδες και Έλληνες βιώνουν τη φτώχεια, την εξαθλίωση, την καταστροφή.

Σήμερα, οι κυβερνήτες και οι πολιτικοί τους σύμμαχοι λένε πως ο οικονομικός, πολιτικός και πολιτισμικός μαρασμός της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι αναγκαίο κακό. Μας λένε ψέματα.

Ο ελληνικός λαός στο σύνολό του, και κυρίως τα τμήματα του οικονομικά ενεργού πληθυσμού που καταστρέφονται από τη σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση, οφείλουν να κατανοήσουν πως οι πολιτικές που επιδιώκουν τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους υπηρετούν αποκλειστικά τα συμφέροντα του τοκοφόρου χρηματικού κεφάλαιου, τους τοκογλύφους δανειστές του ελληνικού κράτους, τις ονομαζόμενες αγορές.

Η κάθε Ελληνίδα και ο κάθε Έλληνας ας συνειδητοποιήσει ότι αυτό που μάταια προσπαθεί να πετύχει με πολλαπλές απομονωμένες ατομικές προσπάθειες, δηλαδή την επίλυση των οικονομικών και κοινωνικών του προβλημάτων, μπορεί να επιτευχθεί με μία γενική ρύθμιση που θα απαιτήσει και θα επιβάλλει ένα ριζοσπαστικό πολιτικό λαϊκό κίνημα. Με ένα πολυνομοσχέδιο που θα καταργεί τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις, που θα εξασφαλίζει ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που θα επαναφέρει και θα επεκτείνει τα αναιρεθέντα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού, κλπ.

Στις δοσμένες συνθήκες, ο μόνος τρόπος να υλοποιηθούν τα αιτήματα αυτά είναι η γενική νομοθεσία που θα επιβάλλει το λαϊκό κίνημα στο κράτος, δηλαδή με τη μετατροπή της κοινωνικής γνώσης σε κοινωνική βία. Η μόνη κοινωνική δύναμη των κοινωνικών τάξεων και των κατηγοριών του πληθυσμού που πλήττονται από τη σημερινή οικονομική και πολιτική κατάσταση είναι ο αριθμός τους, το πλήθος. Η δύναμη των αριθμών, ωστόσο, εξασθενεί από την πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» των εχθρών του λαού, κι από την έλλειψη ενότητας που προκύπτει από το συντεχνιακό και πολιτικό ανταγωνισμό των μερίδων του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Πράγματι, ο λαός κρατάει στα χέρια του ένα από τα στοιχεία της επιτυχίας: τον αριθμό. Μα οι αριθμοί βαραίνουν στη ζυγαριά, μόνο αν τους ενοποιεί το κοινό συμφέρον και τους καθοδηγεί η επιστημονική και διαλεκτική γνώση που θέτει ρεαλιστικούς στόχους και επιδιώκει εφικτές λύσεις στα κοινωνικά προβλήματα. Μόνον όταν τους καθοδηγεί η πολιτική που δίνει νόημα και περιεχόμενο στην κοινωνική ελευθερία.

Το ΑΚΕΠ είναι μια πολιτική συλλογικότητα με κομματική συγκρότηση. Πιστεύει πως, στον καιρό μας, σήμερα, η πολιτική που ενσωματώνει την επιστημονική και διαλεκτική γνώση και δίνει νόημα και περιεχόμενο στην έννοια της κοινωνικής ελευθερίας, είναι η πολιτική που επιδιώκει να μην υπάρχει ούτε ένας στη χώρα μας φτωχός, ούτε ένας δυστυχισμένος, ούτε ένας καταπιεστής (...)

1 σχόλιο:

Λώλος Δροσινός είπε...

Ενδιαφερουσες προτασεις με τις οποίες συμφωνω.Διαβάζω για εθνικη ανεξαρτησια χωρις εξοδο απο την ΕΕ κ το Νατο.Πιστευετε οτι οι αλλαγες που προτεινετε βρισκουν συμφωνους τους δυο οργανισμους στους οποιους η χωρα μας είναι μέλος;